maryleria@gmail.com
Τελικά τι κοστίζει περισσότερο; Το να κουράζεται η ψυχή ή να κουράζεται το σώμα; Ίσως στο δίλημμα θα έπρεπε να προστεθεί και η πνευματική κούραση αλλά εκτιμώ ότι αυτό εντάσσεται σε άλλη κατηγορία. Ίσως και να υπάρχει σε μια κατηγορία από μόνο του ή ίσως να βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την σωματική κούραση. Κοινός παρονομαστής και στις δυο περιπτώσεις η παύση. Όταν σταματάς να εργάζεσαι πνευματικά η σωματικά με μαθηματική ακρίβεια επανέρχεσαι γρήγορα ή με κάποια καθυστέρηση στην όποια ξεκούραση. Τόσο απλά. Επ΄ ουδενί αυτό δεν σημαίνει ότι δύνασαι πάντα να πατήσεις pause.
Στα οριοθετημένα, δυστυχώς, πλαίσια της επαγγελματικής ή οικογενειακής καθημερινότητάς σου, δεν καθίσταται εφικτό το να αποχωρήσεις όταν εσύ κρίνεις ότι κουράστηκες σωματικά ή πνευματικά. Πόσα ξενύχτια παρέα με φραπέδες, για να μην κλείσει το μάτι από την νύστα, δεν ζήσαμε ως φοιτητές σε κάθε εξεταστική εξαμήνου προκειμένου να βγει η άτιμη η ύλη και να καταφέρεις να περάσεις έστω και οριακά το μάθημα; Κάτι τα <άλλα> τα ωραία, μετά σφηνακοποσίας ξενύχτια, κάτι τα πρωινά (βάρβαρα πρωινά) που δεν ξυπνούσες (λογικό) να πας στο μάθημα, μαζεύονταν η ύλη των μαθημάτων που εσύ πάσχιζες να φέρεις εις πέρας σε δέκα μέρες.
Καθημερινότητα ενός φοιτητή που σέβεται την ανεμελιά των επαναστατημένων χρόνων του. Δεν βαριέσαι σκεφτόσουν. Θα ξεκουραστώ μετά. Και έτσι γινόταν….. Πνευματική κούραση στη δουλειά για να τα καταφέρεις να παραδώσεις το project στο δεδομένο deadline και να ξεκουραστείς αργότερα. Και μετά ως γονιός, να μετράς άλλα ξενύχτια. Με κοιλόπονους, εμετούς, ιώσεις, πυρετούς…. Βατά, μαμαδίστικα ή μπαμπαδίστικα ξενύχτια δηλαδή με αϋπνίες που πέρασαν και ξέχασες ως δια μαγείας. Ξέχασες και την σωματική κούραση που σε συντρόφευε προκειμένου να τα προλάβεις όλα. Να πετύχεις στο τρίαθλο μάνα, εργαζόμενη και σύντροφος, σύζυγος, αγαπημένη (κράτα όποιο θέλεις).
Βέβαια αυτό με την προσδοκώμενη επιτυχία στο τρίπτυχο συνεχίζεται έως και σήμερα, ίσως αποσπώμενα η διατηρώντας μικρότερες ταχύτητες. Με την συναισθηματική εξάντληση όμως τα δρώμενα λειτουργούν τελείως διαφορετικά. Μην περιμένεις επιστημονικές αναλύσεις, δεν είμαι ψυχολόγος, βιωματικά θα σου τα μεταφέρω όπως συμβαίνει εξάλλου κάθε φορά. Τι είναι για σένα συναισθηματική εξάντληση; Πως την προσδιορίζεις;
Πόσο συχνά την κουβαλάς δίχως να το έχεις επιδιώξει; Πως την διαχειρίζεσαι; Πως την απομακρύνεις;
Συναισθηματική εξάντληση κατά την βιωματική ταπεινή μου γνώμη είναι όλη αυτή η ψυχική συσσωρευμένη κούραση ωρών, εβδομάδων, μηνών ίσως και χρόνων. Είναι όλο αυτό το άγχος και το στρες για όσα έγιναν, γίνονται ή ανησυχείς ότι θα γίνουν.
