Στα εξαθλιωμένα τριτοκοσμικά προτεκτοράτα τού περασμένου αιώνα η «προεκλογική» περίοδος ήταν συνυφασμένη με δύο πολύ σημαντικά και αλληλένδετα «πολιτικά» προβλήματα: το πρώτο, πρακτικό και διαχειριστικό, ήταν η τεράστια δυσκολία στην προσπάθεια εμφάνισης της πιστής εφαρμογής των αδιαμφισβήτητων εντολών των Επικυρίαρχων ως «δημοκρατικού αποτελέσματος των εκλογών» και το δεύτερο, ιδεολογικό και προπαγανδιστικό, ήταν η εξίσου μεγάλη δυσκολία στην προσπάθεια εμφάνισης των πλέον αισχρών Δωσίλογων ως «καταξιωμένων κοινωνικών αγωνιστών».
Ενίοτε, οι Επικεφαλής των υπόδουλων καθεστώτων βρίσκονταν αντιμέτωποι με περισσότερα προβλήματα. Δύο από αυτά, επίσης αλληλένδετα μεταξύ τους, ήταν αφενός η παροχή της αναγκαίας κάλυψης σε «απαραίτητους» Συνεργάτες που το «παραξήλωναν» με τις βρομιές, τις απάτες και τις κομπίνες τους, και αφετέρου η εμφάνισή τους στην πλέμπα ως συκοφαντημένων ή αδικημένων ηρώων ή ως θυμάτων πολιτικής «πλεκτάνης». Αυτά τα δύο προβλήματα, προέκταση ή επίταση των δύο πρώτων, αποτελούσαν ακόμη έναν πονοκέφαλο για τους Επικεφαλής των Δωσίλογων οι οποίοι, μη όντας πάντοτε ή αδιαμφισβήτητα ευφυής ή έστω στοιχειωδώς σκεπτόμενοι, κατέφευγαν σε λύσεις που, αντί να περιορίσουν, εξάπλωναν την ζημία εις βάρος των Επικυρίαρχων, που ήταν οι εργοδότες τους. Σε αυτή την περίπτωση, οι Επικυρίαρχοι αναγκάζονταν να αναζητήσουν νέους Επικεφαλής.
Αρκετές φορές, τα προαναφερόμενα προβλήματα περιπλέκονταν ακόμη πιο πολύ, όταν, για παράδειγμα, η αδηφαγία ή η ηλιθιότητα των κομπιναδόρων Συνεργατών «χτυπούσε κόκκινο», οπότε οι Επικεφαλής αδυνατούσαν να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες και αναγκάζονταν να επιστρατεύσουν ακριβοπληρωμένους Επαγγελματίες προκειμένου οι Δωσίλογοι να υποστούν την κατά το δυνατόν μικρότερη ζημία. Σε αυτή την περίπτωση, το δυσβάστακτο κόστος των εν λόγω Επαγγελματιών επιβάρυνε τον «κυρίαρχο» λαό, ο οποίος αντιδρούσε εκδικητικά και τιμωρούσε τους Επικεφαλής των Δωσίλογων. Το καλό σε αυτές τις καταστάσεις ήταν το εξής: η πλεμπάγια ξεσηκωνόταν μόνον εάν της περιόριζαν το ψωμί και τα θεάματα. Τίποτε άλλο δεν την ενδιέφερε.
Τα προαναφερόμενα ιστορικο-κοινωνικά δεδομένα εκτίθενται κατά την μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα. Σήμερα, εξάλλου, δεν μας αφορούν, επειδή δεν συμβαίνουν πουθενά. Εάν, ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι φαινόμενα, όπως τα ανωτέρω περιγραφόμενα, παρατηρούνται και στις μέρες μας, τότε μάλλον έχει έρθει η ώρα να ασχοληθούμε σοβαρά και με το ενδεχόμενο ενός Qaltak-gate (Qualitative And Logical Thinking Analyses Key-gate / Σκάνδαλο στο Κλειδί Ανάλυσης τής Ποιοτικής και Λογικής Σκέψης). Γράψτε το και Καλτάκ-γκέιτ, αν θέλετε…
