maryleria@gmail.com
Ελληνικός, φίλτρου, νες, φραπέ, espresso (τελευταία μόδα), διπλός ή μονός, ζεστός ή παγωμένος…. όπως και αν τον προτιμάς ο καφές είχε, έχει και αναμφίβολα θα έχει μια extra απόλαυση στην καθημερινότητά σου. Πέρα από την κυριολεκτική του αναγκαιότητα, όπου πίνεις καφέ για να ανοίξει το μάτι σου πρωινιάτικα ή για να κρατηθείς ξύπνιος μετά τα μεσάνυχτα λόγω διαβάσματος, η κατανάλωση καφέ προσδιορίζεται μέσα και από άλλες έννοιες μεταφορικές. Κυρίως. Και κυρίως στην Ελλάδα. Το <βάλε ένα καφέ και έρχομαι να τα πούμε > θα μπορούσε να καταγραφεί στην κοινωνική μας συνείδηση και ως κίνημα ενάντια στην μιζέρια της καθημερινότητας.
Μέσα της δεκαετίας του 80. Δεκαετία αγαπημένη και παρεξηγημένη. Από τη μια τα ανέμελα παιδικά μας χρόνια, οι μουσικές επιτυχίες σταθερή αξία στο χρηματιστήριο της μουσικής βιομηχανίας και από την άλλη όλο αυτό το κιτσαριό αισθητικά με το φουξ χρώμα και τις βάτες να πρωταγωνιστούν. Για να μην θυμηθώ το μαλλί κοκοράκι και τις ελεκτρίκ σκιές ματιών. Ήθελα να ήξερα, ποιος μισογύνης τα προώθησε όλα αυτά; Διακοπές καλοκαιρινές, μεσημέρι προς απόγευμα, να σκάει ο τζίτζικας στην Αλιστράτη Σερρών και η μαμά μου να φωνάζει στη θεία-Κατίνα, στη διπλανή αυλή… <Βάλε καφέ , Κατίνα και έρχομαι να τα πούμε>. Το λες και συνθηματικό. Που ήταν. Ανιδιοτελές όμως αν και συνθηματικό. Η θεία Κατίνα με την σειρά της <μετέφερε> το μήνυμα στις τριγύρω γειτονικές περιοχές με την μέθοδο της κραυγής. Κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν και τα σταθερά χρησιμοποιούνταν για επείγουσες κλήσεις. Για ποιο λόγο να τηλεφωνήσεις στις γειτόνισσες όταν μπορείς να επικοινωνήσεις με μια φωνή του τύπου <Άντε μαρή , Γεωργία, έχω βάλει καφέ, θα έρθεις; κρύωσε…> Και κάπως έτσι μαζεύονταν 5-6 γειτόνισσες στην διπλανή, από της γιαγιάς μου, την αυλή. Στην αυλή της θείας Κατίνας. Είχαν και πρόσβαση στο δρόμο. Ποιος περνάει, ποιος τους χαιρετάει, ποιόν γνωρίζουν. Στο ενδιάμεσο έπιναν τον ελληνικό καφέ τους. Και συζητούσαν, σχολίαζαν τα δρώμενα του χωριού. Τα πάντα. Ποια χώρισε, ποια απάτησε, τι φόρεσε, ποια δεν ήταν στην εκκλησία την Κυριακή το πρωί, τι μαγείρεψαν, που θα πάνε διακοπές. Κάπου εκεί χαιρετούσαν όποιον περνούσε μπροστά από το δρόμο τους <Καλησπέρα! όλα καλά!> και συνέχιζαν το <μουχαμπέτι> τους ( όπως το χαρακτήριζαν ) ενώ βουτούσαν το κουλουράκι πλεξούδα στον ελληνικό καφέ τους. Και ξεκινούσαν τις ιστορίες, ποιον συνάντησαν, με ποια είναι, τι δουλειά κάνει, ποιον θυμήθηκαν και έχουν καιρό να δούνε κτλ…. Μαζί με την παρέα και τον καφέ μπλεκόταν και το κέντημα. Κουκουλάρικα της εποχής για να έχουν να αφήσουν προίκα σε κόρες και γιους. Το λες και ζήτημα τιμής. Και στο τέλος, ένα γύρισμα του φλιτζανιού. Μακριά από το βλέμμα του μπαμπά μου, που πίστευε ότι αυτά μαζί με ρίξιμο χαρτιών είναι του διαόλου…. Αχ! Ρε μπαμπά να ξέρες πόσα άλλαξαν στα 20 χρόνια από τότε που έφυγες έτσι βιαστικά. Άλλαξε και η παρέα της θείας Κατίνας. Κάποιες λείπουν. Όμως αυτό το < βάλε ένα καφέ να τα πούμε> υπάρχει….ακαθόριστο αλλά ουσιαστικό. Είναι η φάση που τηλεφωνείς στην αδελφή σου, στον κολλητό σου και λες .. βάλε καφέ, έρχομαι να τα πούμε. Διότι ναι μεν ο καφές κυριολεκτικά είναι ρόφημα αγαπημένο και αγχολυτικό. Μεταφορικά όμως είναι και θα είναι η αφορμή για να βρεθείς με τους αγαπημένους σου και να τα πείτε.
Να πεις όλα αυτά που έχεις μαζέψει στην ψυχή σου, όλα αυτά που δεν τολμάς να τα πεις ούτε σε σένα αλλά θέλεις να μοιραστείς. Σκέφτομαι λοιπόν πόσο αγχολυτικό ήταν αυτό το απογευματινό σουαρέ που πραγματοποιούσαν πίσω στις δεκαετία του 80 η μαμά μου με τις φίλες της. Να κουτσομπολεύεις, να κεντάς, να απολαμβάνεις τον καφέ σου και να χαλαρώνεις…
Λοιπόν..
1ο. Ξαναρχίζω κέντημα ή έστω πλέξιμο.
2ο Αποενοχοποιούμαι από κοινωνικά κριτήρια που θα με εντάξουν στην κατηγορία της κουτσομπόλας και αφήνομαι να παρασυρθώ σε κοινωνικούς σχολιασμούς….και 3ο έχω (ω! ναι!) διάθεση παρέας.
Να τα πούμε.
Να κουτσομπολέψουμε.
Να μιλήσουμε.
Να σαχλαμαρίσουμε.
Να γελάσουμε.
Σκέτο τον πίνω!
Βάλε καφέ και έρχομαι να τα πούμε!
Και έχουμε πολλά να πούμε!
Διαβάστε επίσης :
Χαλαρά Σαββατοκύριακα…Που χάθηκαν; – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά
Άλιμος: Μικρές οι πιθανότητες επιβίωσης για το κήτος που μοιάζει με φάλαινα (ΒΙΝΤΕΟ)
