maryleria@gmail.com
Χριστούγεννα δίχως αναμνήσεις είναι άνοστα. Σαν τσίχλα δίχως ζάχαρη. Μεταξύ μας τώρα μου φαίνεται αδιανόητο να μην υπάρχουν όμορφες Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις για κάποιον. Για κάποιο παιδί, διότι εκεί βρίσκονται οι πιο δυνατές μας αναμνήσεις. Πόσο θλιβερό πραγματικά αποδεικνύεται για ένα παιδί το να διαθέτει στο Χριστουγεννιάτικο συναισθηματικό του δίσκο, άσχημες αναμνήσεις ή και καθόλου αναμνήσεις. Θλιβερό αλλά όχι αδύνατο.
Ακόμη θυμάμαι τα λόγια της γιαγιάς μου, τέτοια εποχή, εξιστορώντας μου τα δύσκολα παιδικά της χρόνια που δεν περιλάμβαναν αναμνήσεις με λάμψη Χριστουγέννων που όφειλαν να υπάρχουν στην μνήμη ενός παιδιού.
Όταν γκρίνιαζα για το «αδύνατό» μας Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που δεν θύμιζε σε τίποτα τα φουντωτά Χριστουγεννιάτικα δέντρα που έβλεπα σε αμερικάνικες ταινίες, ερχόταν η αποστομωτική απάντηση της μαμάς μου, «Εμείς τίποτα δεν είχαμε… Δόξα το Θεό να λέτε».
Αυτή την χιλιοειπωμένη λοιπόν φράση (την λες και ρήση) την εκτίμησα μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν τίποτα. Ούτε δέντρο, ούτε αναμνήσεις. Αυτό λοιπόν το «δόξα το θεό» το έχω ξεστομίσει αρκετές φορές από τότε…. Από την παιδική ανέμελη ηλικία μου, την γεμάτη Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις στο ενήλικο μου «σήμερα» φτιάχνοντας Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις παρέα με τον γιο μου. Παρέα με την οικογένεια, παρέα με φίλους, παρέα με εμένα.
Το να φτιάχνεις αναμνήσεις με ανθρώπους που αγαπάς εξελίσσεται σε αγαπημένη συνήθεια με την πάροδο του χρόνου. Κάθε χρόνο και καλύτερα. Αβίαστα, ασυναίσθητα και υποσυνείδητα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές για την δημιουργία αναμνήσεων. Ίσως όμως και να υπάρχουν άτυποι κανόνες ενός Χριστουγεννιάτικου πρωτοκόλλου που ακολουθείται με απόλυτη συναισθηματική ανιδιοτελή συνέπεια.
Οι αναμνήσεις γίνονται πιο έντονες όταν διατηρούνται στη σφαίρα ενός θεσμού. θυμάμαι ότι με τον γιο μου κάθε χρόνο, για 5 χρόνια, ανήμερα Χριστούγεννων παρακολουθούσαμε μια θεατρική παιδική παράσταση. Μέχρι και την ηλικία των 8 ετών. Μετά βαριόταν. Και εγώ το σεβάστηκα. Αν και οι αναμνήσεις πριν την ηλικία των 5 σχεδόν δεν υπάρχουν, σύμφωνα με τους ειδικούς, εκτιμώ ότι κατά ένα περίεργο τρόπο δημιουργείται ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να προσδιοριστεί ή να αποσαφηνιστεί.
Οι αναμνήσεις ισχυροποιούνται μέσω ρουτίνας. Έτσι λοιπόν και εγώ έχω μπει άτυπα αλλά και ευχάριστα σε αυτή την διαδικασία ρουτίνας. Κάθε Χριστούγεννα θα ψήσουμε μπισκοτάκια για να μυρίσει το σπίτι. Να μοσχοβολήσει δηλαδή. Όχι ακριβώς Χριστούγεννα αλλά αρχές Δεκέμβρη. Τα τελευταία 2 χρόνια ζυμώνω και ψήνω μόνη μου. Ο γιος μου τα δοκιμάζει όμως πρώτος και εκεί καταγράφεται η ανάμνηση. Κάθε χρόνο θα στολίσουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μέσα Νοέμβρη για να το χαρούμε και να το χορτάσουμε. Αν και η συμβολή του είναι στα πρώτα 5 στολίδια αλλά η ανάμνηση είναι εκεί.
