maryleria@gmail.com
Στολισμένα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, φώτα, λαμπερές εικόνες, χαμόγελα, κάλαντα, ευχές πασπαλισμένες με Χριστουγεννιάτικη αστερόσκονη και….και κάπου εκεί ΕΣΥ με μια μια μελαγχολία να σε διακατέχει. Έτσι στα ξαφνικά, άνευ λόγου και αιτίας. Μια μελαγχολία χαλαρή και συνάμα γνώριμη.
Κατάθλιψη δεν την λες διότι αφενός είναι υπό έλεγχο, αφετέρου δεν είναι διαρκείας. Την μελαγχολία αυτή την νιώθεις μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου και είναι αρκετές οι φορές που είναι δικαιολογημένη. Το πιο συχνό βέβαια είναι να μην έχει καν λόγο ύπαρξης και να αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνει ,αυτό που συμβαίνει και σου τρώει την ψυχούλα σου το κακό πνεύμα των Χριστουγέννων. Το καλό πνεύμα δεν θα σου δημιουργούσε ποτέ μελαγχολία όπως αντιλαμβάνεσαι. Οι ειδικοί (βλέπε ψυχολόγοι) μιλούν για το εποχικό σύνδρομο γνωστό ως εποχική συναισθηματική διαταραχή. Το συγκεκριμένο σύνδρομο μπορεί να σε επισκεφτεί οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Μελαγχολία των Χριστουγέννων λοιπόν που μπορεί να συμβαίνει δικαιολογημένα, με λόγο, αιτία ή αφορμή. Η συχνότερη αιτία αυτής της περίπτωσης είναι όταν έχει υπάρξει απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου από την ζωή και από την ζωή μας. Σε αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να είσαι διάνοια της επιστήμης της ψυχολογίας για να εξηγήσεις συναισθήματά θλίψης και μελαγχολίας. Όταν λοιπόν έχει προηγηθεί στην ζωή σου, τους προηγούμενους μήνες μια απώλεια, δημιουργείται άμεσα και ασυναίσθητα το αρνητικό συναίσθημα της μελαγχολίας.
Κυρίως όταν πρόκειται για τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς αυτό το άτομο τότε η μελαγχολία γιγαντώνεται. Την ίδια μελαγχολία θα αισθανθείς όταν η απώλεια είναι συναισθηματική και αφορά την αφαίρεση ενός ανθρώπου από την ζωή σου. Τα πρώτα Χριστούγεννα μετά απο ένα ερωτικό χωρισμό, ένα διαζύγιο είναι συνήθως αυτά τα Χριστούγεννα που έχουν μελαγχολική διάθεση. Ακόμη και αν ήταν δική σου απόφαση το να υπάρξει διακοπή – χωρισμός μιας σχέσης και πάλι η μελαγχολία υπάρχει. Κάτι κοινές αναμνήσεις που θα σε επισκεφτούν θέλεις δεν θέλεις, κάτι τραγούδια που θα ακούσεις και όλο και κάτι θα θυμηθείς απο όλα τα προηγούμενα Χριστούγεννα που ήσουν παρέα με τον πρώην ή την πρώην. Μην μου αγχώνεσαι. Απόλυτα φυσιολογικό. Έτσι συμβαίνει συνήθως την πρώτη χρονιά. Τα πρώτα Χριστούγεννα. Δεν κρατάει για πάντα.