Πόσες βραδιές δεν έκλεισες μάτι γιατί σκεφτόσουν άσχημες συμπεριφορές ή κουβέντες που ειπώθηκαν σε προσωπικό ή φιλικό πλαίσιο;
Πόσες φορές δεν ευχήθηκες να είχες απαντήσει σε ένα πικρόχολο σχόλιο του συντρόφου, της φίλης, του συναδέλφου σου; Εκνευρισμός και θυμός που δεν εξωτερικεύτηκε, συζητήσεις που δεν έγιναν και <γιατί > πού δεν πήραν απάντηση. Η συναισθηματική εξάντληση έχει ένα βασικό μειονέκτημα σε σχέση με την σωματική η πνευματική εξάντληση. Δεν είναι παροδική. Δεν είναι του <τώρα >! Λειτουργεί ως συναισθηματικό σφουγγάρι που ρουφάει άγχος, στρες, αρνητικές σκέψεις, ενοχικά συναισθήματά και θυμό. Ακόμη και όταν αποφασίσεις να πατήσεις αυτό το ρημάδο – pause η ξεκούραση αργεί. Θέλει χρόνο. Κάποιες φορές πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεσαι ή εύχεσαι.
Η διαχείριση της συναισθηματικής εξάντληση αποδεικνύεται τελικά <δύσκολο > και κυρίως ακριβό σπορ. Δύσκολο διότι θα πρέπει να έχεις εκπαιδευτεί ως προς του να μάθεις να λειτουργείς εγωιστικά. Να αγαπάς εσένα. Έχεις συναντήσει νάρκισσο να αγχώνεται η να στρεσάρεται; Όχι. Και ούτε πρόκειται. Ακριβό διότι θα σου στοιχίσει αφενός σε συναισθηματική απώλεια και αφετέρου σε ξεκαθάρισμα αισθηματικών λογαριασμών. Συναισθηματική εξάντληση και τοξικές σχέσεις έχουν συγγένεια α’ βαθμού που σημαίνει ότι το ξεκαθάρισμα ευνοείται από την απομάκρυνση γνωστών, φίλων, συντρόφων που σε εξαντλούν συναισθηματικά. Τι ωραία που τα γράφω. Εύκολο στα (γραπτά) λόγια αλλά δύσκολο στην πράξη. Σε όλους μας έχει συμβεί. Θα σου πω λοιπόν τι κάνω εγώ. Καταρχάς εντοπίζω την πηγή του κακού.
Από που προέρχεται όλη αυτή η εξάντληση;
Είναι άνθρωπος ή κατάσταση;
Μπορώ να την /τον απομακρύνω; Αν ναι είμαι τυχερή! Το πράττω. Αν δεν μπορώ να απέχω τότε φροντίζω να εμπλέκομαι όσο γίνεται λιγότερο συναισθηματικά. Να απέχω επί της ουσίας. Έρχονται αρνητικές σκέψεις; Σκέψου κάτι όμορφο. Μια βόλτα στην παραλία. Τις καλοκαιρινές σου διακοπές. Το χαμόγελο του παιδιού σου. Πέρασε στην πράξη .
Πήγαινε μια βόλτα στην παραλία, χάζεψε το ηλιοβασίλεμα, δώσε φιλιά και αγκαλιές πολλές στον/στην αγαπημένο/η σου, στο παιδί σου, βάλε τέρμα το αγαπημένο σου τραγούδι ακόμη και αν αυτό δεν συμβαδίζει με χαρούμενες ιστορίες. Δεν χρειάζεται να ταυτιστείς! Προσωπικά τις τελευταίες εβδομάδες χαμογελάω με το όχι και τόσο αισιόδοξο <τίποτα > του Κ. Αργυρού. Σημασία δεν έχει το <ποιο> δημιουργεί αλλά το <τι> δημιουργεί σε σένα. Σε ένα μήνα μπορεί να ακούω Dianna Ross και να αισιοδοξώ. Άκου το σώμα σου.
Έχω, δυστυχώς βιωματικά, διαπιστώσει ότι όλη η κακή ενέργεια σωματοποιείται μέσω αυτό άνοσων νοσημάτων.
Αλλά κυρίως…. όταν η συναισθηματική εξάντληση σου χτυπήσει την πόρτα φρόντισε να ε εις τα αυτιά σου ανοιχτά.
Μην αφήσεις ΚΑΝΕΝΑΝ να σου τα κλείσει.
Και προπαντός μην αφήσεις κανένα να κάνει περισσότερο θόρυβο από αυτόν που του επιτρέπεται.
ΕΣΥ βάζεις τα όρια στην επιτρεπόμενη προσωπική σου συναισθηματική ησυχία (ηρεμία).
Καλή ξεκούραση….
Με χαμόγελα.