Κάθε Χριστούγεννα θα παίξουμε ένα επιτραπέζιο παρέα και οπωσδήποτε ένα «πάρτα όλα» παραμονή Πρωτοχρονιάς. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Μέχρι στιγμής δηλαδή. Κάθε Χριστούγεννα θα μυρίσει το σπίτι κανταΐφι που είναι το αγαπημένο του, από τότε που ήταν 3 ετών και το δοκίμασε για πρώτη φορά. Βέβαια τότε ο τίτλος που έδινε στο κανταΐφι ήταν το γλυκό με τις τρίχες.
Κάθε Χριστούγεννα θα φτιάξω χειροποίητα γούρια για δωράκια σε φίλους και αγαπημένους.
Εντωμεταξύ κάθε χρόνο γκρινιάζω ότι κουράζομαι και ότι αυτή θα είναι η τελευταία χρονιά που φτιάχνω γούρια…..αλλά ποτέ δεν κρατάω την υπόσχεση μου. Η περίοδος αυτή των Χριστουγέννων είναι επίσης η περίοδος που θα φροντίσω να βρω χρόνο για να βρεθώ με αγαπημένα πρόσωπα. Για ένα καφέ, για να τα πούμε, για να γελάσουμε. Κάθε Χριστούγεννα θα επισκεφτώ κάποιο spa, από τα τόσα της πόλης, προκειμένου να απολαύσω τα οφέλη της σάουνας, του υδρομασάζ και του χαμάμ.
Αναμνήσεις για εμένα αν και τα τελευταία 4 χρόνια έχω και παρέα. Τον γιο μου. Βλέπεις οι θεσμοί των αναμνήσεων διαφοροποιούνται με το πέρασμα των χρόνων. Πριν μια 4ετία πήγαινες παρέα με την κόρη σου στο Αστερόκοσμο και διαμαρτυρόσουν για την κούραση. Τώρα πηγαίνει μόνη της παρέα με τις έφηβες φίλες της. Μου φαίνεται τόσο μακρινή η περίοδος που προγραμματίζαμε με τον γιο μου την καθιερωμένη μας βόλτα στα περίπτερα της ΔΕΘ που στεγάζονταν ο Αστερόκοσμος. Ούτε κατάλαβα πως πέρασε αυτή η τετραετία. Είχαμε και την διετία του covid….
Χαμένος χρόνος. Δίχως πολλές αναμνήσεις.
Να μην στα πολυλογώ στον Αστερόκοσμο πηγαίνει πλέον μόνος. Με τους φίλους του. Και πολύ το χαίρομαι. Όπως θα χαίρομαι και για όλα όσα θα κάνει στο μέλλον μόνος του, από αυτά που είχαμε συνηθίσει να κάνουμε μαζί.
Πάντα όμως θα υπάρχουν καινούργιες ιστορίες που μπορούν να γίνουν αναμνήσεις μέσω μια ρουτίνας μικρής η μεγαλύτερης σε χρονική διάρκεια.
Μπορεί να είναι το να απολαμβάνετε μια βόλτα στην αγορά παραμονή Χριστούγεννων (αν δεν εργάζεσαι διότι υπάρχει και αυτή η περίπτωση).
Μπορεί να είναι ένα βράδυ που θα παρακολουθήσετε παρέα την αγαπημένη σας Χριστουγεννιάτικη all time classic ταινία.
Μπορεί να είναι «πολλά».
Μαγική συνταγή; Μπα..
Χμμμ….ίσως ένα και μοναδικό συστατικό.
Αγάπη. Πολύ αγάπη.
Πασπαλισμένη με αγκαλιές και ένα τεράστιο, ανιδιοτελές
«νοιάζομαι».
Έτσι φτιάχνονται οι Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις. Με ανιδιοτελή
συναισθήματα. Και έτσι παραμένουν ανεξίτηλες στο χρόνο.
Μόνο έτσι.
Ας φτιάξουμε αναμνήσεις και αυτή την παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν.
Merry Christmas!
Διαβάστε επίσης:
Η μαγεία των χριστουγεννιάτικων παραμυθιών
Επιλέξτε και στείλτε διαδικτυακά τα κάλαντα, από 42 περιοχές, σε φίλους και συγγενείς (ΒΙΝΤΕΟ)