Μελαγχολία Χριστουγέννων άνευ λόγου και αιτίας. Είσαι μια χαρά. Υγιής, στη θαλπωρή του στολισμένου Χριστουγεννιάτικου σπιτιού σου και νιώθεις πως συναισθηματικά ακροβατείς ανάμεσα στην θλίψη και στη χαρά. Θέλεις να διασκεδάσεις, να χαρείς αλλά νιώθεις συναισθήματά θλίψης και εκνευρισμού. Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι που μπορεί να ωφείλεται όλο αυτό; Καταρχάς δεν είσαι ο μόνος και δεν είσαι μόνος. Εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο νιώθουν όπως και εσύ. Χμμμ …ίσως και χειρότερα. Ένας απο τους κύριους λόγους αυτής της μελαγχολίας είναι ο χρόνος. Η πάροδος του χρόνου, όπως συμβαίνει σε επετείους, γενέθλια λειτουργεί με αρνητική διάθεση μέσω του απολογισμού που καλείσαι έστω και ασυναίσθητα να κανείς. Μετράς όσα έγιναν, όσα προστέθηκαν, όσα αφαιρέθηκαν, όσα τελείωσαν, όσα ματαιώθηκαν και όσα δεν ολοκληρωθήκαν. Επίσης μετράς τα χρόνια σου. Μεγαλώνεις. Μεγαλώνουμε και αυτό μας δημιουργεί μελαγχολία. Εχεις συναντήσει εσύ παιδί η έφηβο να βιώνει μελαγχολία Χριστουγέννων; Οχι! Παιδί. Λέξη κλειδί για την αρνητική διάθεση των ημερών. Οι αναμνήσεις της ξέγνοιαστης παιδικής μας ηλικίας με την αθωότητα των χρόνων εκείνων είναι ένας ακόμη λόγος που νιώθουμε θλίψη τα Χριστούγεννα. Τώρα αν είσαι γονιός, ενήλικων πλέον παιδιών, η μελαγχολία που βιώνεις αφορά τις αναμνήσεις Χριστουγέννων, με τα παιδιά σου σε νηπιακή η παιδική ηλικία.
Και κάπως έτσι οδήγησε βιωματικά στο συμπέρασμα οτι … τα χρόνια περνάνε γρήγορα. Στις αιτίες της μελαγχολίας των εορτών να προστεθούν και τα πρέπει την οικογενειακής ατμόσφαιρας. Πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί στο οικογενειακό τραπέζι, πρέπει να ειμαστε όλοι μαζί οικογενειακός, να τσουγκρίσουμε ποτήρια, να ανταλλάξουμε ευχές και να πιούμε και ένα ποτηράκι παραπάνω. Σε αυτό το ένα ποτηράκι παραπάνω λοιπόν, έχουν ξεκινήσει απίστευτοι και αδικαιολόγητοι οικογενειακοί καυγάδες. Στο πνεύμα των Χριστουγέννων πάντα. Αυτά τα πρέπει της ιδανικής οικογενειακής εικόνας δημιουργούν προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα της πραγματικής, ρεαλιστικής κατάστασης. Γενικά αλλά και ειδικά τα Χριστούγεννα ως περίοδος δημιουργούν προσδοκίες που δεν υλοποιούνται. Πρέπει να ταξιδέψεις, πρέπει να δεις φίλους, πρέπει να βρεθείς με την οικογένειά σου, πρέπει να μπεις στο πνεύμα του υπερκαταναλωτισμού, πρέπει να διασκεδάσεις, πρέπει να ανταλλάξεις φιλιά και αγκαλιές, πρέπει να συνομιλήσεις με όλο σου το σοι, πρέπει, πρέπει, πρέπει. …..
Ε! Λοιπόν δεν πρέπει. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Το πρέπει ανερεί την χαρά. Πιέζει και δημιουργεί συναισθηματική δυσφορία. Δεν έχουν όλοι πολυμελείς οικογένειες αλλά ακόμη και αν έχουν μπορεί να μην θέλουν να τους συναντήσουν. Δεν νιώθουν όλοι την ανάγκη να είναι συνεχώς χαρούμενοι. Μπορεί να είναι μοναχικοί χωρίς να είναι μίζεροι ή δύστροποι. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να βιώνεις μελαγχολία στην διάρκεια των Χριστουγέννων επειδή σου λείπουν τα παιδιά σου σε μικρότερη ηλικία, επειδή νιώθεις οτι μεγαλώνεις και δεν θέλεις να μεγαλώνεις ή επειδή δεν έχεις διάθεση να συναντήσεις όλα σου τα ξεχασμένα ξαδέλφια.
Ειναι οκ να μελαγχολείς επειδή σου λείπει το παιδί που ήσουν και η ανεμελιά που ένιωθες.
Ειναι οκ να μελαγχολείς επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν είναι στη ζωή σου ενώ θα ήθελες να είναι.
Είναι οκ να μην χρειάζεται να εξηγείς και να απολογείσαι για το πως νιώθεις αυτά τα Χριστούγεννα.
Και αν η μελαγχολία σου χτύπησε την πόρτα αυτά τα Χριστούγεννα….άνοιξε της και πες της να περάσει. Προσέφερε της κάτι και άκουσε την.
Δεν θα καθίσει πολύ…
Περαστική είναι.
Καλά Χριστούγεννα!
