maryleria@gmail.com
Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά! Έκφραση χιλιοειπωμένη, έως και τετριμμένη , που ακούω κάθε Χριστούγεννα από φίλους, γνωστούς, συγγενείς ή ακόμη και
αγνώστους. Ε! Λοιπόν επίσημα σου ανακοινώνω ότι τα τελευταία 10 χρόνια αφενός ως μαμά το έχω εμπεδώσει και αφετέρου ως εργαζόμενη μαμά το έχω αντιληφθεί στο μεγαλύτερο ποσοστό που θα μπορούσα. Κάθε χρόνο λοιπόν τα ίδια, τέτοια εποχή.
Τελευταίες ήμερες του χρόνου και τρέχεις να προλάβεις. Ότι μπορείς! Κρατώντας σειρά προτεραιότητας . Όσο μπορείς. Projects που πρέπει να παραδώσεις στη δουλειά και περιμένουν μισό-τελειωμένα κάπου εκεί στο γραφείο σου. Λογαριασμοί που ξέχασες να πληρώσεις, προμήθειες από το super market που πρέπει να κάνεις,
μικροδωράκια για αγαπημένους και φίλους άλλα και δώρα σπαζοκεφαλιά που μεταφράζεται σε, σπάω το κεφάλι μου, τι δώρο να του πάρω και φέτος. Χρήματα για τα κάλαντα! Αλλά και διπλό δώρο για το γιο μου. Γιώργος Χρήστος βλέπεις. Αν και εδώ δεν θα δυσκολευτώ ψάχνοντας δώρο ή περιμένοντας σε καμιά ουρά με τη μάσκα για το click away. Μεγάλωσε λέει. Δεν θέλει κάποιο παιχνίδι για δώρο λέει. Προτιμά χρήματα. Μαζεύει στο κουμπαρά του για να αγοράσει ότι θέλει. Καλύτερα λέω . Για να αντιλαμβάνεται και την διαχείριση/αξία των χρημάτων.
Υπολογισμοί εσόδων /εξόδων ….Α! Να μην ξεχάσω και τα τέλη κυκλοφορίας! Πήραν παράταση θα μου πεις. Μωρέ κάτσε να τα πληρώσω τώρα θα σου πω, γιατί μέχρι το Φεβρουάριο θα το έχω ξεχάσει. Α! Να μην ξεχάσω να πάρω και extra φωτάκια να βάλω στο μπαλκόνι. Φέτος θα βάλω. 1η χρονιά στο καινούργιο σπίτι. Έχω να φτιάξω και κανταΐφι. Το υποσχέθηκα . Βέβαια αφού καθαρίσω πρώτα κανένα 5ωρο. Αυτό που όσο μεγαλώνω μεταλλάσσομαι σε ψυχαναγκαστική Ελληνίδα νοικοκυρά…Πότε ακριβώς συνέβη;
Παίρνω μια ανάσα και χαζεύω το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Χαμογελάω….
Δεκαετία του 80. Είμαι Πέμπτη Δημοτικού και μετράμε αντίστροφα για το κλείσιμο του σχολείου. Θα πάρουμε και ελέγχους είπε ο δάσκαλος. Δεν αγχώνομαι . Διαβάζω και είμαι καλή μαθήτρια. Με πίεση βέβαια αλλά αντέχω. Το μόνο που μου αρέσει στο σχολείο είναι η έκθεση και η ζωγραφική. Μακάρι φέτος ο Άη -Βασίλης να μην μπερδευτεί και να μου φέρει πολλές ξυλομπογιές και μπλοκ ζωγραφικής. Πέρυσι μας έστειλε από μια κούκλα και κουζινικά σκεύη. Της αδελφής μου της άρεσαν. Εγώ απογοητεύτηκα.
