maryleria@gmail.com
Πρεμιέρα λοιπόν για τις χειμερινές φετινές εκπτώσεις που ξεκίνησαν την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου και θα ρίξουν αυλαία την Τρίτη στις 28 Φεβρουαρίου.
Από τις πλέον δημοφιλείς καταναλωτικές ιστορίες στην ελληνική εμπορική αγορά. Αν και με το πέρασμα των χρόνων έχουν χάσει κάτι από την αίγλη που διέθεταν στις προηγούμενες δεκαετίες.
Στα 80ς και στα 90ς οι μετά Χριστουγεννιάτικων διακοπών εκπτώσεις ήταν από τα σημαντικά οικονομικά γεγονότα, τόσο της ελληνικής οικογένειας όσο και του ελληνικού λιανικού εμπορίου.
Μην με ρωτήσεις για προ 80ς αναμνήσεις. Δεν τα έζησα. Δεν τα θυμάμαι. Αυτό όμως που σίγουρα θυμάμαι ήταν η έντονη μου διάθεση ως παιδί του Δημοτικού σχολείου, να αγοράσω καινούργια ρούχα κατά την εορταστική περίοδο, για να τα φορέσω και να κάνω Χριστούγεννα με τα «καλά» μου τα ρούχα!
Που θα πήγαινες, θα μου πεις; Στην καλύτερη των περιπτώσεων στην εκκλησία (και αυτό σπάνια) ή σε κάποια οικογενειακή ταβέρνα για φαγητό παρέα με τους γονείς και εκείνα τα ξαδέρφια που τα συναντούσα μια φορά τον χρόνο. Κάθε Χριστούγεννα δηλαδή.
Ήταν όμως αυτή η αδικαιολόγητα ευχάριστη πεποίθηση, ότι φορώντας καινούργια ρούχα κάτι μαγικό θα συνέβαινε. Ήταν αυτή η αισιοδοξία και η χαρά ότι κάτι άλλαζε προς το καλύτερο με την αγορά και μόνο καινούργιων ρούχων.
Τι ωραίο συναίσθημα, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Ανέμελο και αθώο. Ιδανικός συνδυασμός. Από τότε έχω να το νιώσω. Σε κάθε ερώτηση μου, λοιπόν του τύπου «Πότε θα πάμε για ρούχα;» ερχόταν η απάντηση από την μαμά μου …. «Περίμενε! Τώρα είναι όλα πανάκριβα. Μετά τις γιορτές που έχει και εκπτώσεις…. » Και κάπως έτσι περίμενα και εγώ με όση υπομονή μπορούσα να διαθέσω, τις Χειμερινές εκπτώσεις. Αν και το θέμα ήταν να αγοράσω αυτό που ήθελα ως παιδί ,την δεδομένη στιγμή και όχι μετά από ένα μήνα. Αλλά το να αντιμιλήσεις και να πεις την γνώμη σου ως παιδί στην Ελληνίδα μάνα της δεκαετίας του 80 ήταν κάτι σαν όνειρο καλοκαιρινής νύχτας(αυτό του Σαίξπηρ). Αδιανόητο. Δεν τολμούσες να αντιμιλήσεις. Στα χρόνια που πέρασαν υπήρξαν φορές που ως ενήλικη πλέον αγόραζα αυτά που ήθελα με τα δικά μου χρήματα στην περίοδο που εγώ ήθελα ,ακόμη και αν τα πλήρωνα ακριβά και γνωρίζοντας ότι στις εκπτώσεις που θα ακολουθήσουν οι τιμές θα κατέβουν αρκετά. Δεν ξέρω αν αυτό κατατάσσεται άτυπα στα πλαίσια ενός συναισθηματικού -κοινωνικού συνδρόμου, παρόμοιο με αυτό που ορίζεται ως «κατοχικό» αλλά, μεταξύ μάς, γνωρίζω πολλά «παιδιά» των 80ς που διακατέχονται από αυτήν την διάθεση. Επίσης στα χρόνια που πέρασαν διαφοροποιήθηκε και κατά πολύ η δομή της εμπορικής ελληνικής αγοράς. Το μονοπώλιο των ελληνικών καταστημάτων με είδη ένδυσης αλλά και της ελληνικής βιομηχανίας παραγωγής ενδύματος αντικαταστάθηκε από πολυκαταστήματα και Διεθνή, προσιτά οικονομικά, brands ως προς το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα. Οι εκπτώσεις πλέον δεν πραγματοποιούνται μόνο δυο φορές τον χρόνο αλλά περισσότερες και υπάρχουν και οι περίοδοι των προσφορών. Προσφορές που πραγματοποιούνται στην διάρκεια του χρόνου και που αποτελούν μια πολύ καλή ευκαιρία αγορών σε προσιτές τιμές. Επίσης προστέθηκε η Black Friday που τα τελευταία χρόνια κερδίζει ολοένα έδαφος με όλο και περισσότερους καταναλωτές να την επιλέγουν ως ιδανική ευκαιρία αγορών που αφορούν σε ηλεκτρικές συσκευές η σε τεχνολογικό
