Αν ζούσε σήμερα ο Andy Warhol ο πιο διάσημος καλλιτέχνης του 20ου αιώνα, πιστεύω πως θα έκανε NFT καθώς σύμφωνα με το σκεπτικό μου η τέχνη για τον Γουόρχολ θα ήταν και μια νέα επιχείρηση.
Ο Γουόρχολ ήταν ένας καλλιτέχνης που αψηφούσε τους εύκολους ορισμούς και δεν θα ήταν όλοι πρόθυμοι να εξερευνήσουν την εξαιρετικά εικαστική φύση της υπόθεσης. Φυσικά καλό θα ήταν να ρωτήσω έναν βιογράφο του Warhol ή ένα μέντιουμ αν και η κληρονομιά του Andy Warhol είναι από μόνη της ένα νεύμα στα NFT.
Ο Warhol απολάμβανε να κερδίζει χρήματα για να χρηματοδοτήσει όλες τις δημιουργικές του αναζητήσεις, αλλά πάντα προσπαθούσε να είναι προκλητικός. Έτσι, τα NFT – τα οποία μπορεί να είναι και προκλητικά και προσοδοφόρα – φαίνονται σαν ένα μέσο που θα είχε αγκαλιάσει.
Για αρχή, τα μεταγενέστερα κινηματογραφικά και φωτογραφικά έργα του Γουόρχολ έγιναν σίγουρα ολοένα και πιο προκλητικά, στα όρια της πορνογραφίας. Τα Ημερολόγια Γουόρχολ παρέχουν μια συναρπαστική εικόνα για τους χρόνους πριν από την αφύπνιση και τα καλλιτεχνικά κίνητρα του Γουόρχολ στη δεκαετία του 1980.
Δεύτερον, «τι είναι τέχνη» και αν τα NFT είναι τέχνη αυτό ίσως είναι ναρκοπέδιο. Ο Colborn Bell, ιδρυτής του Crypto Museum of Modern Art, λέει – κυρίως πως δεν είναι. «Εκτός της πύλης, πολλά NFT δεν είναι τέχνη. Πραγματικά δεν είναι».
Η βιογραφία του Γόπνικ για τον Γουόρχολ φαινόταν να υποθέτει ότι τα χρήματα ήταν ένα μέσο, αλλά η πρόκληση ήταν πάντα ο τελικός στόχος του Γουόρχολ. Ο Warhol απολάμβανε να κερδίζει χρήματα για να χρηματοδοτήσει όλες τις δημιουργικές του αναζητήσεις, αλλά πάντα προσπαθούσε να είναι προκλητικός. Έτσι, τα NFT – τα οποία μπορεί να είναι και προκλητικά και προσοδοφόρα – φαίνονται σαν ένα μέσο που θα είχε αγκαλιάσει.
Ένα βασικό επιχείρημα υπέρ της θεωρίας μου είναι πώς ο Γουόρχολ χρησιμοποίησε αμέσως ένα νέο καλλιτεχνικό μέσο όποτε ήταν διαθέσιμο για εμπορική επιτυχία.
Και το έργο του επίσης δεν θεωρήθηκε τέχνη από μεγάλο μέρος του κατεστημένου και αναγκάστηκε να ασπαστεί αυτή την πραγματικότητα. Αυτή είναι μια παρόμοια θέση με τα NFT στη λαϊκή κουλτούρα σήμερα. Οι καταξιωμένες συλλογές από τη Fidenza αμφισβητούν την ίδια την έννοια της τέχνης και των καλλιτεχνών. Αν ένας υπολογιστής παράγει το έργο, αυτό τελικά είναι τέχνη ή έχουν δίκαιο όσοι το αμφισβητούν.
Ο Γουόρχολ ήταν πρωτοπόρος στη μετατροπή εμπορικών και κοσμικών αντικειμένων όπως τα κουτάκια της σούπας του Κάμπελ σε τέχνη. Έκανε ταινίες, παρήγαγε πρώιμα μουσικά κλιπ και είχε ακόμη και ένα τηλεοπτικό talk show που προβλήθηκε στο MTV τη δεκαετία του 1980.
Παρήγαγε επίσης εκατοντάδες κομμάτια σε ένα καλά στελεχωμένο στούντιο γνωστό ως “The Factory”.
Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη αρνήθηκε τη δωρεά ενός έργου που ονομάζεται “Παπούτσι” το 1956 και ο Warhol συνειδητοποίησε τότε ότι τα πορτρέτα ανθρώπων θα μπορούσαν να είναι πολύ προσοδοφόρα.
Πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι πόζαραν γι’ αυτόν, αλλά κάθε πορτρέτο μπορεί να υπάρχει μόνο ως ένας ή δύο πίνακες. Οι μεγαλύτερες εκδόσεις του στις εκτυπώσεις της Marilyn Monroe ήταν 200 εικόνων και δεν ήταν ποτέ φθηνές.
Για σύγκριση, ενώ τα NFT μπορούν να είναι εντελώς μοναδικά, τα αντίτυπα συνήθως αριθμούν 10.000.
Ο Γουόρχολ ζωγράφισε πολιτικούς ηγέτες, όπως τον Μάο και τον Λένιν, (ο Τσε Γκεβάρα του αποδόθηκε αλλά ήταν ψεύτικο ζωγραφισμένο από τον βοηθό του). Και ζωγράφισε διασημότητες, όπως ο Έλβις, η Μέριλιν Μονρόε και ο Μικ Τζάγκερ.
Το QueensReigning Queens ήταν μια σειρά του 1985 με 16 πορτρέτα μεταξοτυπίας.
Σαφώς, είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ότι ο Γουόρχολ θα αγαπούσε τα NFT: μαζικές συλλογές που αναπαράγονται εύκολα για ένα θέμα ή ένα ευρέως αναγνωρίσιμο πρόσωπο.
Και εδώ είναι το μυστικό : Αυτές οι εικόνες ήταν το «f— you» του Warhol στο κατεστημένο. Έλεγε, η δουλειά μου είναι εμπορική και θα τα πουλήσω.
Το Crypto είναι, σε διαφορετικούς βαθμούς, ένα «μεγάλο πείραμα» για την καθιερωμένη οικονομική τάξη και τον κόσμο της τέχνης. Τα NFT είναι ένα νέο επιχειρηματικό μοντέλο για τους δημιουργούς – κερδοσκοπικό, σίγουρα – αλλά ένα νέο μοντέλο για την κλιμάκωση των πωλήσεων έργων τέχνης.
