“Τι γίνεται με τους μετακλητούς υπαλλήλους ;”- Του Λάμπρου Παπαδή

Το πάρτυ στο ελληνικό δημόσιο με τους μετακλητούς υπαλλήλους έχει ξεκινήσει ήδη από το 2019 και την προσπάθεια της ΝΔ ώστε να κάνει αυτό το οποίο ήξερε και ξέρει καλά, να μετατρέψει δηλαδή το κράτος σε ένα δικό της φέουδο και τσιφλίκι και να στερεώσει όσο το δυνατόν πιο πολύ με δικά της παιδιά, τον κρατικό μηχανισμό που χρηματοδοτείται από το κρατικό πορτοφόλι για να μην ξεχνιόμαστε…

Όλα αυτά φυσικά με σκοπό να μην χαθεί το λάφυρο της εξουσίας συνεχίζοντας έτσι να μοιράζει αυτές τις μικρές απευθείας ανάθεσης διορισμών και αντιπαροχών σε αποτυχημένα κομματικά στελέχη και μέλη του γαλάζιου κομματικού στρατού, πολλοί εξ αυτών εκπρόσωποι και παιδιά της αστικής τάξης της χώρας χωρίς οικονομικά προβλήματα αλλά με διάθεση και πρόσταγμα να αναλάβουν θέσεις στο δημόσιο που μισθώνονται από τον άνεργο φορολογούμενο, τον υπάλληλο του ιδιωτικού τομέα, την μέση οικογένεια με τα 2 άνεργα παιδιά…

Βέβαια ήταν και είναι μια πάγια τακτική αλλά βλέπουμε να αποκτά στοιχεία και χαρακτηριστικά Χίμαιρας από τον περασμένο Δεκέμβριο και μάλιστα εν μέσω μιας διεθνούς γεωπολιτικής κρίσης σύμφωνα με τα όσα διαδραματίζονται στην Ουκρανία με την Ευρώπη και τις διεθνείς αγορές να μιλούν για μια εποχή παρατεταμένης κρίσης στην ενέργεια, την οικονομία, τα δημοσιονομικά και δυστυχώς την επάρκεια στα επισιτιστικά αγαθά.. Παρόλα αυτά από το 2021 με συνέπεια μέχρι σήμερα και την ειδησεογραφική προτεραιότητα γύρω από της εξελίξεις στο πόλεμο της Ουκρανίας λίγοι έως ελάχιστοι από την ελληνική μιντιακή Δημοσιογραφία ασχολήθηκαν με τις στρατιές μετακλητών, τις αυξήσεις των μισθολογικών αποδοχών και τις παρακάμψεις που ακολουθήθηκαν στην διαδικασία προσλήψεις, την ώρα που τα δημοσιονομικά στενά στενεύουν πιο πολύ και όλοι μιλούν για ένα ντόμινο του οποίου ακόμα είμαστε στην αρχή… Και δυστυχώς σε όλο αυτό το παράλογο εγχείρημα το ΑΣΕΠ, μη σεβόμενο τον ρόλο του παίζει τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου και δεν μιλάει και δεν ανασάνει για να μην το πάρει κανείς χαμπάρι μέσα στο δωμάτιο…

Και φυσικά όλα αυτά δεν τα υποστήριξα εγώ ο κακεντρεχής και εγκάθετος με αόριστα στοιχεία τα υποστήριξαν και τα έθεσαν με στοιχεία στον δημόσιο διάλογο και προς τιμήν τους, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του Κινήματος Αλλαγής όπως ο κ. Καρχιμάκης με δελτία τύπου και επερωτήσεις στην Βουλή για όλο αυτό το χρυσογάλανο πάρτυ των μετακλητών υπαλλήλων, που συνεχίζουν να αρμέγουν την αγελάδα του κρατικού χρήματος την στιγμή μάλιστα που οι λογαριασμοί και τα κόστη στην ενέργεια και στα τρόφιμα φτάνουν στον κολοφώνα της ακρίβειας…

Δεν ξέρω αν τούτο θεωρείται ηθικό, πάντως είναι σίγουρα νόμιμο διότι στον περίφημο νόμο για το επιτελικό κράτος (άρθρο 46 παρ. 6) η κυβέρνηση εισήγαγε διάταξη που έλεγε ότι ο αριθμός των μετακλητών κάθε υπουργού, υφυπουργού κλπ μπορεί να αυξάνει ανάλογα με τις ανάγκες!

Θα μπορούσε να είναι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Η ΝΔ ψηφίζει νόμο δίνοντας το δικαίωμα στους μετακλητούς να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης (διευθυντές, προϊστάμενοι), άρα να διαχειρίζονται εξουσία αλλά και δημόσιο χρήμα. Εν ολίγοις, ο μετακλητός λογοδοτεί στον πολιτικό που τον προσέλαβε, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνει τη δημόσια διοίκηση και τα στελέχη της καταπατώντας κάθε αρχή αξιοκρατίας. Είναι το «εμείς είμαστε το κράτος» από την ανάποδη.