εξοπλισμό. Στην πίτα των διαφοροποιήσεων των τελευταίων χρόνων, σημαντικό μερίδιο καταλαμβάνει το γεγονός ότι στην ελληνική εμπορική αγορά έχουν προστεθεί πολυκαταστήματα αλλά και Διεθνείς επωνυμίες με είδη ένδυσης και αξεσουάρ που ανταποκρίνονται θετικά στην οικονομική δεινότητα του μέσου Έλληνα πολίτη εξασφαλίζοντας του ιδανικά προσιτές τιμές. Βλέπεις στην δεκαετία του 80 υπήρχαν τα συνοικιακά καταστήματα στα οποία «έπρεπε» να ψωνίσεις διότι…. «μια γειτονιά είμαστε μωρέ » ερχόταν η δικαιολογία για να ενισχύσει το αθάνατο ελληνικό φιλότιμο. Πολυκαταστήματα δεν υπήρχαν πλην του περιβόητου Κλαουδάτου που άφησε ιστορία στην Θεσσαλονίκη και φυσικά τα Μινιόν και Λαμπρόπουλος στην Αθήνα. Πλην του Κλαουδάτου, υπήρχαν τα καταστήματα ρούχων στο κέντρο της πόλης που απευθύνονταν σε όλους και υπήρχαν και οι μπουτίκ ρούχων που απευθύνονταν σε λίγους και οικονομικά ευκατάστατους. Δεν υπήρχαν πολλές επιλογές σε είδη και τιμές οπότε οι Χειμερινές εκπτώσεις φάνταζαν ονειρικές. Επίσης δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά καταστήματα, τα σημερινά e-shοps. Δεν υπήρχε internet και διαφημίσεις χαμηλών τιμών μέσω instagram και viber. Ότι έβλεπες με τα ματάκια σου στην βιτρίνα του καταστήματος. Ίσως και με αυτοσχέδιες κάποιες φορές ταμπέλες που θα έγραφε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης. Ηλεκτρονικό χρήμα δεν υπήρχε και η πληρωμή γινόταν με μετρητά. Ξόδευες μέχρι εκεί που μπορούσες. Όσα είχε το πορτοφόλι σού. Και όταν έφτανες στο ταμείο για να πληρώσεις προσπαθούσες να πετύχεις μια ακόμη, έστω μικρή, έκπτωση. Ακόμη θυμάμαι τα παζάρια της μαμάς μου κάθε τέλη Ιανουαρίου που πηγαίνανε για ψώνια. «Εγώ είμαι χρόνια πελάτισσα» έλεγε … κοιτώντας με νόημα τον ιδιοκτήτη ενώ συμπλήρωνε …. «Ε! Κόψτε μου κάτι ακόμη. Δεν θέλω απόδειξη, θα το βάλω στην τσάντα μου». Αυτές οι δύο προτάσεις ήταν ικανές για να πετύχει μια ακόμη έκπτωση της τάξεως του 10%….
Άντε να πας για αγορές τώρα με την χρεωστική και να ζητήσεις να σου κόψουν κάτι, γιατί είσαι χρόνια πελάτισσα…Ούτε καν.
Χειμερινές εκπτώσεις τότε και…τώρα. Ε! λοιπόν αυτό το τότε φαντάζει τόσο μα τόσο μακρινό.
Το ζητούμενο βέβαια στην προκειμένη δεν είναι ο χρόνος και οι αναμνήσεις προηγούμενων δεκαετιών αλλά ότι οι Χειμερινές εκπτώσεις αποτελούν μια καλή ευκαιρία για αγορά αγαθών σε πλέον προσιτές τιμές.
Κάνε και μια έρευνα αγοράς πριν. Τσέκαρε και την ντουλάπα σου. Τι χρειάζεσαι πραγματικά. Και μην μπεις πάλι στην λογική να αγοράσεις κάτι που δεν θέλεις απλά και μόνο επειδή το βρήκες σε χαμηλή τιμή.
Αυτά .. Άντε και καλές αγορές!
