info@politispress.gr
Τί λέει ένας Ισπανός* για την πατρίδα του. Ό,τι ακριβώς και ένας Έλληνας για τη δική του.
Σε τί φριχτή κοινωνία ζούμε; Ο κόσμος δεν έχει τρόπους! Δεν τον νοιάζει τίποτα! Σκέτη αηδία! Πρέπει να πάω σε μία πολιτισμένη χώρα όπως η Γερμανία, γιατί οι Ισπανοί είναι άξεστα κτήνη! Από το 1982 το ποσοστό κατάθλιψης στην Ισπανία, έχει διπλασιαστεί! Από το 7% του πληθυσμού, έχουμε φτάσει στο 14% του πληθυσμού! Η συνολική κατανάλωση αντικαταθλιπτικών στην Ισπανία, αυξήθηκε κατά 108% την περίοδο 1997-2002! Τη δεκαετία του 1980, ο αριθμός των θανάτων από αυτοκτονίες και ψυχασθένειες στην Ισπανία, ήταν κάτω από 1.000 το χρόνο! Το 2008 είχε φτάσει κιόλας στους 13.000! Ο πραγματικός τους αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος! Αυτή η πόλη, υποτίθεται πως είναι ευρωπαϊκή, αλλά είναι απίστευτο το πόσα σκυλόσκατα υπάρχουν παντού! Τί ντροπή! Αν στην Αγγλία, αφήσεις τα κακά του σκύλου σου στο δρόμο, σου ρίχνουν ένα ωραιότατο πρόστιμο και οι παραβάτες είναι τόσο λίγοι, που σου κάνουν εντύπωση! Εδώ, κανείς δεν το κάνει αυτό! Είμαστε τριτοκοσμικοί! Επιστρέφοντας στη Βαρκελώνη, έβλεπα τους δρόμους της πόλης μου βρώμικους, θορυβώδεις, γεμάτους σκυλοκακά, και δυσανασχετούσα! Θυμάμαι πως το σχολίαζα σε συζητήσεις με φίλους: Η Βαρκελώνη, δεν μου αρέσει καθόλου! Σκέτη αηδία είναι! Θα έπρεπε να πάω να ζήσω σε ένα πολιτισμένο μέρος, όπως η Αγγλία! Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, ώσπου αποφάσισα να αλλάξω τσιπάκι. Τώρα μπορώ να πω, ό,τι αγαπώ την πόλη μου. Είναι αλήθεια ό,τι έχει τα μειονεκτήματά της, αλλά έχει και πράγματα υπέροχα: το κλίμα είναι πολύ καλό, έχει αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική, η θάλασσα είναι δίπλα.
*Πρόκειται για τον Ραφαέλ Σανταντρέου. Έναν από τους πιο διάσημους ψυχολόγους της Ισπανίας.
