Τα όρια ανάμεσα στη γραφικότητα, τη φαιδρότητα και τη συκοφαντία είναι ευδιάκριτα, αρκεί να έχεις τη γνώση, την ικανότητα, αλλά και την ευστροφία να τα κατανοείς και να τα διακρίνεις.
Κάνω αυτήν την μακρόσυρτη εισαγωγή για να στηλιτεύσω την εμμονή μιας συγκεκριμένης ιστοσελίδας με την οικογένεια μου και την υποψηφιότητα της Μαρίας Μανούκα για τον δήμο Κορδελιού-Ευόσμου. Αντιλαμβάνομαι ότι η συγκεκριμένη ιστοσελίδα λειτουργεί ως «πιστόλι» του Λευτέρη Αλεξανδρίδη και φερέφωνο του Γιάννη Καμαρινού.
Και το κάνει απροκάλυπτα… Μιλούν για δεοντολογία εκείνοι που την έχουν γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους στοχοποιώντας μεθοδευμένα την υποψηφιότητα της Μανούκα.
Οι δήθεν «αντικειμενικοί» προσπαθούν να νεκραναστήσουν το παλιό και ξεπερασμένο σύστημα του δήμου, δίνοντας λόγο και χώρο έκφρασης ακόμα και σε πρόσωπα που με την παρουσία τους και τον δημόσιο λόγο τους προσβάλλουν την πολιτική.
Μόνο που οι εμπνευστές αυτής της ξεπερασμένης προσπάθειας χειραγώγησης της κοινής γνώμης ξεχνούν πως όλοι κρίνονται και κρινόμαστε, καθώς οι πολίτες έχουν γνώση και κρίση να αξιολογήσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Όσον αφορά στην οικογένεια Αντίνου, για εμένα ο τόπος μου είναι πάνω από πρόσωπα και συμφέροντα.
Το αποδεικνύουν οι 223 θέσεις εργασίας που προσφέρουμε στο Δήμο Κορδελιού Ευόσμου μέσα από τις δραστηριότητες μας. Και κάτι ακόμα… Επειδή η δημιουργία και η ανάπτυξη είναι στον πυρήνα της σκέψης της Μαρίας Μανούκα, τους ενοχλεί ότι ο Δήμος θα λειτουργεί ιδανικά και οι πολίτες θα απολαμβάνουν υψηλές υπηρεσίες που τους αξίζουν.
Αυτές οι λίγες γραμμές είναι μια πρώτη απάντηση στους a la carte «ευαισθητοποιημένους» πολίτες. Με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί να επανέλθω για να σχολιάσω την εμμονική τακτική ορισμένων που βγάζουν πικρία επειδή ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της Μαρίας Μανούκα δεν στήριξε τις επιλογές τους στις εκλογές της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων.
Γιατί, όταν το προσωπικό συμφέρον υπερβαίνει το συλλογικό, είναι κρίμα ένα μέσο μαζικής ενημέρωσης να μετατρέπεται σε μέσο έκφρασης προσωπικών πικριών!
