maryleria@gmail.com
Οκτώβρης. Ένας μήνας δίχως «μη» όπως θα περιμέναμε κατά το σύνηθες Σεπτέμβρης,
Νοέμβρης, Δεκέμβρης. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σου αναλύσω τα της Γραμματικής της Νεοελληνικής γλώσσας και πως προέκυψε το Οκτώβρης και όχι το -Οκτώμβρης-. Αν και το έχω ακούσει και με «μ» από κάποιους. Με αφορμή λοιπόν, αυτή την έλλειψη του σύμφωνου, στον αγαπημένο κατά τα άλλα φθινοπωρινό Οκτώβρη θα βρεθώ στην αντίπερα όχθη του «μη» για να συναντήσω το «θέλω». Διότι όταν απουσιάζει το «μη» τα «θέλω» μας μεγαλώνουν. Τι; Όχι;
Τα «μη» κυρίως επιβάλλονται. Και όχι από εμάς πλην σπάνιων περιπτώσεων. Μάλλον μας τα επιβάλουν. Το οικογενειακό, φιλικό ή γενικότερα κοινωνικό περιβάλλον. Η όλη ιστορία με τα «μη» που μας επιβάλουν ξεκινάει από πολύ νωρίς, κυρίως από την νηπιακή και αργότερα παιδική μας ηλικίας Καθημερινά ως παιδιά ακούμε δεκάδες εκφράσεις με τον αρνητικό σύνδεσμο, ως μέρος του λόγου, «μη(ν)». «Μη φωνάζεις», «μη γκρινιάζεις», «μην φτύνεις μπροστά στον κόσμο», «μην ρεύεσαι. Είναι αγένεια!», «μην χοροπηδάς, χαλάει ο καναπές», «μην σκαρφαλώνεις στο δέντρο! Θα πέσεις», «μην βλέπεις τηλεόραση! Διάβασε», «μην αντιμιλάς, θα μπεις τιμωρία», «μην κοροϊδεύεις», «μην τρως γλυκά, θα σου κόψει η όρεξη», «μην σκαλίζει την μύτη σου, θα μεγαλώσει και θα γίνει σαν μελιτζάνα»,….. κτλ .
Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο για όλα τα «μη» που ακούσαμε στη παιδική μας ηλικία. Αμέτρητα. Αμέτρητα όμως και τα «θέλω» μας ως παιδιά που συναντούσαν στον αντίποδα τα «μη» μέσω ενός ορατού ή κρυφού διαλόγου. Βλέπεις ως παιδιά δεν διαθέταμε πάντα και όλοι το θάρρος να σταθούμε απέναντι στα επιβαλλόμενα «μη» των άλλων, αγκαλιά με τα οικειοποιημένα δικά μας δυνατά «θέλω». «Θέλω» που μπορεί να ήταν σιωπηλά, υποτονικά αλλά και ενίοτε ηχηρά. «Θέλω να παίξω», «θέλω να ρεύομαι! Έχει πλάκα, «θέλω να φωνάζω και να τραγουδάω όσο πιο δυνατά μπορώ», «θέλω να χοροπηδάω στον καναπέ! Παίζω!», «θέλω να κοροϊδεύω γιατί γελάω», Θέλω, θέλω, θέλω…. Ως ενήλικες αυτοπροσδιοριστήκαμε μέσω των «μη» και των «θέλω» μας. Άλλοτε εγωιστικά και άλλοτε ενοχικά. Κάποιες φορές επιδιώξαμε τα «θέλω» μας να υπερισχύουν και να κερδίζουν με διαφορά στήθους σε ένα άτυπο προσωπικό ιδιοτελή αγώνα, τα απαγορευτικά επιβαλλόμενα «μη» των άλλων. Κάποιες φορές τα καταφέραμε κάποιες άλλες όχι. Βλέπεις η επιτυχία/αποτυχία του αποτελέσματος δεν οφείλεται απαραίτητα στην δύναμη της θέλησης πάντα, αλλά και σε εξωτερικούς παράγοντες. Δηλαδή έχεις εσύ όλη την καλή διάθεση και αντοχή να προχωρήσεις τα θέλω σου, παίρνεις φόρα λοιπόν και…ουπς! Σκοντάφτεις σε ένα «μη» που σου έχει βάλει κάποιος τρίτος. Τα παραδείγματα πολλά και διαφορετικής υπόστασης όπως άλλωστε και οι ανάλογες τρικλοποδιές τρίτων. «Θέλω» εγώ να χωρίσω και να αποχωριστώ μια τοξική σχέση αλλά έρχεται η συναισθηματική τρικλοποδιά του τοξικού που με πατάει στο φιλότιμο και αναβάλω την απόφαση. «Θέλω» να αλλάξω επαγγελματική στέγη αλλά έρχεται η οικονομική μου ανασφάλεια ως τρικλοποδιά που δεν μου επιτρέπει να προχωρήσω.
«Θέλω» να κόψω το κάπνισμα αλλά δεν με αφήνει η πεποίθηση ότι κάθε φορά που αγχώνομαι χρειάζομαι ένα τσιγάρο για να ηρεμήσω. «Θέλω» να ερωτευτώ αλλά η συναισθηματική μου ανασφάλεια σε συνδυασμό με προηγούμενες ερωτικές αποτυχίες (τις οποίες μου έχω χρεώσει ως ενοχική που είμαι) γίνονται αξεπέραστες τρικλοποδιές και συνωμοτούν στο να μην αφεθώ… «Θέλω» να ξεκινήσω δίαιτα αλλά οι μυρωδιές από τον φούρνο της γειτονιάς επιδρούν δυναμικά ως μια ακόμη τρικλοποδιά. Τρικλοποδιές που μεταφράζονται και ως δικαιολογίες αρκετές φορές. Οκτώβρης. Ένας μήνας δίχως «μη» Κυριολεκτικά .
Μεταφορικά ένας μήνας δίχως «μη». Άρα περισσότερα «Θέλω».
Θέλω να μπορώ να λέω «μη».
Θέλω να μπορώ να απορρίπτω «μη».
Θέλω να αντικρούω «μη».
Θέλω να μπορώ να προσπερνάω «μη».
Θέλω να θέλω όσα ονειρεύομαι.
Έναν Οκτώβρη δίχως «μη». Δίχως άρνηση.
Δίχως τρικλοποδιές, ενοχές, αναβολές, δικαιολογίες.
Έναν Οκτώβρη με πολλά πολλά ΘΕΛΩ.
Καλό μήνα λοιπόν…
Διαβάστε επίσης:
