“Σοφή τρέλα ή Ανόητη λογική;”- Του Λάμπρου Παπαδή

U.S. President Donald Trump and Russia's President Vladimir Putin talk during the family photo session at the APEC Summit in Danang, Vietnam November 11, 2017. REUTERS/Jorge Silva

 

Διάλεξα αυτή την σοφή ρήση του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ Θερβάντες για να μετουσιωθεί σε άρθρο όλη αυτή την σκέψη που διαβάζω στα Social Media το τελευταίο διάστημα της πολεμικής σύρραξης στην Ουκρανία, αναφορικά με την θητεία Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο, τις σχέσεις του Τράμπ με την Ρωσία και τον Πούτιν σε διπλωματικό και γεωστρατηγικό επίπεδο και φυσικά όλα αυτά σε σύγκριση με τα τωρινά γεγονότα… Επειδή όλοι και όλα όπως λένε μονότονα πολλοί αναλυτές κρίνονται εκ του αποτελέσματος εκεί σκοπεύω να σταθώ και εγώ.

Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο ότι δεν παίρνω το μέρος κανενός στρατοπέδου σε αυτή την τραγωδία που ζούμε καθώς πιστέψτε με οι προκλήσεις που θα μας χτυπήσουν την πόρτα το επόμενο διάστημα σε επίπεδο διαβίωσης και επιβίωσης, δεν θα μας επιτρέψουν βάσει του ενστίκτου της αυτό συντήρησης να σταθούμε σε προβλήματα άλλων… Κατά το τελευταίο διάστημα πριν τις τελευταίες αμερικάνικες εκλογές άσκησα κριτική στην Προεδρία Τράμπ μέσω της αρθρογραφίας μου για την στάση του στα Ελληνοτουρκικά σήμερα όμως στην νέα εποχή Μπάιντεν βλέπω τα πράγματα να παίρνουν επικίνδυνη τροπή με ευθύνη και της Δύσης.. Άλλωστε πολλά πράγματα και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων είναι καμιά φορά σαν το τσάμικο.. Ένας σέρνει τον χορό μπροστά αλλά και άλλοι του κρατούν το μαντίλι…
Φτάνουμε λοιπόν στο αποτέλεσμα και ξεκαθαρίζω και πάλι ότι ποτέ δεν υποστήριξα τον Τράμπ η τον Πούτιν γιατί εγώ ποτέ δεν τους είχα σαν screenshot στην οθόνη του κινητού μου και όταν μιλάω για αυτούς να αναφέρομαι με το μικρό τους όνομα όπως που λες ο Βλαδίμηρος η’ ο Ντόναλντ… Υπήρχαν πολλοί γαλάζιοι ειδικά στον χώρο της νεολαίας που σκέφτονταν και μιλούσαν έτσι αλλά το τελευταίο διάστημα φαίνεται άλλαξαν τα πράγματα αλλά άστο δεν συνεχίζω περαιτέρω…

Επανέρχομαι και λέω ότι βάσει και μαθηματικής ακόμα αν θέλετε ανάλυσης, επί 4.5 χρόνια με πρόεδρο των ΗΠΑ τον Ντόναλντ Τράμπ δεν είχαμε κάποιον πόλεμο και διορθώστε με αν κάνω λάθος… Βέβαια και οι ΗΠΑ δεν ενεπλάκησαν αυτά τα χρόνια σε κάποιον πόλεμο και επέμβαση σε Τρίτη χώρα και για πρώτη φορά επιτέλεσαν το καθήκον μιας υπερδύναμης να υπάρχει κάποια ισορροπία στον κόσμο και να μην υπάρχουν εικόνες σαν και αυτές που βλέπουμε στην Ουκρανία… Τώρα θα μου πείτε και τι έγινε; σταμάτησαν να υπάρχουν αδικίες στον κόσμο; σταμάτησαν να υπάρχουν κρίσεις; ψυχρό πολεμικές σχέσεις; η’ διεκδικήσεις από μεριάς Ρωσίας και Τουρκίας; όχι δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο απλά ρε παιδιά σπάω το κεφάλι μου και σκέφτομαι τι ήταν αυτό που πέτυχε και πως το πέτυχε ο παρανοϊκός, ο τρελός, ο επικίνδυνος, ο διαβολικός Τράμπ που θα πατούσε το κουμπί επί 4,5 χρόνια με τον Κιμ στην Βόρεια Κορέα (*αλήθεια τον ξεχάσαμε αυτόν ε… Τον ξεχάσαμε αυτόν που έλεγαν τα ΜΜΕ πως θα μας κατέστρεψε και πως είχε μόνο αυτός πυρηνικά) πως κατάφερε λοιπόν και άσκησε διπλωματία και εξωτερική πολιτική με τα οποία λάθη και αυτό δεν το κατάφεραν οι καλοί “Δημοκρατικοί” στις ΗΠΑ και δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τις ισορροπίες κάπως και φτάνουμε στα πρόθυρα παγκόσμιας σύρραξης… Αναρωτιέμαι ρε παιδιά έτσι με γνήσια απορία και ρωτάω ήρεμα… Και στατιστικά αν θέλετε έκατσα και έψαξα και είδα ότι οπότε έρχονται οι Δημοκρατικοί στα πράγματα στις ΗΠΑ αμέσως σχεδόν ο κόσμος ανακατεύεται αλλά γιατί όμως;

Ο ίδιος ο Τράμπ σε εκδήλωση που έγινε πριν μερικές ημέρες από το βήμα του συνεδρίου των Συντηρητικών (CPAC) στη Φλόριντα είπε: «Με ρώτησαν οι δημοσιογράφοι αν πιστεύω ότι ο πρόεδρος Πούτιν είναι έξυπνος και είπα πως φυσικά και είναι. Και η αντίδραση ήταν: “Α, τι απαίσιο πράγμα να πει κανείς”. Μου αρέσει να λέω την αλήθεια. Ναι, είναι έξυπνος. Το πρόβλημα δεν είναι πως ο Πούτιν είναι έξυπνος, που φυσικά είναι. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως οι δικοί μας ηγέτες είναι ανόητοι».

Φυσικά κάτι το οποίο δεν μας είπαν πολλά ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα είναι ότι σοβαροί κύκλοι του Ρεπουμπλικανικού στρατοπέδου σκέφτονται σοβαρά να εξετάσουν ξανά το ενδεχόμενο το χρίσμα για τις εκλογές του 2024 να δοθεί πάλι στον Ντόναλντ Τράμπ, καθώς με την κυβέρνηση Μπάιντεν να φαίνεται να αντιμετωπίζει πρόβλημα στο εσωτερικό, να καταποντίζεται στις δημοσκοπήσεις και να χάνει και το Κογκρέσο το επόμενο διάστημα, είναι πολύ πιθανό μια απόφαση για έστω και έναν Αμερικανό στρατιώτη στην Ουκρανία να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στο αφήγημα της κυβέρνησης Μπάιντεν.

Έτσι η ανάγκη για αλλαγή κυβερνητική στις ΗΠΑ και την με κάθε τρόπο απαλλαγή από την πολιτική Τράμπ και την ολοκληρωτική παράδοση στα μονοπώλια θα αποτελέσει πλήγμα και για τον απλό μέσο Αμερικανό που θα κληθεί να πληρώσει πιο ακριβά στην ενέργεια και στην διπλωματία τα λάθη της κυβέρνησης Μπάιντεν και της τακτικής αποβολιμιαίας πυρίτιδας που τοποθετήθηκε ναρκοθετώντας την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και κατά συνέπεια την ισορροπία της διεθνούς σκηνής. Η αλήθεια είναι ότι την ημέρα που ορκίστηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2017, μόλις στην πρώτη του ομιλία αναφέρθηκε ότι θα πρέπει οι γραμμές παραγωγής και πρωτογενούς τομέα να γυρίσουν στην Δύση και ότι θα πρέπει η Δύση να μάθει να παράγει ξανά με τα δικά της χέρια, τα δικά της μυαλά και στην δική της γη τότε είπα μέσα μου πολύ καλό για να σε αφήσουν να το κάνεις και πόσα άλλα που έδωσαν το στίγμα μιας πολιτικής πάνω σε φαρμακευτική ζυγαριά ακριβείας, αλλά το βαθύ κράτος για αυτό λέγεται βαθύ γιατί δεν ξεριζώνεται εύκολα και κυρίως γιατί μπορεί και ακόμα για πρώτη φορά στην ιστορία του να αμφισβητεί μαζικά το ίδιο μέσω των ΜΜΕ των ΗΠΑ και μέσω του ίδιου του λόμπι έναν εκλεγμένο πρόεδρο, πράγμα που έγινε για πρώτη φορά επίσημα και με τέτοιο τρόπο…

Δεν ξέρω αν εν τέλει ο Τράμπ δικαιώθηκε με το δόγμα του γύρω από την διεθνή πολιτική βασισμένο στο  Βιβλίο «η πηγή των κυρίαρχων κρατών» που αναφέρει ότι:
“Ο βασιλιάς που βρίσκεται οπουδήποτε αμέσως στην περιφέρεια της περιοχής του κατακτητή ονομάζεται εχθρός. Ο βασιλιάς που βρίσκεται επίσης κοντά στον εχθρό, αλλά χωρίζεται από τον κατακτητή μόνο από τον εχθρό, ονομάζεται φίλος του κατακτητή…” αλλά σίγουρα πρέπει και επιβάλλεται στην επιστήμη της” λεπτής πλαστικής χειρουργικής” όπως είναι η διεθνής εξωτερική διπλωματία να μπορείς να πετυχαίνεις το απώτερο πρόσταγμα, που είναι η ισορροπία στον κόσμο και η Ειρήνη, τόσο σε γεωπολιτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο…

Αυτό που πέτυχε ο κακός, διαβολικός, παρανοϊκός, τρελός και όσα άλλα θέλετε Ντόναλντ Τράμπ για 4,5 χρόνια, πρέπει να βρει τρόπο η σημερινή Δύση και οι “λογικές” της ηγεσίες μαζί με τους “Δημοκρατικούς” να το πετύχουν προς όφελος των Εθνών-Κρατών-Λαών.