Καθώς συνεχίζεται και εκτυλίσσεται, με τραγικές και ραγδαίες εξελίξεις ο πόλεμος Ουκρανίας – Ρωσίας μετά την εισβολή στην πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, που συμπλήρωσε ήδη μια εβδομάδα, με εκατέρωθεν στρατιωτικές απώλειες και από τις δυο πλευρές, αλλά και σε άμαχο πληθυσμό πολιτών Ουκρανών, προκύπτουν κάποια ζητήματα για προβληματισμό, που δεν αφορούν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του πλανήτη, όχι μόνο ευρωπαϊκές.
Έτσι, ειδικά στην χώρα μας, το ερώτημα που προέκυψε, αν και αυτονόητο κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος, κατά την πρόσφατη συζήτηση στην Βουλή, την Τρίτη 1 Μαρτίου, με θέμα τις εξελίξεις στην Ουκρανία, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, είναι σε ποια πλευρά της ιστορίας θα πρέπει να βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με την συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αλλά και τις σχέσεις της με την Ρωσία.
Στην συζήτηση αυτή αναδείχθηκαν ακόμη μια φορά οι γνωστές απόψεις των κομμάτων, με την Ν.Δ. και το Κίνημα Αλλαγής να καταδικάζουν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τασσόμενοι υπέρ όχι μόνο της ανθρωπιστικής βοήθειας αλλά και της αποστολής αμυντικού υλικού στους Ουκρανούς, τονίζοντας και τον φιλοδυτικό προσανατολισμό της χώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επίσης καταδίκασε την ρωσική εισβολή, υποστηρίζοντας όμως μόνο την αποστολή ανθρωπιστικής και όχι στρατιωτικής βοήθειας, χωρίς να εκφράζει πάντως διαφορετική άποψη για τον σημερινό γεωπολιτικό προσανατολισμό. ΚΚΕ και ΜΕ.ΡΑ 25 αποδοκίμασαν τόσο την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όσο και την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, εκφράζοντας μια έντονη αντιδυτική στάση, ενώ η Ελληνική Λύση καταδίκασε μεν την ρωσική εισβολή, αλλά προσπαθώντας προφανώς να αποποιηθεί φιλορωσικές τοποθετήσεις του παρελθόντος, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν αξιοποιεί τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προκειμένου να υπάρξει ανάλογη στάση και κατά της Τουρκίας για τις συνεχείς προκλήσεις κατά της πατρίδας μας.
Ωστόσο πέρα από την συζήτηση στο ελληνικό κοινοβούλιο, αναδείχθηκαν οι διαφορές των ελληνικών κομμάτων και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, όπου έκανε την πρόταση η Κομισιόν για νέο πρόγραμμα έκτακτης ευρωπαϊκής οικονομικής βοήθειας 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία και Έλληνες ευρωβουλευτές καταψήφισαν την πρόταση αυτή.
Συγκεκριμένα την πρόταση της Κομισιόν καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης – Νικόλαος Αλαβάνος και ο ευρωβουλευτής της Ελληνικής Λύσης Μανώλης Φράγκος, ενώ από την ψηφοφορία απείχε η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (Δημήτρης Παπαδημούλης, Στέλιος Κούλογλου, Κώστας Αρβανίτης, Πέτρος Κόκκαλης, Αλέξης Γεωργούλης και Έλενα Κουντούρα). Ένα ψήφισμα που τελικά εγκρίθηκε από την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με 598 ψήφους υπέρ.
Με βάση όλα τα παραπάνω είναι προφανές ότι την στιγμή που η ρωσική επιθετικότητα εναντίον της Ουκρανίας κλιμακώνεται και δυστυχώς δεν υπάρχει προοπτική άμεσης κατάπαυσης του πυρός και διπλωματική διέξοδος με ειρήνη, σύμφωνα και με το τελευταίο διάγγελμα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά και όπως προέκυψε από την τηλεφωνική συνομιλία του με τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, θα πρέπει να επιμένει στις συμμαχίες της, προσπαθώντας παράλληλα και μέσα από τους διεθνείς αυτούς οργανισμούς να υπάρξει ειρηνική επίλυση της κρίσης.
Πολύ περισσότερο αυτή η επιλογή της χώρας μας γίνεται επιβεβλημένη όταν και η γενική συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) με συντριπτική πλειοψηφία 141 υπέρ από τα 193 κράτη μέλη (35 απείχαν και 5 ψήφισαν κατά) καταδίκασε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ένα ψήφισμα που δεν έχει νομική βάση, αλλά έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία .
Η Ελλάδα και σε αυτή περίπτωση, ότι και να ισχυρίζονται κάποιοι, βρέθηκε και πάλι στην σωστή πλευρά της ιστορίας, ψηφίζοντας το ψήφισμα αυτό του ΟΗΕ, ενώ να σημειωθεί ότι οι πέντε χώρες που καταψήφισαν είναι: Ρωσία, Λευκορωσία (σύμμαχος του Βλαντιμίρ Πούτιν), Συρία, Ερυθραία και η Βόρεια Κορέα που μαζί με την Βενεζουέλα στήριξαν την ρωσική εισβολή.
Το θέμα πάντως της σωστής πλευράς και ειδικά του γεωπολιτικού προσανατολισμού της Ελλάδας, που κατά την άποψη του γράφοντος έχει δικαιωθεί ότι θα πρέπει πάντα να είναι προς την Δύση, παραμένει επίκαιρο και θα σχολιαστεί σε επόμενη αρθρογραφία και με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
