anastopoulos@politispress.gr
Ήταν 14 Ιουνίου του 1987. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι φίλαθλοι, δεν περίμεναν την πορεία σε επίπεδο Ευρομπάσκετ, της Εθνικής Ελλάδας που νίκησε 103-101 την Σοβιετική Ένωση στον τελικό του ΣΕΦ και κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.
Η πορεία του 1987, έχει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστούμε ότι νίκησε τα μεγαθήρια Γιουγκοσλαβία και ΕΣΣΔ, που πριν τη διάλυση τους, ήταν δύο ομάδες που κυριαρχούσαν. Οι άλλες εθνικές ομάδες, όπως της Ισπανίας, Γαλλίας και Ιταλίας, πριν από εκείνο το αλησμόνητο τουρνουά, δεν περίμεναν αυτή την αντίδραση, από μία ομάδα που όταν είχαν αντιπάλο, θεωρούσαν δεδομένους τους βαθμούς της νίκης.
Όμως αυτή η εθνική ομάδα είχε ένα Γκάλη που έβαζε κατά μέσο όρο 35 πόντους ανά αγώνα, ένα Γιαννάκη που κατέθεσε και τη ψυχή του στο παρκέ, ένα Φασούλα που σκέπαζε τα καλάθια, ένα Καμπούρη με ατσαλένια νεύρα, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά που είχαν άλλη άποψη.
Στη πρεμιέρα η γαλανόλευκη νίκησε την Ρουμανία, στο υπερσύγχρονο τότε Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, σε ένα ματς χωρίς πολύ κόσμο. Στο δεύτερο παιχνίδι του ομίλου, ήρθε το 84-78 επί της Γιουγκοσλαβίας και ο κόσμος άρχισε να πιστεύει.
Ακολούθησαν οι ήττες από Ισπανία και ΕΣΣΔ για τον όμιλο που προσγείωσαν την ομάδα του Κώστα Πολίτη και η πρόκριση στα νοκ άουτ κρίθηκε στο τελευταίο ματς του γκρουπ. Εκεί η Εθνική ματς νίκησε σχετικά εύκολα τη Γαλλία και με το 82-69 πέρασε στα προημιτελικά.
Για το επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ εκείνη την εποχή, η πρόκριση στους “8” συνιστούσε από μόνη της επιτυχία. Επόμενος αντίπαλος η Ιταλία, που ήταν πρώτη στον άλλο όμιλο, αήττητη και φάνταζε το απόλυτο φαβορί. «Είδα στα μάτια τους, από την προθέρμανση, ότι θα χάσουν» θα δηλώσει ο Νίκος Γκάλης μετά το τέλος του αγώνα, σε ένα παιχνίδι που θα βρει την Εθνική νικήτρια με το θριαμβευτικό 90-78.
Η Ελλάδα πέρασε στον ημιτελικό και η φίλαθλη Ελλάδα ζούσε ένα όνειρο. Στατιστικά, ήταν πολύ δύσκολο η Ελλάδα να νικήσει δεύτερη φορά σε λίγες μέρες την Γιουγκοσλαβία, τη μεγάλη των “Πλάβι” σχολή με τον αείμνηστο Ντράζεν Πέτροβιτς να ηγείται και τους υπόλοιπους παικταράδες να συνθέτουν μία υπερδύναμη.
Οι Θεοί της Ελλάδας όμως είχαν αποφασίσει. Σε έναν συγκλονιστικό και επεισοδιακό αγώνα η γαλανόλευκη νίκησε 81-77 και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά προκρίθηκε στον πρώτο τελικό της ιστορίας της. Το γλέντι είχε στηθεί, όχι μόνο στο ΣΕΦ, αλλά και απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ελλάδα. Οι Γιουγκοσλάβοι έμειναν άφωνοι να παρακολουθούν το μυθικό γλέντι στο ΣΕΦ, σε μία ήττα που όπως ομολόγησαν αργότερα, τους πήρε καιρό να ξεπεράσουν.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου ξεχύθηκαν στις κεντρικές πλατείες για να γιορτάσουν το γεγονός. Τραγούδια και συνθήματα κάθε λογής ακούγονταν σε όλη τη χώρα.
Το απόγευμα της 14ης Ιουνίου του 1987 το ΣΕΦ είχε βάλει τα γιορτινά του και η ώρα για τον μεγάλο τελικό είχε έρθει. Απέναντι από την Εθνική μας ομάδα, για δεύτερη φορά στη διοργάνωση, το απόλυτο φαβορί. Η καλοδουλεμένη Σοβιετική μηχανή του στρατηγού Αλεξάντερ Γκομέλσκι, με τα 14 χρυσά μετάλλια σε Eurobasket, μπορεί να μην είχε σε αυτό το τουρνουά τον Σαμπόνις, άλλα διέθετε παίκτες όπως οι Βάλτερς, Μαρτσουλιόνις, Χομίτσιους, Τσατσένκο, Γιοβάισα, Βολκόφ.
Ελλάδα και ΕΣΣΔ έδωσαν την ψυχή τους στο παρκέ του κατάμεστου ΣΕΦ, ενώ η υπόλοιπη χώρα ήταν καρφωμένη μπροστά στις τηλεοράσεις. Ο Κώστας πολίτης μοιράζει ρόλους σε όλους. Έξι παίκτες είχαν διψήφιο αριθμό πόντων, κάτι που ήταν ασυνήθιστο για την δεκαετία του ΄80 και με 5 φάουλ τους Γιαννάκη και Φασούλα.
Λίγο πριν το φινάλε ο Λιβέρης Ανδρίτσος θα κερδίσει φάουλ και θα ισοφαρίσει σε 89-89, στέλνοντάς τον αγώνα στην παράταση. Εκεί, είναι η ώρα του Αργύρη Καμπούρη να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στο πάνθεον του ελληνικού μπάσκετ. Ο τίμιος γίγαντας, θα πάρει το ριμπάουντ με το παιχνίδι ισόπαλο στο 101-101 και θα κερδίσει φάουλ. Στα 4 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη ο Καμπούρης, θα ευστοχήσει και στις δύο βολές και το ταμπλό θα γράψει 103 – 101, με την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Ελλάδα:(Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40, Γιαννάκης 10, Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10, Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8, Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.
Σοβιετική Ένωση: (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23, Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17, Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8
Μετά τον τελικό η διαδρομή από το ΣΕΦ, στο ξενοδοχείο «Τζονς» της Γλυφάδας, που έμενε η Εθνική ομάδα σε όλο το Ευρωμπάσκετ, διήρκεσε περίπου τρεις ώρες. Χιλιάδες κόσμου είχαν ξεχυθεί στους δρόμους κατά μήκους της παραλιακής για να αποθεώσουν τους πρωταθλητές Ευρώπης. Ήδη μέσα από το ΣΕΦ και ακολούθως σε όλη την Ελλάδα, κυριαρχούσε το σύνθημα της στιγμής, που αναπαραγόταν από παρέες όλων των ηλικιών και φύλων: «Εμείς χρυσό, οι Ρώσοι αργυρό και σεις αδέρφια Πέτροβιτς, τ…………….. μας τα δυό», με το Ντράζαν να χαιρετάει, αφού δεν καταλάβαινε τι γινόταν. Θα ερχόταν στον Παναθηναικό, γεγονός που δεν πρόλαβε να συμβεί, αφού σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό συστύχημα.
Το Final Countdown των Europe, έγινε το τραγούδι της απονομής, της μυθικής πορείας και ακούγεται μέχρι και σήμερα. Και παρότι είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 1986, η διάδοσή του την περίοδο του Ευρωμπάσκετ, το επανέφερε για αρκετό καιρό στις κορυφαίες θέσεις των charts, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και πανευρωπαϊκά.
Το μπάσκετ διαδόθηκε σε όλες τις γειτονιές της Ελλάας και τότε ήταν που μαζί με τις παιδικές χαρές, οι Δήμοι φρόντιζαν να φτιάξουν ανοιχτά γηπεδάκια, που επισκέφτονταν οι ήρωες πια παίχτες και προωθούσαν το άθλημα του μπάσκετ σε μικρές ηλικίες.