Ευτυχώς όμως τη πρώτη μέρα του χρόνου ο μπαμπάς μου, μου έδωσε ένα κουτί με ξύλομπογιές. Πόσο όμορφα χρώματα. Μπερδεύτηκε , μου είπε, ο Άη -Βασίλης. Δεν πειράζει μπαμπά! Αν και του το είχα γράψει στο γράμμα που του έστειλα. Παραμονή Χριστουγέννων. Το δέντρο είναι στολισμένο με τα φωτάκια του να τραγουδάνε. Το έχουμε βάλει στο χωλ του σπιτιού για να φωτίζεται όλο το σπίτι. Βαμβάκι, για ψεύτικο χιόνι στα όχι και τόσο πυκνά κλαδιά του και στη βάση μαζί με τη φάτνη δωράκια αυτοσχέδια για όλους στο σπίτι. Η μαμά μου είναι στη κουζίνα από το πρωί μαζί με τη γιαγιά μου και τη θεία μου .Μαγειρεύουν και οι μυρωδιές γεμίζουν όλο το σπίτι. Λαχανοντολμάδες, κοτόπουλο με γέμιση από κάστανα ,σταφίδες και κουκουνάρι, κρέας , πίτες και μπακλαβά. Έχουμε αγοράσει και κρασί . Κόκκινο και γλυκό! Άραγε θα με αφήσουν να δοκιμάσω λίγο; Εδώ και δυο μέρες ο κύριος με το κρασί περνάει με το μοτοσακό του από τη γειτονιά και φωνάζει! <γλυκό κρασίιιιι...> Κατεβήκαμε μαζί με τη μαμά μου και γεμίσαμε δυο μεγάλα μπουκάλια. Με την Γιούλη την αδελφή μου , έχουμε βγει από το πρωί για τα κάλαντα. Έχουμε μαζέψει αρκετά. Δεν ξέρω ακόμη τι θα αγοράσω.
Επιστρέψαμε στο σπίτι απόγευμα. Κουρασμένες αλλά και ικανοποιημένες.
Το χαμηλό τραπέζι έχει στρωθεί στο καθιστικό. Η τηλεόραση έχει εορταστικό πρόγραμμα. Πω! πω! Πόσα πολλά φαγητά! <Μην φάτε πολύ! Είναι βράδυ. Έχουμε και αύριο τραπέζι τα ξαδέρφια σας από Ρόδο!> Προτρέπει η μαμά μου ως λιτοδίαιτη εκ πεποιθήσεως και εκ συνειδήσεως. <Να δοκιμάσω λίγο κρασί; Στην άκρη από το δάκτυλο μου; Ε; μπαμπά;> ρωτάω. … Για να εισπράξω μια καταφατική απάντηση με ένα χαμόγελο φωτεινό. Με αυτό το κενό ανάμεσα στα μπροστινά του δόντια, ίδιο ακριβώς με το δικό μου.<στην υγειά μας> φωνάζω με ένα ποτήρι στο χέρι και όλους να ξεκαρδίζονται! Της γιαγιάς μου της αρέσει πολύ αυτό το κρασί. Πίνει συγκροτημένα και τα μαγουλάκια της έχουν κοκκινίσει. Πωωωω ! Πότε πήγε 12;
<Αντε! δεν θα ξυπνάμε το πρωί!> Μονολογεί η μαμά μου….Είμαστε όμως τυχερές. Το καθιστικό γίνεται το υπνοδωμάτιο μας το βράδυ, με βασικό πλεονέκτημα την μια και μοναδική τηλεόραση του σπιτιού. Τι χαρά! Θα χαζέψω μέχρι αργά , ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, μιούζικαλ και ταινίες της δεκαετίας του ‘50 στην ΕΡΤ. Απόψε δεν κλείνει το πρόγραμμα στις 11. Λατρεύω τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες. Βέβαια χωρίς να ακούω δυνατά. Δεν θέλω να τους ξυπνήσω …..
<Εεε! Μαμάάά ! Ξύπναααα! Κοιμάσαι;> Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το γιο μου να μου φωνάζει!
<όχι βρε,Γιώργο μου! Να έτσι ...έκλεισα λίγο τα μάτια μου, να ξεκουραστώ!> απαντάω.
Και συνειδητοποιώ ότι απαντάω σαν τη μαμά μου.
Γίνομαι σαν τη μαμά μου…
<τι ,θα γίνει; Θα φτιάξουμε κανταΐφι; μου το υποσχέθηκες!> Μου υπενθυμίζει.
<Φύγαμε για κανταΐφι > του απαντάω! <και κερνάω και σοκολατένιο Άη - Βασίλη>
<Ναιιιί....>φωνάζει! Με αυτή τη γλυκιά, ζεστή, γεμάτη φωνή να πλημμυρίζει όλο το σπίτι.
Ρίχνω μια κλεφτή ματιά στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Χαμογελάω…
Πάμε γιε μου….Να φτιάξουμε καινούργιες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες….
Τις δικές σου Χριστουγεννιάτικες ιστορίες.
