dr.karagiozidis@hotmail.com
Απ ότι φαίνεται, το Κίεβο δεν θα υπογράψει τα πρωτόκολλα των συμφωνιών σχετικά με το Ντονμπάς, και η πολεμική σύρραξη στην περιοχή δείχνει να είναι πολύ πιθανή. Και αν συμβεί αυτό, η άμεση εμπλοκή, ανοιχτή πλέον, της Ρωσίας είναι σχεδόν σίγουρη.
Τον Ιούλιο του 2020 η Ουκρανία και οι δυο δημοκρατίες του Ντονμπάς συμφώνησαν, ότι οι ένοπλες δυνάμεις των δυο πλευρών θα παρουσιάσουν το χρονοδιάγραμμα και τους τρόπους της κατάπαυσης πυρρός. Πρόσφατα η επίσημη Ρωσία ανακοίνωσε, ότι το Κίεβο αποφεύγει να υπογράψει τα αντίστοιχα πρωτόκολλα. Όλα δείχνουν πόλεμο.
Κατά την γνώμη πολλών αναλυτών, η πιθανότητα μιας τέτοιας σύρραξης ήδη είναι μεγάλη, και θα αυξάνεται προς το καλοκαίρι. Μια τέτοια εξέλιξη είναι μάλλον προς το συμφέρον πολλών μεγάλων δυνάμεων, και πρώτα από όλα, τις ΗΠΑ και του Biden. Ο πόλεμος στην ανατολική Ουκρανία θα τους επιτρέψει, επίσημα πλέον, να προσάψουν στον Πούτιν, και στην Ρωσία γενικότερα, επεκτατισμό, και με αυτό τον τρόπο να κάνουν ένα ακόμα βήμα προς το να ενώσουν την διχασμένη αμερικάνικη κοινωνία εν όψη του εχθρού. Είναι δηλαδή, προς το εσωτερικό τους συμφέρον. Εν τω μεταξύ το αποτέλεσμα του πολέμου δεν τους ενδιαφέρει. Ακόμα και στην περίπτωση της ήττας της Ουκρανίας, θα ανακηρύξουν τον Πούτιν κατακτητή, και με δεδομένο τις σχέσης του με τον Trump, θα είναι ευκαιρία να “χτυπήσουν” και αυτόν. Τους δημοκρατικούς λοιπόν, τους συμφέρει ο πόλεμος και κομματικά.
Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των ευρωπαϊκών ελίτ. Τα έθνη είναι διχασμένα, οι αρνητικές συνέπειες του Covid είναι μεγάλες, και οι αδυναμίες της Ένωσης σε αρκετά θέματα ολοφάνερες. Όλα αυτά αυξάνουν τον ευρωσκεπτικισμό, και προφανώς, η δημιουργία ενός εχθρού στο πρόσωπο της Ρωσίας θα εξομαλύνει την κατάσταση.
Ο πόλεμος μάλλον συμφέρει και τον πρόεδρο της ίδιας της Ουκρανίας, που έχει αποτύχει σχεδόν σε όλα, και ακόμη και μια ήττα θα μπορούσε να δικαιολογήσει τα πράγματα, φορτώνοντας όλα τα δεινά της χώρας στον Πούτιν και στην Ρωσία. Αλλά και για τον Πούτιν είναι ευκαιρία, μετά την Κριμαία, να ολοκλήρωση την υπόθεση, διότι το μόνο σίγουρο είναι, ότι το Ντονμπάς σύντομα θα αποτελέσει ένα μέρος της Ρώσικης ομοσπονδίας.
Όλα, βλέπετε, εξελίσσονται βάσει και μόνο των συμφερόντων. Το γεγονός ότι σε αυτό τον δρόμο τα πράγματα ζυγίζονται με δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν ενδιαφέρει κανέναν. Για το θέμα της Κριμαίας ο πρόεδρος Πούτιν πάντα επιχειρούσε με την δικαιολογία, ότι ο ίδιος ο λαός με δημοψήφισμα αποφάσισε την ανεξαρτητοποίηση του και την επιθυμία να ενωθεί με την μητέρα Ρωσία. Απλά θα θυμίσω, ότι το ίδιο ακριβώς έχει συμβεί και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ακριβώς το ίδιο! Προχθές όμως, ο Πούτιν ανέφερε σε μια συνέντευξή του, ότι βάσει διεθνών συνθηκών, το Καραμπάχ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Αζερμπαϊτζάν.
Και δεν είναι μόνο ο Πούτιν. Θυμηθείτε και το Κόσοβο, αλλά και την δική μας την Κύπρο. Φαίνεται ότι συνεχίζουμε για τα καλά να ζούμε στο μοτίβο ” το δίκαιο του δυνατού”…
