daf.liatou@gmail.com
Σημαίνει αισιοδοξία! Χαρά για τη ζωή! Σημαίνει χαμόγελο! Τίναγμα του κεφαλιού προς τα πάνω! Σημαίνει στωική εγκαρτέρηση κάθε δυσκολίας που είναι αναπόφευκτο να του μοιράσει η ζωή, άλλοτε πλουσιοπάροχα κι άλλοτε πιο φειδωλά. Κι όταν το βάρος δείχνει να μοιάζει αβάσταχτο, τότε ένας σταυρός, μια σιωπηλή προσευχή, αποτελεί το καλύτερο στήριγμά του.
Χριστιανός δεν σημαίνει σκυθρωπό ύφος. Δεν σημαίνει μιζέρια. Δεν σημαίνει συνεχή διαμαρτυρία για την καθημερινότητα, όσο σκληρή και άδικη –πολλές φορές– δείχνει αυτή να είναι. Τη φράση «Δόξα τῷ Θεῷ» τη χρησιμοποιεί γιατί πραγματικά την εννοεί, γνωρίζοντας την αληθινή της αξία, κι όχι από συνήθεια. Κι ούτε μεγάλους σταυρούς συνηθίζει να κάνει. Γιατί αυτό το όπλο του ξέρει να το χρησιμοποιεί στην πράξη κι όχι σαν επίδειξη θρησκευτικής νομιμοφροσύνης.
Χριστιανός σημαίνει θάρρος. Σημαίνει πράξη, όχι θεωρία. Όχι φόβος για το «αύριο» που κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, επιθυμούν να το καθιστούν ολοένα και πιο ζοφερό. Κι ακόμη σημαίνει αγώνας. Γιατί αυτόν ακριβώς τον αγώνα πρεσβεύει η πίστη του. Μια πίστη που είναι γεμάτη από βίους αγίους που θυσιάστηκαν με χαρά γι’ αυτήν, βίους τους οποίους συχνά αρέσκεται να αναφέρει, δίχως όμως την ουσιαστική θέληση να τους ακολουθήσει και να τους μιμηθεί, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν. Κι ούτε οι δυσκολίες τρομάζουν τον αληθινό χριστιανό. Γιατί αποτελούν τη «λυδία λίθο» πάνω στην οποία θα δοκιμάσει την πίστη του.
Μα και χριστιανός θρησκευτικός ηγέτης σημαίνει παράδειγμα, σημαίνει συνετή και νηφάλια πνευματική καθοδήγηση, σημαίνει κουράγιο. Δεν σημαίνει διαρκές κούνημα του δακτύλου, αλλά αδελφικό χτύπημα στην πλάτη, όχι κατηγόρια για το στραβοπάτημα που οδήγησε τον πιστό –τον αδελφό του– κάτω από το ασήκωτο φορτίο της αμαρτίας, αλλά διάθεση να μπει κι αυτός από κάτω, να βάλει πλάτη, για να γίνει το βάρος όσο γίνεται πιο ελαφρύ, πιο μπορετό να σηκωθεί. Δεν σημαίνει χειραγώγηση του ποιμνίου, αντιμετώπισή του ως κοπαδιού που ελέγχεται μέσω του φόβου, της διαρκούς απειλής της τιμωρίας, των κηρυγμάτων που προβλέπουν την καταστροφή σε έναν, σε δύο, σε έξι μήνες, βασισμένων συχνά σε ανυπόστατες «προφητείες». Κι όταν η καταστροφή, ως συνήθως, δεν επέρχεται, νέες συμφορές ανακαλύπτονται, για να κρατήσουν τον αφελή πιστό δέσμιο στο μαγγανοπήγαδο του φόβου. ΟΧΙ! Δεν είναι αυτός πραγματικός θρησκευτικός ηγέτης! Είναι μιας μορφής πολιτικός που γνωρίζει καλά πως όσο πιο φοβισμένο και ελεγχόμενο κρατά τον πιστό –τον οπαδό του–, τόσο καλύτερα μπορεί να του επιβάλλεται…
Τα παραπάνω δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση νουθεσίες. Απλές σκέψεις είναι ενός ανθρώπου που αγωνίζεται καθημερινά από το μετερίζι που του όρισε η ζωή και οι επιθυμίες του. Που προσπαθεί να διατηρήσει τη λογική του, όσο κι αν αυτό προβάλλει εξαιρετικά δύσκολο στην εποχή μας, που θλίβεται να βλέπει τους συνανθρώπους του, έρμαια των ποικιλώνυμων ΜΜΕ, να κλείνονται ολοένα περισσότερο στον εαυτό τους, να αναμασούν και να αναπαράγουν ειδήσεις που στόχο έχουν να προσθέσουν ένα ακόμη λιθαράκι στον τοίχο της θλιβερής τρομοκρατίας, ο οποίος σηκώνεται ολοένα και πιο απειλητικός, να χάνουν τη χαρά της ζωής, τον ήλιο που ανατέλλει, το λουλούδι που ανθίζει, το όνειρο που τους γνέφει για να το κάνουν πραγματικότητα!
Καλό και ευλογημένο Πάσχα!
