Η περιπέτεια της Βάλιας – Κοινωνικός ρατσισμός … στην αρχή τους χειροκροτάμε και μετά τους πετάμε στο δρόμο – Του Παναγιώτη Αναστόπουλου

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση που ζούμε αυτό το διάστημα με την κατάσταση του Covid 19 εκτός από τραγική είναι και μια ευκαιρία να κατανοήσουμε περισσότερο το ανθρώπινο είδος.  Σκεφτείτε πόσο μπερδεμένα αισθανόμαστε απέναντι στον διπλανό μας στο σουπερμάρκετ, στο φαρμακείο ακόμη και , στον δρόμο. Η επιστήμη του φόβου είναι η μεγαλύτερη υποταγή και η μεγαλύτερη ήττα του ανθρώπου.

Νοσηλεύτρια που εργάζεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μεγάλου νοσοκομείου στην Αθήνα, συγκλονίζει με τις περιγραφές της σε ανάρτηση στο Facebook , πέφτοντας θύμα κοινωνικού ρατσισμού.  Όπως περιγράφει η Βάλια, αφού βρήκε σπίτι και έδωσε εγγύηση στον ιδιοκτήτη, κατόπιν την ενημέρωσαν ότι πρέπει να ακυρωθεί η ενοικίαση, καθώς οι ένοικοι της πολυκατοικίας πληροφορήθηκαν ότι δουλεύει σε ΜΕΘ.

Αναλυτικά η ανάρτησή της:

«Μετράω 9 μήνες που εργάζομαι σε νοσοκομείο αναφοράς. Αρχικά ήταν όλα άγνωστα για όλους μας και ο φόβος επικρατούσε. Γνωστοί και φίλοι, μου έλεγαν πως μπορώ και δουλεύω σε αυτές τις συνθήκες και με ρωτούσαν αν φοβάμαι. Φοβάμαι έλεγα αλλά προσέχω.

Καθώς οι μέρες περνούσαν έβλεπα τα βλέμματα τους πάνω μου με αγωνία, καχυποψία και φόβο. Όσοι ήξεραν πού δουλεύω έκαναν ένα βήμα πίσω. Δε τους κατηγόρησα ποτέ, τους κατανοούσα.

Πριν λίγο καιρό έψαχνα να βρω σπίτι, βρήκα, το έκλεισα, έδωσα εγγύηση και μια μέρα μετά με πήρε ο ιδιοκτήτης να μου το ακυρώσει γιατί έμαθε η πολυκατοικία ότι δουλεύω σε ΜΕΘ και φοβήθηκαν ότι θα τους κολλήσω.

Ξαφνιάστηκα. Στεναχωρήθηκα. Έκλαψα. Έκλεισα το τηλέφωνο και με δάκρυα στα μάτια έφυγα για την δουλειά. Ένιωθα οργή και θυμό. Οι συνάδελφοι μου και εγώ έχουμε υποστεί αρκετές φορές κοινωνικό ρατσισμό αυτούς τους μήνες και ας προσέχουμε και ας έχει γεμίσει η μούρη μας σπυριά και σημάδια από τις μάσκες.

Είμαι η Βάλια, λοιπόν και είμαι πάλι αρνητική».

Οι συνθήκες διαβίωσης σαφώς έχουν αλλάξει. Όμως θα πρέπει να λυπόμαστε για τους συνανθρώπους μας που μετράνε έτσι τους ανθρώπους.  Από τη μία να σε κάνουν ήρωα και να σε χειροκροτούν και από την άλλη να σε απομονώνουν.