maryleria@gmail.com
Πρωινό Δευτέρας.
Χειμερινό ή καλοκαιρινό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Εκτός και αν βρίσκεσαι σε περίοδο διακοπών, όπου το να ενεργοποιήσεις ξυπνητήρι, σε κατατάσσει αυτόματα σε μια κατηγορία ψυχαναγκαστικής προσωπικότητα με διάθεση αυτοτιμωρίας. Το λες και θλιβερό. Σε πενθήμερη εργασιακή/γονική σχέση (σχολείο γαρ) όμως το ξυπνητήρι χτυπάει στις 7:00. Είναι το γνωστό αυτό μοναδικό λεπτό, που γυρνάς το κεφάλι σου από την άλλη μεριά του κρεβατιού και συνεχίζεις να κοιμάσαι. Αμ! Δε! Σε 5 λεπτά χτυπάει 2ο ξυπνητήρι και λίγο αργότερα το 3ο. Κάτι σαν το θεατρικό τρίτο κουδούνι. Βγαίνεις! Εννοείται φυσικά ότι ανήκεις και εσύ στην κατηγορία αυτών των αγουροξυπνημένων που χρειάζονται τουλάχιστον 3 ξυπνητήρια το ένα μετά το άλλο, για να ξυπνήσουν. Τελικά τα καταφέρνεις. Και τώρα;
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα αγαπημένε… ή περίπου δύσκολα.
Βαριέσαι να πλυθείς, να βουρτσίσεις δόντια, να ντυθείς, να φτιάξεις καφέ. Βαριέσαι να μπεις στο αυτοκίνητο, να οδηγήσεις και η βαρεμάρα συνεχίζεται και στον επαγγελματικό σου στίβο. Φτάνεις γραφείο και μετά από ένα δίωρο δουλειάς, ως δια μαγείας, νιώθεις ότι έχεις ξυπνήσει. Κάπως.
Εξάλλου με απασχολημένα χέρια και μυαλό δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια προκειμένου να γκρινιάζεις, να δυσανασχετείς ή απλά να βαριέσαι. Σου φτιάχνει η διάθεση. Επιστρέφεις σπίτι και η βαρεμάρα επανέρχεται. Άντε πάλι από την αρχή, σκέφτεσαι, ενώ αράζεις στον καναπέ και ταλαιπωρείσαι μέχρι να αποφασίσεις αν θα πας για ντους ή όχι.
Κάποιες βραδιές ο δρόμος σου σε βγάζει στο ντους κάποιες άλλες όχι. Και η εβδομάδα περνάει. Με σκαμπανεβάσματα ψυχολογικά, τόσο έντονα, που σε οδηγούν στο οριακό σημείο να αναρωτηθείς μήπως βρίσκεσαι ένα βήμα πριν την κατάθλιψη;
Και αναρωτιέσαι. Στην αρχή χαμηλόφωνα και εσωτερικά. Στην πορεία το συζητάς με σένα. Το συζητάς και με φίλους. Όσους έχεις. Μπορεί να μην έχεις και κανένα. Κάνεις και ένα γκουγκλάρισμα στο διαδίκτυο για τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Κοινά σημεία; ελάχιστα… Έλα όμως που το μικρόβιο της αμφισβήτησης σε πολιορκεί. Έρχεται Σαββατοκύριακο. Τα στοιχήματα με τον εαυτό σου δίνουν και παίρνουν. Αισθάνεσαι από τη μία άλογο κούρσας (που θα τα βγάλει εις πέρας, νικητής) και από την άλλη αουτσάιντερ που κανείς δεν ξέρει αν θα κάνει την διαφορά.
Τα πιθανά σενάρια πολλά και διαφορετικά, αρκετά για να δικαιολογήσουν την όποια αμφισβήτηση ως προς το τι βιώνεις…. Βιώνεις βαρεμάρα. Μια βαρεμάρα που δικαιολογημένα ίσως έρχεται μετά από μια διετία με covid, καραντίνες και αυτοαπομόνωση. Μια βαρεμάρα με διάθεση αμφισβήτησης για το αύριο. Σου λείπει ο ενθουσιασμός γιατί νιώθεις ότι δεν ξέρεις το τι σου ξημερώνει. Δεν αισθάνεσαι ασφάλεια με το να κανείς όνειρα για το αύριο…
Ανήκω σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που αντιπαθούν πλέον μετά από τόσα χρόνια κοινωνικής ζωής, τις εξόδους και τα <του φαίνεσθαι>. Με λες και αντικοινωνική. Εβδομαδιαίως είναι φορές που διακατέχομαι από μια άνευ λόγου (υπαρκτής) απαισιοδοξίας. Διότι υπάρχει στις σκέψεις μου. Και ναι! Είμαι αισιόδοξη. Όχι εκ φύσεως αλλά εκ πεποιθήσεως. Το έχω δουλέψει. Τις τελευταίες εβδομάδες, βιώνω Σαββατοκύριακα, κατά τα οποία (κάποια από αυτά) δεν εργάζομαι και νιώθω έντονα την επιθυμία να μην κάνω τίποτα απολύτως. Η μάλλον να κάνω αυτά τα οποία με χαροποιούν. Να παίξω επιτραπέζια με τον γιο μου, να τακτοποιήσω ντουλάπες, να καθαρίσω. Ε! λοιπόν το τελευταίο αποδεικνύεται extra ευεργετικό. Ξεκαθάρισμα παντός τύπου. Σε ντουλάπες, συρτάρια, κομοδίνα. Και έχει και επέκταση. Ξεκαθάρισμα στη ζωή σου. Διώξε, τελείωσε, αποτελείωσε σχέσεις τοξικές που σε προσβάλουν και σε δυσαρεστούν. Ξέρεις εσύ.
Και απενοχοποιήσου από τα λεπτά βαρεμάρας που σε καταδιώκουν εβδομαδιαίως. Πάρε το χρόνο σου.
Αποδέξου αυτή την περίοδο στη ζωή σου .
Κανείς δεν είναι τέλειος.
Μην αφήνεσαι.
Πίεσε τον εαυτό σου για θετικές σκέψεις.
Δώσε του χρόνο.
Αυτό το Σαββατοκύριακο κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν. Άραξε στον καναπέ, παρακολούθησε την αγαπημένη σου σειρά, διάβασε το βιβλίο που έχεις αφήσει στο κομοδίνο εδώ και 3 μήνες, πιες ένα ποτήρι από το αγαπημένο σου κρασί, γέμισε την μπανιέρα και ρίξε ένα bubble bath έτσι για το καλό! Θα σου αρέσει!
Χωρίς ενοχές. Χωρίς δικαιολογητικά.
Ζήσε την βαρεμάρα σου. Στο έπακρον.
Αποενοχοποιήσου.
Δεν είναι δικό σου όλο αυτό.
Μια φάση είναι.
Ευχή;
Ένα Σαββατοκύριακο με την βαρεμάρα σου.
Εκτίμησέ την.
Δεν θα είναι πάντα εδώ.
Απόλαυσέ την. Δεν θα έχεις πάντα αυτή την πολυτέλεια.
Στόχος Σαββατοκύριακου;
Απενοχοποίηση της βαρεμάρας.
Καλή επιτυχία!