Μήπως είναι μόνο αυτά; Όχι διότι τελικά «λεφτόδεντρα» υπάρχουν καθώς οι προσλήψεις με δημόσιες συμβάσεις αυξήθηκαν σε όλες τις κατηγορίες (ενδεικτικά για τη μεταναστευτική κρίση από 1237 τον Απρίλιο του 2019 φτάσαμε τους 2433), όπως και οι προσλήψεις προσωπικού ορισμένου χρόνου και ωρομισθίων μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού (57.127) και η ουρά ατελείωτη.

Συνοψίζοντας:

-Ο νόμος για την αξιοκρατική και διαφανή επιλογή των διοικήσεων των δημόσιων φορέων δεν εφαρμόζεται.

-Οι μετακλητοί όχι μόνο αυξάνουν και πληθαίνουν αλλά καταλαμβάνουν και θέσεις ευθύνης στο Δημόσιο.

-Οι προϊστάμενοι στο Δημόσιο δεν βρίσκονται στη θέση ευθύνης κατόπιν κρίσης και αξιολόγησης αλλά έχουν στην πλειοψηφία τους τοποθετηθεί από την πολιτική ηγεσία του φορέα τους.

-Τα υπηρεσιακά συμβούλια λειτουργούν με αδιαφάνεια και κομματικές επιρροές.

-Οι μετακλητοί αμείβονται πολύ περισσότερο απ’ ότι τα στελέχη του Δημοσίου με τα ίδια προσόντα.
Σημειώνεται, ότι ο αριθμός των μετακλητών αποτέλεσε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά την περίοδο που η ΝΔ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, «κόκκινο πανί» και κεντρικό θέμα στο αφήγημα της ΝΔ στα περί αξιοκρατίας και «αριστείας».

Ωστόσο, η υποκριτική στάση της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη αποκαλύπτεται για άλλη μία φορά από τη «Διαύγεια», καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία, μόνο για το 2022 οι υπερωρίες και αμοιβή για νυχτερινές των μετακλητών υπαλλήλων, προσωπικής ασφάλειας και οδηγών του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Πιερρακάκη κοστίζουν 170.682 ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι σάλος είχε ξεσπάσει και ένα χρόνο νωρίτερα, ότι αποκαλύφθηκε το όργιο των διορισμών μετακλητών υπαλλήλων -ακόμα και εν μέσω πανδημίας και τώρα εν μέσω διεθνούς αβεβαιότητας και ενός νέου γύρου οικονομικής κρίσης καθώς ο συνολικός αριθμός πέρυσι τον Ιανουάριο έφτασε τους 2.965, ενώ οι ίδιοι κόστισαν συνολικά 65 εκατ. ευρώ.
Η κυβέρνηση, που προβάλλει διαρκώς τα επιτεύγματά της στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν έχει καταφέρει καν να επαναφέρει σε λειτουργία την κεντρική σελίδα απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται άραγε ”απλά” για ένα τεχνικό πρόβλημα ή υποκρύπτει κάποια προσπάθεια απόκρυψης δεδομένων σε ό,τι αφορά τον αριθμό των συμβασιούχων και, κυρίως, των μετακλητών, που κάθε μήνα σπάει νέο ρεκόρ;

Ας επικαλεστούμε λοιπόν και τα στοιχεία που παρουσίασε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ, σύμφωνα με τα οποία «μόνο τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης της ΝΔ, οι συμβασιούχοι αυξήθηκαν από 100.603 σε 127.176, ενώ την ίδια περίοδο ο αριθμός των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκε ελαφρά. Κι ενώ μέσα σε ένα μόλις χρόνο η κυβέρνηση προσέλαβε 26.573 επιπλέον συμβασιούχους, διαφημίζει ως μεγάλη μεταρρύθμιση τον επικείμενο (τον Σεπτέμβριο 2022) γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη μόλις 1.500 μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Η κυβέρνηση της ΝΔ διολισθαίνει προς την πλήρη απαξία των δημοσίων υπαλλήλων, όχι μόνο φορτώνοντας το δημόσιο με μετακλητούς ως προϊσταμένους, αλλά και δημιουργώντας ένα παρακείμενο σώμα συμβασιούχων – ομήρων των κελευσμάτων των κομματικών φίλων και γνωστών, που αυξάνονται διαρκώς και ασκούν εξουσία χωρίς λογοδοσία σε υπουργεία και δημόσιους φορείς με δημόσιους οικονομικούς πόρους και το Κράτος ως λάφυρο.