ppyliotis@yahoo.gr
Σίγουρα, ένα από τα θέματα του φαινομένου της έμφυλης βίας, αποτελούν, ναι μεν οι στατιστικές μελέτες που μπορούμε να μελετήσουμε την έκταση του φαινομένου, αλλά και τις μορφές και τις διαστάσεις που αυτό παίρνει, αλλά και πως μπορούμε αυτό το φαινόμενο να το περιορίσουμε και να κάνουμε όλες αυτές τις δράσεις ενημέρωσης ώστε να είναι ενήμερα τα εμπλεκόμενα μέρη, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν, αλλά και τις επιπτώσεις που έχουν όσοι χρησιμοποιούν την βία, ως μέσω εκδίκησης, αλλά και επιβολής προς το άλλο άτομο, σε όποια κατηγορία και εάν αυτό ανήκει.
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Η Ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25 Νοεμβρίου 1960.
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ των γυναικών και των ανδρών, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε επικυριαρχία και διακρίσεις κατά των γυναικών από τους άνδρες και στην παρακώλυση της πλήρους προόδου των γυναικών . Αποτελεί επίσης έναν από τους ζωτικής σημασίας κοινωνικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι γυναίκες εξαναγκάζονται σε υποδεέστερη θέση σε σύγκριση με τους άνδρες.
Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA,2014), περίπου 13 εκατομμύρια γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας, ήτοι ποσοστό 7 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών, 3,7 περίπου εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική βία ήτοι ποσοστό 2 % των γυναικών ηλικίας 18–74 ετών. Μία στις 20 γυναίκες, ποσοστό 5 % έχει πέσει θύμα βιασμού από την ηλικία των 15 ετών και άνω και 18 % των γυναικών έχουν πέσει θύματα εξακολουθητικής παρενόχλησης από την ηλικία των 15 ετών και άνω. Επίσης, περίπου το 12 % των γυναικών έχουν βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ή κάποιο συναφές περιστατικό από κάποιον ενήλικα πριν από την ηλικία των 15 ετών. Και τέλος, το ήμισυ όλων των γυναικών στην ΕΕ που αντιστοιχεί σε ποσοστό 53 % αυτοπεριορίζουν τις μετακινήσεις τους στον δημόσιο χώρο από φόβο μήπως υποστούν σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση.
Εδώ θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη, χωρίς να παραλείπουμε, ότι εκτός από τη σωματική και λεκτική κακοποίηση, είναι σημαντικό να δοθεί έμφαση και στις πιο «αθόρυβες» και δυσδιάκριτες μορφές βίας, όπως είναι η ψυχολογική βία και η συναισθηματική χειραγώγηση, αλλά και η κυβερνοφοβία, η οποία είναι εξίσου διαδεδομένη και αποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Περιστατικά βίας που λαμβάνουν χώρα στον κυβερνοχώρο αφορούν, μεταξύ άλλων, τον διαδικτυακό εκφοβισμό, την ανάρτηση προσβλητικών ή εχθρικών μηνυμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό τη δυσφήμηση και τον εξευτελισμό, την εκδικητική πορνογραφία και την αποστολή ανεπιθύμητου σεξουαλικού περιεχομένου χωρίς συγκατάθεση.
