dr.karagiozidis@hotmail.com
Συμβαίνουν πολλά και διάφορα στην χώρα, που απασχολούν την κοινή γνώμη. Τα ΜΜΕ, όπως πάντα, εκμεταλλεύονται την κατάσταση, διογκώνοντας το κάθε θέμα σε βαθμό, που πολλές φορές η ιστορία αρχίζει να κουράζει, όπως π.χ. το θέμα του Λιγνάδη, στον παλμό του οποίου ζει εδώ και βδομάδες ένα ολόκληρο έθνος. Φυσικά και σοβαρό το θέμα, αλλά σκανδαλώδες. Τέτοια επιλέγουν συνήθως τα ΜΜΕ, αφήνοντας στην άκρη θέματα, πολύ πιο σημαντικά κατά την γνώμη μου.
Ένα από αυτά είναι ο νέος νόμος για την Παιδεία, που ανακοίνωσε πριν από μέρες το υπουργείο Παιδείας. Έψαξα απόψεις, αναλύσεις, γνώμες, και βρήκα ελάχιστες. Βλέπετε, τα σκάνδαλα τύπου Λιγνάδη απασχολούν τον κόσμο περισσότερο. Το αιώνιο σύνθημα ” ψωμί και θέαμα” λειτουργεί. Και αν το “ψωμί” μειώθηκε, αναζητούμε τουλάχιστον το “θέαμα”.
Η Παιδεία στην χώρα μας πάσχει εδώ και πολλά χρόνια. Υπήρξαν βέβαια προσπάθειες προς την βελτίωση των πραγμάτων, πλην όμως, δεν απέδωσαν, αντιθέτως, χειροτέρευσαν την κατάσταση. Και αυτό, διότι ήταν απλά αποσπασματικές κινήσεις διαφόρων υπουργών, που ήθελαν να δείξουν ότι κάτι κάνουν.
Είναι ευχάριστο, ότι ο νέος νόμος που ανακοινώθηκε, παρουσιάζει θετικά στοιχεία σε πολλά σημεία, κατά την δική μου γνώμη πάντα. Θα μπορούσε βέβαια να ήταν πιο τολμηρός και να περιλάμβανε και άλλες προσεγγίσεις, αλλά σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Θεσπίζεται η ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, η οποία καταργεί αυτή την ανόητη κατάσταση, όταν με βαθμό 1 και 2, ουσιαστικά αγράμματοι άνθρωποι γίνονταν φοιτητές. Νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να συνοδευτεί από την γενική μείωση του αριθμού εισακτέων και την κατάργηση αρκετών τμημάτων, σχολών, ακόμα και ιδρυμάτων, που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα και υπάρχουν απλά για “φιγούρα”. Προέκυψαν κάποτε, βάσει του λαϊκίστικου και ανόητου συνθήματος “κάθε χωριό και σχολή”, και απαξίωσαν πλήρως την γενικότερη έννοια της Παιδείας, αλλά και της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ας μου πει κανείς, σε τι ωφελεί για παράδειγμα, η ύπαρξη σχολής ανθοκομίας;.. Είναι παράλογο σε μια χώρα, που μάλιστα δεν προσφέρει και επαγγελματική αποκατάσταση, να εισάγεται στα ΑΕΙ το 75% των υποψηφίων φοιτητών. Είναι γνωστή, υπάρχει η εκτίμηση της απόδοσης ως προς την ποιότητα τέτοιου ποσοστού αποφοίτων. Και στον αντίποδα της άποψης, ότι είναι δικαίωμα του καθενός που θέλει- να σπουδάσει, και αν δεν ανταποκριθεί- ας φύγει από το πανεπιστήμιο, βρίσκεται μια άλλη άποψη. Ναι, είναι δικαίωμα για τον καθένα, που θέλει, αλλά και μπορεί!..
Σχετίζεται με τα παραπάνω και ο ” θεσμός των αιώνιων φοιτητών”, που πραγματικά αποτελεί ντροπή. Τώρα, φαίνεται να καταργείται, και μπράβο!.. Ο νέος, που έχει σκοπό, όρεξη και όνειρο να αποκτήσει ένα επάγγελμα και βάσει αυτού να πορεύεται στην ζωή του, δεν θα βγάλει μια σχολή τεσσάρων η πέντε χρόνων σπουδών σε.. δώδεκα χρόνια, περνώντας ” χαλαρά, με φραπέ και τάβλι”, διότι βλέπετε, θέλει να έχει την περιβόητη “φοιτητική ζωή”, και να έχει και στο τέλος ένα πτυχίο, έτσι, για το θεαθήναι.
Επίσης είναι σε σωστή κατεύθυνση και η μείωση του αριθμού επιλογών στο μηχανογραφικό, αλλά και η αναβάθμιση του ρόλου των πανεπιστημίων στην θέσπιση κριτηρίων επιλογής φοιτητών. Δεν μπορεί ένας νέος να μην ξέρει τι θέλει, δηλώνοντας πενήντα σχολές, έτσι απλά για να περάσει κάπου. Αν θέλει π.χ. να γίνει μαθηματικός, ας δηλώσει μόνο τις μαθηματικές σχολές στα πανεπιστήμια της χώρας. Αλλά και εκεί οι σχολές πρέπει να μπορούν να θέτουν κριτήρια. Είναι παράλογο ένας υποψήφιος μαθηματικός η φυσικός να εξετάζεται στα ίδια μαθηματικά με έναν υποψήφιο δασολόγο.
Όσο για το “άσυλο”, ας φύγουμε επιτέλους από τον λαϊκισμό, που έτσι και αλλιώς δεν προσφέρει στην υπόθεση της Παιδείας. Ελευθερία σκέψης, επιστημονικής λειτουργίας, απόψεων, ευτυχώς υπάρχει στην χώρα μας. Συνεπώς, το να μπερδεύουμε όλα αυτά με διάφορες εγκληματικές πράξεις, δεν νομίζω ότι είναι σοβαρό. Τα σοβαρά θέματα, που πραγματικά σχετίζονται με την Παιδεία, είναι πάρα πολλά, και η ανάλυσή τους βέβαια, δεν χωράει στα πλαίσια ενός άρθρου. Υπάρχει πολύ δουλειά, αν θέλουμε να φέρουμε τα πράγματα στην βάση που τους αρμόζει. Η γενικές προσεγγίσεις του νόμου όμως, νομίζω ότι είναι σωστές. Τα υπόλοιπα- ίδωμεν…
