anastopoulos@politispress.gr
Φεύγοντας από Θεσσαλονίκη και πηγαίνοντας προς Καβάλα, περίπου 50km απόσταση, ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, συναντάμε ένα αρκετά ασυνήθιστο θέαμα, αφού πρόκειται για μια σειρά από όρθιους ασβεστολιθικούς βράχους που φτάνουν σε ύψος τα 4 μέτρα.
Φυσικά δεν είναι το Stonehenge, αλλά είναι το ίδιο εντυπωσιακό, ιδίως το βράδυ με τον κατάλληλο φωτισμό, δημιουργώντας ένα τοπίο που μοιάζει εξώκοσμο, σχεδόν μυθικό. Η συστάδα των βράχων, οι οποίοι φτάνουν έως και τα 4 μέτρα, είναι αποτέλεσμα των έντονων γεωλογικών φαινομένων της περιοχής, και αμέσως μαγνητίζουν το βλέμμα του επισκέπτη. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθείτε στην περιοχή και να μην σαν τραβήξει την προσοχή αυτό το πανέμορφο και συνάμα αλλόκοτο τοπίο.
Είναι οι Νυμφόπετρες ή αλλιώς «μικρά Μετέωρα». Οι ιδιαίτεροι αυτοί βράχοι αποτέλεσαν πηγή θρύλων και έκαναν τον οικισμό Νυμφόπετρα γνωστό σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό! Πρόκειται, λοιπόν, για έναν πεδινό οικισμό του νομού Θεσσαλονίκης, κοντά στη δυτική όχθη της λίμνης Βόλβης.
Το χωριό αυτό, αποτελούσε από 1918 μέρος της κοινότητας Σαράι, το 1922 προσαρτάται στην κοινότητα Κλείσαλικαι μέχρι τα τέλη του 1926, διατηρούσε την τουρκική ονομασία του Τσαλή Μαχαλά. Τη δεκαετία του ’40 κάηκε δύο φορές. Οι μισοί κάτοικοι έφυγαν για άλλες περιοχές, ενώ οι άλλοι μισοί μετοίκησαν στην πεδιάδα εκεί που συναντάμε το σημερινό χωριό.
Η επιστημονική εκδοχή, υποστηρίζει ότι η περιοχή ήταν πολύ ενεργή γεωλογικά και συνεχώς ανάβλυζαν θερμοπίδακες, οι οποίοι περιείχαν μεγάλες συγκεντρώσεις διαλυμένων πετρωμάτων. Η συνεχής εναπόθεση των αλάτων στα σημεία ανάβλυσης που ίσως βρίσκονταν κάτω από την επιφάνεια της λίμνης Βόλβης και οι διεργασίες διαγένεσης που ακολούθησαν σχηματοποίησαν αυτή την κάθετη, σε μορφή καμινάδας, ανάπτυξη του τραβερτίνη. Ο τραβερτίνης είναι ένα κλαστικό ιζηματογενές πέτρωμα, ανθρακικό, με ανοιχτό καστανοκίτρινο, και άλλες φορές γκρίζο, χρώμα. Έχει χαρακτηριστική πορώδη υφή. Το ανθρακικό ασβέστιο αποτίθεται γύρω από φυτικά μέρη, τα οποία στη συνέχεια μετά την αποσύνθεσή τους απομακρύνονται και αφήνουν πόρους στο πέτρωμα. Όταν αυτοί οι σχηματισμοί βρέθηκαν στην επιφάνεια του εδάφους, διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη μορφή τους στη θέση Νυμφόπετρες.
Η επιστημονική αυτή ερμηνεία δεν μειώνει σε καμία περίπτωση την ομορφιά του τοπίου, δεν απαγορεύει την έξαψη της φαντασίας των περιοίκων και δεν κατάφερε να δώσει τέλος στις λαϊκές παραδόσεις και τους μύθους.
Ο πρώτος μύθος που συνοδεύει τις Νυμφόπετρες, έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Μια ομάδα κυνηγών, οι οποίοι αναζητούσαν θηράματα σε μια κυνηγητική εξόρμηση, συνάντησαν τυχαία κάποιες νύμφες του δάσους, οι οποίες λούζονταν στα κρυστάλλινα νερά μιας πηγής. Οι άνδρες έμειναν εκστατικοί παρακολουθώντας το θέαμα, αλλά η θεά Άρτεμις που τους αντιλήφθηκε εξοργίστηκε τόσο με την ασέβειά τους, ώστε τους πέτρωσε στο σημείο που στέκονταν.
Ένας δεύτερος μύθος αναφέρει ότι μια μητέρα καταράστηκε την άπληστη κόρη της που παντρευόταν, αφού άδειασε το σπίτι των γονιών ώστε να οικειοποιηθεί όλα τα υπάρχοντα. Γεμάτη πλεονεξία, πήρε όλα τα υπάρχοντα από το σπίτι της μάνας της και το απογύμνωσε εντελώς. Στο δρόμο, θυμήθηκε ότι ξέχασε το αδράχτι με το σφοντύλι και έστειλε ανθρώπους να τα πάρουν. Η οργή της μάνας μετατράπηκε σε κατάρα και η νύφη με τη συνοδεία της έγιναν πέτρες.
Ένας τρίτος μύθος ισχυρίζεται με παρόμοιο τρόπο ότι η μητέρα καταράστηκε τη νύφη κόρη της γιατί παντρεύτηκε χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών της, με αποτέλεσμα όλη η γαμήλια τελετή με τους καλεσμένους να πετρώσουν στο σημείο αυτό.
Το καλοδιατηρημένο Γεωλογικό Πάρκο, στο ομώνυμο χωριό, έχει ανακηρυχθεί Μνημείο της Φύσης και αποτελεί ένα δημοφιλή τόπο για φωτογραφήσεις νεόνυμφων αλλά και επισκέψεις σχολείων προκειμένου οι μαθητές να δουν από κοντά έναν γεωλογικό σχηματισμό, ηλικίας αρκετών χιλιάδων ετών.
Αν κάποιος επισκεφτεί την περιοχή και συνομιλήσει με ντόπιους κατοίκους, πιθανώς να ακούσει και άλλες εκδοχές, όπως διαμορφώνονται με το πέρασμα του χρόνου.
Διαβάστε επίσης:
Ας θυμηθούμε: Το σαμιαμίδι και το μυστικό του πιο περίεργου τάφου του Βόλου (ΒΙΝΤΕΟ)
Ας θυμηθούμε: Η ελληνική επιγραφή στον τάφο του Jim Morrison
