ktsakitzian@gmail.com
Πώς να ξεχάσω τους 353.000 Έλληνες του Πόντου, που έπεσαν θύματα της Τουρκικής θηριωδίας στις 19 Μαΐου 1919;
Πώς να ξεχάσω όλους εκείνους τους Έλληνες του Πόντου, που έμειναν πίσω για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη, εκείνων που θυσιάστηκαν για την υπέρτατη ιδέα του Ελληνισμού;
Οι Έλληνες του Πόντου ήταν αυτοί που κράτησαν τις Θερμοπύλες και δεν επέτρεψαν να περάσει στη λήθη η ιστορία τους.
Κατάφεραν μέσα στην Τουρκική σκλαβιά, να διατηρήσουν ζωντανές τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, την ίδια τη φυλή. Δεν υπέκυψαν σε απειλές, δολοφονίες και εκφοβισμούς.
Τους συνάντησα όταν ήρθαν με το δεύτερο κύμα προσφυγιάς τη δεκαετία του ‘90 διωγμένοι από την πατρώα γη στην Ελλάδα, την οποία είχαν βαθιά ριζωμένη στην καρδιά τους. Αλλά κι εκεί όταν έφτασαν, αντίκρυσαν την προσφυγιά. Ξένοι στον τόπο τους. Όταν τους ρώταγα τι περίμεναν από την πατρίδα, περήφανα μου απαντούσαν με δάκρυα στα μάτια, «Τίποτα. Θέλαμε μόνο να έρθουμε και να πεθάνουμε εδώ».
Η αγάπη τους για την πατρίδα ήταν ανιδιοτελής. Δεν ζήτησαν απολύτως τίποτα. Μόνο να τους αναγνωρίσουν το ότι είναι Έλληνες. Να μη τους βλέπουν σαν πρόσφυγες στον τόπο τους.
Στον Πόντο ήταν ξένοι. Να μην είναι ξένοι και στην Ελλάδα.
Τώρα αυτό που ζητάνε, δεν είναι άλλο από τη δικαίωση. Να αναγνωρισθεί από την παγκόσμια κοινότητα και την ίδια την Τουρκία, η γενοκτονία που υπέστησαν οι πρόγονοί τους. Το οφείλουμε όλοι μας στην ίδια την ιστορία. Πρέπει πάση θυσία να το κάνουμε πράξη.
353.000 Έλληνες του Πόντου, έπεσαν νεκροί από το μαχαίρι του Τούρκου δυνάστη. Όλα αυτά τα θύματα ζητούν δικαίωση, για να βρει γαλήνη η ψυχή τους. Είναι υποχρέωση όλων μας, να παλέψουμε μέχρι να το πετύχουμε.
Οι φονιάδες πρέπει να τιμωρηθούν.
Διαβάστε επίσης :
