maryleria@gmail.com
Ξυπνάς. Ετοιμάζεις καφέ. Ούτε ρεπό, ούτε αργία , ούτε εργασία, ούτε γιορτή. Όλη αυτή η ιστορία με την απομόνωση έχει αρχίσει να παίζει πιο έντονα τις τελευταίες ημέρες. Κυρίως τα βράδια. Όσο χαλαρός και αν είσαι ένα άγχος το βιώνεις. Τι σου ξημερώνει ; Πότε θα τελειώσει ; Έχεις και αυτό το συναίσθημα του ανικανοποίητου. Ξαφνικά όλα σε κουράζουν. Και το fb (αυτό με κούραζε από πριν) Και οι ειδήσεις και τα νέα και τα παλιά . Δεν θέλω να σου χρυσώσω το χάπι αλλά σκέψου πόσα ζευγάρια εκεί έξω που πριν καραντίνας δεν άντεχαν ο ένας τον άλλον είναι ξαφνικά υποχρεωμένα να συμβιώσουν 24 ώρες το 24ωρο. Και να οι τσακωμοί και τα βρισίδια μέσα από τα δόντια και σκέφτεσαι τώρα θα εκραγεί! Σκέψου πόσοι δεσμευμένοι (επίσημα) και δεσμευμένες περιμένουν να λιώσει στον ύπνο το έτερο ήμισυ να κρυφτούν σε καμιά τουαλέτα να ανταλλάξουν επιτέλους μηνύματα, video κλήσεις και ερωτικές λεκτικές ατασθαλίες για να κοιμηθούν επιτέλους στις 5 τα ξημερώματα. Σκέψου πόσες γλυκούλες νοικοκυρές που είναι σε περίοδο δίαιτας κατά τη διάρκεια της καραντίνας για τα μάτια και καλά του αγαπημένου τους μετά τα μεσάνυχτα και αφού ξεραθεί στο ύπνο ο σύντροφος σιγοτραγουδούν το <στα κρυφά> αγκαλιά με το ψυγείο.
Άσχημο πράγμα η καταπίεση.
Για αυτό σου λέω. Σκέψου πόσο τυχεροί είμαστε όσοι βιώνουμε αυτή τη καραντίνα παρέα με τα πρόσωπα που θα θέλαμε να είμασταν ακόμη και αν είχαμε επιλογή. Να ξυπνάς και να κάνεις το σταυρό σου κάθε μέρα! Αυτό σου λέω μόνο. Διότι αν δεν αισθάνεσαι καταπίεση δεν βιώνεις ψυχαναγκαστικές καταστάσεις και δεν εισπράττεις αρνητικότητα και γκρίνια εκτιμάς αλλιώς την οποία καθημερινότητα σου ακόμη και σε περίοδο καραντίνας.Στα απλά είναι η ομορφιά.Στα καθημερινά. Στη μυρωδιά του καφέ που θα μυρίσεις το πρωί.Στη πρώτη χαμογελαστή καλημέρα.Στα λουλούδια που θα συνεχίσουν. να ανθίζουν στο μπαλκόνι σου ακόμη και τώρα . Στα όμορφα κείμενα που θα διαβάσεις στο αγαπημένο σου μυθιστόρημα.
Στο γρήγορο internet που δεν θα κρασάρει τις συνδέσεις σου. Στην ζέστη αγκαλιά που θα εισπράξεις το βράδυ. Στη 50η videoκλήση με τον κολλητό σου για να πείτε τις ίδιες βλακείες ενώ κάνεις χρήση της μάσκας αργίλου στο πρόσωπο. Στον πόνο στη κοιλιά από τα γέλια. Στην ανατολή του ηλίου που ανακαλύπτεις ενώ έχεις σηκωθεί από τον ύπνο για να πιεις νερό. Στο ακόμη μια αγκαλιά μανούλα μου(κάπου εδώ έχω λιώσει).
Στη μυρωδιά των φρεσκοπλυμένων σεντονιών.
Στο καινούργιο αυτό άτομο που πρόσεξες ή γνώρισες (εννοείται instagraμικα) και λίγο ενθουσιάστηκες.
Στη μαγεία ενός ηλιοβασιλέματος . Ναι από το μπαλκόνι σου με θέα τις απέναντι πολυκατοικίες. Στην εικόνα ενός καταπληκτικού μπλε που έχει ο ουρανός λίγο πριν σκοτεινιάσει. Στην αίσθηση που αφήνει ένα ζεστό ντους με το αγαπημένο σου αφρόλουτρο. Στην καθαρή κυριολεκτικά και μεταφορικά εικόνα που παρουσιάζει το σπίτι σου με τα από μια απλή, λιτή γενική. Στα ψίχουλα ψωμιού που θα πετάξεις στο μπαλκόνι για τα σπουργίτια.
Ναι η ομορφιά είναι στα απλά. Και σε αυτό το χιλιοειπωμένο, κλασικό έως τετριμμένο.
Ότι και αυτή την ημέρα ξύπνησες, άνοιξες τα μάτια σου και είσαι ΕΔΩ!
Διαβάστε επίσης :
Mary’s Notes – Πριν και μετά. Ένας κορωνοϊός αλλάζει τα πάντα…
