Το αριστούργημα του Γιώργου Χρονά “Η γυναίκα της Πάτρας” παρουσιάσθηκε στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη σε ένα εξαιρετικό μονόλογο της Ελένης Κοκκίδου, ένα έργο-σταθμός στα θεατρικά δρώμενα της χώρας μας.
Η ιερόδουλος Πανωραία, σε ένα γυμνό, αληθινό μονόλογο κατακεραυνώνει τους θεατές με τρόπο αλύπητο, με λόγο χειμαρρώδη, εξομολογούμενη, χωρίς δισταγμό, τις σεξουαλικές της σχέσεις, τον πληρωμένο έρωτα, τους κινδύνους που διέτρεξε, τα παιδιά που έχασε, τις μετακινήσεις της από πόλη σε πόλη.
Με μία μοναδική ερμηνεία η Κοκκίδου ,συναρπάζοντας το κοινό, ανέλυσε όλες τις πλευρές και στιγμές της πολυτάραχης ζωής της, χωρίς αναστολές και λύπη.
Η ηθοποιός, μιλώντας και για λογαριασμό όλων των γυναικών που πωλούν το κορμί τους, για να επιβιώσουν, να απολαύσουν, να χαρούν, να ικανοποιήσουν, προσδίδει σε αυτές μία κοινωνική προσφορά, μία ανέλπιστη καλοσύνη, έναν οίκτο, μία συμπόνια.
Ασφαλώς στις προθέσεις των ιερόδουλων δεν συγκαταλέγεται η κοινωνική προσφορά σε ανήμπορους, μοναχικούς, δύσμορφους, αλλά το αποτέλεσμα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η Πανωραία εκστομίζει, χωρίς να το διατυμπανίζει, κραυγή απελπισίας για τη διεκδίκηση από τη πλευρά των άτυχων γυναικών του έρωτα μιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας και κοινωνικής εκτίμησης.
Με γλαφυρό τρόπο η Κοκκίδου διηγείται κωμικά και τραγικά περιστατικά της ζωής της, αρραβωνιάσματα, χαρές και λύπες ατέλειωτες.
Ο Χατζηδάκης θεώρησε το βιβλίο του Γιώργου Χρονά σαν το καλύτερο βιβλίο που διάβασε στη ζωή του, δίνοντας τα εύσημα στο εξαιρετικό αυτό πόνημα.
Οι θεατές αποθέωσαν τη πρωταγωνίστρια, επιβραβεύοντάς την για την υπέροχη ερμηνεία της, ίσως και αναθεωρώντας την άποψή τους για τα πλάσματα αυτά.
Η Λένα Κιτσοπούλου σκηνοθέτησε υποδειγματικά τη παράσταση, ακολουθώντας κατά γράμμα το πνεύμα και την ουσία του συγγραφέα.
Το συναίσθημα που χαρακτήρισε την Κοκκίδου, οι μεταπτώσεις της, η αλλαγή στη φωνή της, συνέβαλαν ουσιαστικά στην επιτυχία αυτού του κοινωνικού δράματος, διανθισμένου με κωμικά στοιχεία.
Παράσταση ολοκληρωμένη σε λεπτομέρειες που αξίζει να δούμε.
