lamprospapades@gmail.com
Το εργατικό δυστύχημα που συνέβη πριν μερικές ημέρες στην Βιομηχανική ζώνη του Λιμένα Πειραιώς, δεν είναι ένα ακόμα που συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια, είναι ένα ακόμα Εργατικό δυστύχημα που συμβαίνει και αυτή την φορά με την απώλεια ζωής ενός ανθρώπου, που χτυπήθηκε θανατηφόρα από έναν γερανό κατά την ώρα εργασίας του όπως έχει δηλωθεί και αποδειχθεί κατηγορηματικά και όχι κατά την ώρα που δεν εργαζόταν και απλά πήγε να πάρει κάτι… Με ένα χυδαίο ψέμα που προσβάλλει την μνήμη και το νόημα της τραγικής απώλειας σε διττό επίπεδο, καθώς από την μία γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί με κάθε τρόπο η έλλειψη προστατευτικών συνθηκών και μέριμνας ασφαλείας εκ μέρους της ναυτιλιακής εργοδοσίας για τους εργαζόμενους, μιας μέριμνας που θα προστατεύει ως ύψιστο αγαθό την ζωή όλων των Λιμενεργατών και όχι να απλά κρύβεται πίσω από την νομική κενότητα, ότι απλά δεν ήταν εκεί σε ώρα εργασίας…Κάτι φυσικά που καταδικάστηκε και από το σωματείο εργαζομένων και από το συνδικάτο, αφού όλοι γνωρίζουν τις συνθήκες, τις καταστάσεις και τις παντελή έλλειψη μέσων προστασίας και μέριμνας στους χώρους δουλειάς…
Το δεύτερο είναι η Μιντιακή σιωπή για αυτό το γεγονός, μια σιωπή εκ μέρους των μεγάλων ΜΜΕ της χώρας που απλά δεν ασχολούνται με αυτό το τραγικό συμβάν και αυτή την απώλεια απλά την περνούν σε μια επικεφαλίδα στα διάφορα ειδησεογραφικά site που ελέγχουν λες και η ανθρώπινη ζωή όταν μάλιστα συνδυάζεται και δυστυχώς χάνεται κατά την διάρκεια του να κερδίσει κανείς τα προς το ζην είναι κάτι που χωράει σε ζύγι σημαντικότητας και μη σημαντικότητας… Ενδιαφέρθηκε κανείς απ’ όλα αυτά τα μεγάλα ΜΜΕ να μάθει αν αυτός ο άνθρωπος άφησε πίσω του μια γυναίκα και μερικά παιδιά που ζούσαν μόνο από το δικό του μεροκάματο; ενδιαφέρθηκε κανείς να σταθεί έμπρακτα δίπλα στους δικούς του ανθρώπους και να μάθει αν έχουν χρέη η’ οικονομικές υποχρεώσεις και βιοποριστικές ανάγκες; ενδιαφέρθηκε κανείς να τους εξηγήσει πως απλά μέσα σε μια στιγμή και ένα απόγευμα το δικό τους αγαπημένο πρόσωπο απλά δεν θα ξαναγυρίσει σπίτι για μεσημεριανό φαγητό; Προσπάθησαν όλα αυτά τα μεγάλα ΜΜΕ να μάθουν για αυτό, να δώσουν εξηγήσεις και να κάνουν διαφορά εκτενή αφιερώματα και ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας στους Βιομηχανικούς Λιμένες; η’ απλά ας το αφήσουμε να περάσει έτσι γιατί μερικοί ιδιοκτήτες μας είναι και Εφοπλιστές; ήρεμα ρωτάω…
Φυσικά και ξέρουμε όλοι με τον έναν η’ τον άλλο τρόπο ότι η δουλειά στα Λιμάνια, στα ναυπηγεία, στις μηχανουργικές ναυτιλιακές ζώνες και στα παράκτια μεταλλεία είναι όχι απλά δύσκολη και βαριά αλλά υπεράνθρωπη, αλλά η ίδια η ανθρώπινη ζωή που πασχίζει, ιδρώνει και ματώνει μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να προστατευτεί με κάθε κόστος και όσο μεγάλο οικονομικό και αν είναι αυτό και αν πονάει ως μέγεθος την οικονομική πλοιοκτησία της χώρας… Γιατί μπορεί κάποτε για αυτούς τους Ήρωες των λιμένων και των ναυπηγείων να γράφτηκαν κάποιοι στίχοι από το ποίημα “Ό Άνθρωπος, αυτός ο Γίγας..” αλλά και παρόμοιοι στίχοι που γράφτηκαν για τους ίδιους ανθρώπους, την δουλειά τους, τις θυσίες τους, τις μουτζούρες στα χέρια και το πρόσωπο και καμιά φορά το θανατηφόρο ατύχημα και την απώλεια…
“Όλη μέρα στα λιμάνια και στα ναυπηγεία
στου θανάτου τα καζάνια στα μηχανουργεία…
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι…”.
Καλλιτέχνης: Νταλάρας Γιώργος
Άλμπουμ: Τα τραγούδια μας
Συνθέτης: Λοΐζος Μάνος
Στιχουργός: Λάδης Φώντας
Διαβάστε επίσης :
Το άθλιο tweet του Ευρωβουλευτή Γιώργου Κύρτσου, λίγα λεπτά μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά.
Αναμνήσεις μαθητικών παρελάσεων… – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά
