anastopoulos@politispress.gr
Η δεύτερη μέρα του Ιουνίου ήταν, είναι και θα είναι ξεχωριστή, αφού ο Παναθηναϊκός έφτασε σε τελικό ευρωπαικού Πρωταθλήματος. Μια ημέρα που έμεινε στην Ιστορία, όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό και τους φιλάθλους του, αλλά και για κάθε υγιή φίλαθλο του ποδοσφαίρου.
Σήμερα συμπληρώνονται πενήντα δύο (52) χρόνια από την πρώτη και μοναδική παρουσία ελληνικής ομάδας σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μετέπειτα Champions League. Αν και η ομάδα του Παναθηναϊκού ηττήθηκε, έγραψε λαμπρή ιστορία, καθώς μπήκε στο Γουέμπλεϊ και αντιμετώπισε στις 2 Ιουνίου 1971 μια ανερχόμενη ολλανδική ομάδα, μία ποδοσφαιρική δύναμη, τον Άγιαξ.
Η ομάδα του Γουέμπλεϊ δεν ήταν «πυροτέχνημα», άλλα άρχισε να διαμορφώνεται από τον Στέφαν Μπόμπεκ και τον διάδοχό του, Λάκη Πετρόπουλο, λίγα χρόνια πριν. Στις 2 Ιουνίου του 1970, ο «καλπάζων συνταγματάρχης», Φέρεντς Πούσκας διαδέχτηκε τον Έλληνα τεχνικό και ανέλαβε προπονητής στην Εθνική Ελλάδος. Ο Ούγγρος προπονητής, που ως ποδοσφαιριστής άφησε εποχή, αποδείχθηκε το μεγάλο όπλο της ομάδας, ιδίως στον τομέα της ψυχολογίας, αφού δούλευε την ψυχολογία των παικτών και κατάφερε να τους κάνει να μην φοβούνται κανέναν αντίπαλο. Ο Μίμης Δομάζος είχε δηλώσει στη διάρκεια της πορείας προς τον τελικό για τον θρυλικό «καλπάζοντα συνταγματάρχη» ότι «…το τροπάριό του ήταν άκρως αποτελεσματικό, δεν είχαμε κανένα κόμπλεξ απέναντί τους». Σημαντικό μερίδιο στο χτίσιμο εκείνης της μεγάλης ομάδας είχαν οι βοηθοί του, Γαβρίλος Γαζής και Γιάννης Τζουνάκος, καθώς και ο επικεφαλής του συλλόγου σε διοικητικό επίπεδο, Μιχάλης Κίτσιος.
Πολλά ακούστηκαν για την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού, ιδιαίτερα στην εμπλοκή των στρατιωτικών της επταετίας, για την πρόκριση των «πρασίνων» στον τελικό, μετά τη συντριβή του Βελιγραδίου. Καθώς τίποτε, δεν αποδείχθηκε ως και σήμερα, ήταν μάλλον, μια προσπάθεια σπίλωσης της μεγάλης επιτυχίας του Παναθηναϊκού, που εντάσσεται στη μακρόχρονη κόντρα με τους αιώνιους αντιπάλους του.
Στη διαδρομή, ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τέσσερις ομάδες για να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Μίμης Δομάζος ήταν «το μυαλό» της ομάδας, αλλά αυτός που «έβγαζε τα κάστανα από την φωτιά» ήταν ο Αντώνης Αντωνιάδης. Ο «ψηλός» σημείωσε τα 10 από τα 16 τέρματα, επίδοση που του χάρισε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης.
Το πρώτο «εμπόδιο» ήταν η Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο, την οποία οι «πράσινοι» νίκησαν δύο φορές, 2-1 εκτός έδρας και 5-0 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
16 Σεπτεμβρίου 1970: Ζενές Ες – Παναθηναϊκός 1-2
Σκόρερ: Ντι Τζένοβα (11′), – Αντωνιάδης (6′), Ελευθεράκης (35′).
30 Σεπτεμβρίου 1970: Παναθηναϊκός – Ζενές Ες 5-0
Σκόρερ: Ελευθεράκης (17′), Αντωνιάδης (26′, 29′, 37′, 58′).
Επόμενη αναμέτρηση η πανίσχυρη Σλόβαν Μπρατισλάβας από την τότε Τσεχοσλοβακία. Ο Παναθηναϊκός έβαλε τις βάσεις για την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι, όταν επικράτησε με 3-0, με αποτέλεσμα η ήττα του 2-1 στην Μπρατισλάβα στη ρεβάνς να μην του κοστίσει.
21 Οκτωβρίου 1970: Παναθηναϊκός – Σλόβαν Μπρατισλάβας 3-0
Η ομάδα της Τσεχοσλοβακίας, που την προηγούμενη χρονιά είχε καταπλήξει την Ευρώπη κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων, αποδείχτηκε τελικά εύκολη λεία για τον Παναθηναϊκό. «Δεν μπορούσα να φανταστώ ένα τέτοιο Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι ήδη αποκλειστήκαμε», δήλωσε ο προπονητής της Σλόβαν, Τόμας Βίντσεν.
Σκόρερ: Δομάζος (3′), Αντωνιάδης (55′), Δεληγιάννης (82′).
4 Νοεμβρίου 1970: Σλόβαν Μπρατισλάβας – Παναθηναϊκός 2-1
Νίκη γοήτρου για τους Τσεχοσλοβάκους και πρόκριση στους «8» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών για τον Παναθηναϊκό, που γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που καταφέρνει τέτοια διάκριση. Κορυφαίοι, οι Τάκης Οικονομόπουλος και ο Αντώνης Αντωνιάδης.
Σκόρερ: Μούτερ (33′), Τσάπκοβιτς (58′) – Αντωνιάδης (52′)
Στους προημιτελικούς το «τριφύλλι» αντιμετώπισε την πρωταθλήτρια Αγγλίας Έβερτον και απέσπασε ισοπαλία 1-1 στο «Γκούντισον Παρκ». Το εκτός γκολ του Αντωνιάδη αποδείχθηκε «χρυσό», καθώς στη ρεβάνς οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες χωρίς τέρματα (0-0) αποτέλεσμα που έστειλε τον Παναθηναϊκό στους «4».
9 Μαρτίου 1971: Έβερτον – Παναθηναϊκός 1-1
Το 1-1 στο «Γκούντισον Παρκ» του Λίβερπουλ ήταν έκπληξη πρώτου μεγέθους, που έκανε τον γύρο της Ευρώπης. Η έμπνευση του Πούσκας να αλλάξει τακτική στον αμυντικό προσανατολισμό της ομάδας, ήταν η κίνηση «ματ» με τον εγκλωβισμό του Τζο Ρόιλ από τον άσημο ως τότε Άνθιμο Καψή, ο οποίος με την απόδοσή του, έδωσε τη μισή πρόκριση στους «πράσινους».
Ο Παναθηναϊκός άντεξε στο σφυροκόπημα των «εφοπλιστών» και ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις με ένα αμφιλεγόμενο γκολ του Τζόνσον, αφού νωρίτερα ο αλάνθαστος Οικονομόπουλος είχε εξουδετερωθεί με αντιαθλητικό χτύπημα και ήταν εκτός φάσης.
Σκόρερ: Τζόνσον (90′) – Αντωνιάδης (81′).
24 Μαρτίου 1971: Παναθηναϊκός – Έβερτον 0-0
Ο Φέρεντς Πούσκας με το αριστοτεχνικό του κοουτσάρισμα, έκλεισε χώρους στην άμυνα και εγκλώβισε την μεγάλη ομάδα της Έβερτον που τότε πρωταγωνιστούσε στα γήπεδα της Μεγάλης Βρετανίας.
Σειρά πλέον είχε ο Ερυθρός Αστέρας, ομάδα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Οι «πράσινοι»ταρακουνήθηκαν από την ήττα με 4-1 στο Βελιγράδι. Το γκολ του Αριστείδη Καμάρα αποδείχθηκε καθοριστικό. Και αυτό γιατί στη ρεβάνς ο Παναθηναϊκός νίκησε 3-0 με δύο γκολ του Αντωνιάδη και ένα του Καμάρα και πήρε το «εισιτήριο» για τον τελικό.
14 Απριλίου 1971: Ερυθρός Αστέρας – Παναθηναϊκός 4-1
Η διαιτησία του Αυστριακού Νιεμάγιερ, βρέθηκε στο στόχαστρο του Φέρεντς Πούσκας, με τον Μαγυάρο τεχνικό, να αναφέρεται με σκληρές λέξεις όπως «γουρούνι», κατά του άρχοντα της αναμέτρησης.
Σκόρερ: Όστοϊτς (14′, 47′, 68′), Γιάνκοβιτς (39′) – Καμάρας (55′).
28 Απριλίου 1971: Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας 3-0
Η μεγάλη ανατροπή και η μεγάλη πρόκριση στον τελικό. Η άγνωστη ποδοσφαιρικά Ελλάδα γιορτάζει απ΄άκρη σ΄ άκρη.
Σκόρερ: Αντωνιάδης (2′, 54′), Καμάρας (63′).
2 Ιουνίου 1971: Hμερομηνία – ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τον Άγιαξ, των Ρίνους Μίχελς και Γιόχαν Κρόϊφ, την ομάδα – μοντέλο, που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη, σε ένα Γουέμπλεϊ με 83.176 θεατές. Ο Βαν Ντάικ έδωσε νωρίς το προβάδισμα στον Άγιαξ, ενώ το όνειρο έλαβε τέλος με το αυτογκόλ του Άνθιμου Καψή, τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα.
Το διαδικτυακό κανάλι ajaxmuseum έχει φέρει στη δημοσιότητα ένα σπάνιο ντοκουμέντο με πλάνα τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια του τελικού του Γουέμπλεϊ.
“Ηταν πολύ όμορφο για να είναι αληθινό”, θα γράψει το “Βήμα” της επομένης. Το τριφύλλι έχασε με 2-0, αλλά έγραψε ιστορία έχοντας τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο ακόμα και τώρα.
Για την ιστορία στις 2 Ιουνίου 1971 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Γουέμπλεϊ με με περισσότερους από 10.000 Έλληνες στις κερκίδες αγωνίστηκαν οι:
Άγιαξ (Ρίνους Μίχελς): Στούι, Bάσοβιτς, Σουρμπίρ, Xούλσοφ, Pάιντερς (46΄ Mπλάνγκεμπουργκ), T. Mιούρεν, Nέεσκενς, Σβαρτ (46΄ Xάαν), Φαν Nτάικ, Kρόιφ, Kάιζερ.
Παναθηναϊκός (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Τομαράς, Σούρπης, Καμάρας, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Δομάζος, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης.
Σε εκείνη την πορεία του Παναθηναϊκού συμμετείχαν και οι Βασίλης Κωνσταντίνου, Δημήτρης Καλλιγέρης, Γιώργος Δεληγιάννης, Κώστας Αθανασόπουλος, Βίκτωρ Μητρόπουλος, Γιώργος Γονιός και Κώστας Χατζηανδρέου.
Το Μάιο του 1971 και ένα μήνα περίπου πριν τον τελικό, μετά το 2-0 του Παναθηναϊκού επί της Καβάλας ακούστηκε για πρώτη φορά το «τραγούδι του Γουέμπλεϊ». Σε μουσική των Μπιτλς, που δεν το ήξεραν φυσικά, και σε στίχους του ποδοσφαιριστή της ομάδας Φραγκίσκου Σούρπη, γεννήθηκε το τραγούδι που συνόδεψε την ομάδα του Πούσκας ως το Λονδίνο. Ένα συγκρότημα της εποχής ανέλαβε την ενορχήστρωση στο ρυθμό του σουξέ των «σκαθαριών» εκείνης της εποχής «Obladi Oblada», ο Σάκης Παπανικολάου το τραγούδησε και όλοι έμαθαν το «Θούριο του Γουέμπλεϊ», όπως ονομάστηκε.
Διαβάστε επίσης:
Γιάννης Διακογιάννης: Όταν η φωνή του έγραφε ιστορία (ΒΙΝΤΕΟ)
Παναθηναϊκός: 50 χρόνια από το Wembley (ΦΩΤΟ – ΒΙΝΤΕΟ)
