dr.karagiozidis@hotmail.com
Ο κόσμος είναι απέραντος. Η επιστήμη της φυσικής μιλά σήμερα για 10 εις τη 500-η σύμπαντα, οπού υπάρχουν παράλληλοι χώροι με πολλές διαστάσεις που δεν αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος νους. Και όμως τα μελετά, ανακαλύπτει νόμους και σχέσεις, κάνει προβλέψεις για το μέλλον και μελετά το παρελθόν. Στέλνει ειδικές συσκευές στο διάστημα, και ψάχνει για νοημοσύνη. Πολλά ακόμη είναι άγνωστα, αλλά προχωρά η επιστήμη, και βήμα προς βήμα ανακαλύπτει και εξηγεί πράγματα. Το κάνει με απόλυτη σχεδόν ακρίβεια, βασιζόμενη στους νόμους, που διέπουν την λειτουργία του σύμπαντος.
Το παράδοξο είναι, ότι μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ένα υποσύστημα, το οποίο παρά τις προσπάθειες, μάλλον δεν έχει μελετηθεί σε βαθμό που πρέπει. Είτε είναι το δυσκολότερο στο σύμπαν, είτε δεν ασχολούνται με αυτό εκείνοι που μπορούν. Το υποσύστημα αυτό λέγεται Άνθρωπος, Ανθρωπότητα, Κοινωνία.
Πράγματι, ο άνθρωπος δείχνει να είναι πολύ δύσκολο σύστημα. Βιολογικά είναι απλός, και η ιατρική επιστήμη τον έχει μελετήσει αρκετά καλά. Ίσως εκεί, όπου υπάρχουν ακόμα προβλήματα, αυτά σχετίζονται με την άλλη πτυχή του ανθρώπου- το “θέλω” του, που πηγάζει από τα συναισθήματά του, τα οποία επηρεάζουν και την βιολογία του. Εξού και ο κλάδος της ψυχοσωματικής ιατρικής, που ευτυχώς άρχισε να εξελίσσεται. Τα “θέλω” του ανθρώπου, και κατ’ επέκτασιν των κοινωνιών, είναι διάφορα και εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους. Άλλοτε περπατάνε παράλληλα, άλλοτε συγκρούονται, προκαλώντας μέχρι και πολέμους. Επινοήθηκαν διάφορα κοινωνικά συστήματα, από την μοναρχία μέχρι την δημοκρατία, με σκοπό να συμμαζευτούν κάπως τα πράγματα, αλλά τελική λύση δεν υπάρχει έως τώρα, δυστυχώς.
Η νομική επιστήμη μελετά συμπεριφορές και φτιάχνει νόμους, τους οποίους επιβάλει. Φτιάχνει, όχι ανακαλύπτει!.. Και ο κάθε φτιαχτός νόμος δεν είναι, παρά ένας περιορισμός. Περιορίζει το “θέλω”, άρα την ελευθερία να “θέλω”. Και για αυτό συχνά δεν αντέχει, παραβιάζεται. Από την άλλη, και η απόλυτη ελευθερία οδηγεί σε χάος. Ίσως η λύση είναι όχι να φτιάχνουμε, αλλά να ανακαλύπτουμε τους νόμους, στους οποίους υπόκειται το ανθρώπινο “θέλω”. Οι νόμοι αυτοί δεν μπορούν να μην υπάρχουν, διότι ο άνθρωπος είναι ένα κομμάτι του σύμπαντος και άρα και τα “θέλω” του, τα συναισθήματά του διέπονται από τους αντίστοιχους νόμους. Είναι βέβαια πολλά και διάφορα αυτά τα “θέλω”, αλλά κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον μικρόκοσμο, όπου η στατιστική φυσική και η κβαντομηχανική επιτυχώς αντιμετωπίζει τα πράγματα.
Η σύγκριση της φυσικής και της κοινωνικής επιστήμης δείχνει λοιπόν, ότι η δεύτερη υστερεί αρκετά σε σχέση με την πρώτη. Και αν είναι τέτοια η φύση του ανθρώπου, που τον κάνει να είναι το δυσκολότερο σύστημα στο σύμπαν, τότε μάλλον είμαστε καταδικασμένοι , ακόμα τουλάχιστον, να μην έχουμε τη λύση. Αν όχι, τότε λύση υπάρχει. Απλά δώστε και την κοινωνία στους φυσικούς, ας την κάνουν τέλεια!..
