― Εσείς; Ελευθερία ή Θάνατο;
― Ένα φρέντο καπουτσίνο με στέβια…
Το ερώτημα δεν είναι τόσο απλό, όσο μας φαίνεται, καθώς αράζουμε στον καναπέ, μπροστά από κάποια πολύχρωμη οθόνη, κρατώντας στο ένα χέρι το τηλεκοντρόλ και στο άλλο το πιτόγυρο, άλλοτε ρευόμενοι και άλλοτε περδόμενοι. Εάν ήταν απλό, δεν θα αποτελούσε το θεμελιώδες σύνθημα της Εθνεγερσίας των Ελλήνων τού 1821, ανάλογο του παλαιότερου «ή ταν ή επί τας», αλλά θα ήταν λογότυπο κάποιας ΜηΚυΟ, από εκείνες που τα κονομάνε χοντρά για να διευκολύνουν την λαθρομετανάστευση. Δεν πάει, δηλαδή, έτσι:
– Ελευθερία ή Θάνατος;
– Ελευθερία!
– Συγχαρητήρια! Κερδίζετε σετ περιποίησης αιμορροΐδων!
Ελευθερία ή Θάνατος; Δηλαδή ελεύθερη ζωή ή καθόλου ζωή; Εδώ σε θέλω! Το ερώτημα είναι σκληρό, αμείλικτο, διότι αποκλείει μία πανεύκολη και πολύ βολική απάντηση: υπόδουλη ζωή. Γιατί όχι; Πως δεν το σκέφτηκαν καθόλου οι ήρωες, οι εθνομάρτυρες, οι άγιοι, οι οσιομάρτυρες και όλοι εκείνοι οι γνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές της Πατρίδας και της Πίστης;
– «Μου στερούν την γλώσσα μου!».
– Ε, και; Ξεκίνα να μουγκρίζεις!
– «Μου αφαιρούν την ιστορία μου!».
– Ε, και; Ούτε τα βόδια έχουν ιστορία, αλλά μια χαρά τα βλέπω, καλοθρεμμένα και καλοφροντισμένα!
– «Μου αρπάζουν την κατοικία μου!».
– Ε, και; Θα σου παραχωρήσουν δωρεάν ένα υπερσύγχρονο κλουβί, με ίντερνετ και φούρνο μικροκυμάτων!
– «Μου αφανίζουν την θρησκεία μου!».
– Ε, και; Ούτε τα ποντίκια έχουν θρησκεία, αλλά εξακολουθούν να τρώνε, να αφοδεύουν και να πολλαπλασιάζονται!
– «Μου κλέβουν τον ήλιο, την θάλασσα και την εξοχή μου!».
– Ε, και; Στο εξής θα τα βλέπεις στην οθόνη, και δεν θα χρειάζεται να καταπονηθείς (κρύο, ζέστη, βροχή, λιακάδα, μποτιλιάρισμα) για να τα απολαύσεις ή να τα προσεγγίσεις!
– «Μου λεηλατούν τις όμορφες οικογενειακές και κοινωνικές συνήθειες και παραδόσεις μου!».
– Ε, και; Θα σου τις αλλάξουν με άλλες, λιγότερο έως καθόλου οικογενειακές και λιγότερο έως καθόλου κοινωνικές, και δεν θα είσαι και υποχρεωμένος να μετακινείσαι «άσκοπα» εδώ και εκεί!
– «Με ταΐζουν πριονίδι και πλαστικό!».
– Ε, και; Νόστιμο δεν είναι; Φάε και σκάσε!
– «Έλληνες ψηφίζω, Γερμανοί με κυβερνούν!».
Ε, και; Οι Γερμανοί, ως γνωστόν, είναι φίλοι μας!
– «Οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο!».
– Ε, και; Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Ψάρι είσαι και ανησυχείς;
– «Με κρατούν άνεργο και με περιθωριοποιούν!».
– Ε, και; Το περιθώριο είναι πολύ στην μόδα (και έχει και πολύ καλό χαρτζιλίκι). Δεν βλέπεις πόσο όμορφα ξεφαντώνουν και διασκεδάζουν οι μπαχαλάκηδες, οι κουκουλοφόροι, οι άπλυτοι, οι αντι-κάτι και οι αντι-οτιδήποτε;
– «Δεν χαίρομαι, δεν γελάω με τους φίλους μου!».
– Ε, και; Ξεκίνα να γελάς μόνος σου! Τι φοβάσαι; Μήπως σε πουν χαζοχαρούμενο; Ποιος σε βλέπει;
– «Δεν χορεύω, δεν τραγουδάω με την συντροφιά μου!».
– Ε, και; Τα σπουργίτια, δηλαδή, που και χορεύουν και τραγουδούν με την συντροφιά τους, περνούν καλύτερα από σένα;
– «Ναι. Αρχίζω να πιστεύω ότι περνούν καλύτερα…».
– Πώς τολμάς να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο; Δεν τα βλέπεις; Ολημερίς παλεύουν με τον θάνατο…!
Γι’ αυτό σου λέω: ποια Ελευθερία και ποιος Θάνατος και ποιος Κολοκοτρώνης και ποιος Καραϊσκάκης και ποια Μπουμπουλίνα και ποια Μαυρογένους; Αυτά είναι για άλλους! Βούτα εσύ, λεβέντη μου, το φραπεδόγαλο (σε κουβά, εορταστικό, όχι σε κανάτα, όπως στις καθημερινές), άρπαξε τα κρουασάν με γέμιση πραλίνα (έχει και με φράουλα), βγες στο μπαλκόνι και άραξε… «Ελευθερία ή Θάνατος;». Άσκηση για δυνατούς λύτες, σαν τον Κατσίφα, τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση, τον Βλαχάκο, τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή, τον Δημητρίου… Τι σχέση έχεις εσύ, πασσάκα μου (παχύ-παχύ το σίγμα), με όλους αυτούς;
Υ.Γ.: Μην ξεχνάς! Το βράδυ έχει σαρβάιβορ, έχει και μαστερσέφ! Παράγγειλε από τώρα τα πιτσόμπυρα…
