Δημοσιογράφος – Οικονομολόγος
jraptopoulos@gmail.com
Ο νεαρός υποπλοίαρχος κουρασμένος, παρακολουθούσε καθώς το τελευταίο κιβώτιο
ασφαλίστηκε στα σπλάχνα του μεταλλικού κύτους. Το 25μελές πλήρωμα, αναγκαστικά,
περιορίστηκε στα 15 άτομα και πολλοί από τους χώρους, έπρεπε να τροποποιηθούν για την
συγκεκριμένη αποστολή. Το βλέμμα του, περιπλανήθηκε στο περίγραμμα του σκάφους του, όσο
τουλάχιστον ήταν ορατό πάνω από την επιφάνεια του νερού. Παρά την κούραση του, αισθανόταν
ιδιαίτερα περήφανος.
Το συγκεκριμένο σκάφος μαζί με τα υπόλοιπα 17 αποτελούσε την επιτομή της σύγχρονης ναυπηγικής τεχνολογίας της πατρίδας του. Σχεδιασμένο με διπλό κύτος από τον Maxim Laubeuf ανήκε στην κλάση Pluviose. Με μήκος 51 μέτρα, εκτόπισμα 404 τόνους στην επιφάνεια, 553 τόνους σε κατάδυση, με τέσσερις μηχανές (2 ατμομηχανές συν 2 ηλεκτρικές) που έδιναν ταχύτητα 12 κόμβους στην επιφάνεια, 8 σε βύθιση, ακτίνα δράσης 1000 ναυτικά μίλια, και οπλισμένο με ένα πυροβόλο των 65 χιλιοστών και 7 τορπιλοσωλήνες (1 εσωτερικό συν 6 εξωτερικούς) μπορούσε να αντιπαραταχθεί ισάξια απέναντι στα γερμανικά U-boat. Την βραδιά αυτή όμως δεν τον απασχολούσε το γερμανικό ναυτικό και η Abwehr. Ούτε οι προθέσεις του στόλου της Μαύρης Θάλασσας μετά την συνθηκολόγηση, εξαιτίας του οποίου άλλωστε το σκάφος του αποσπάστηκε από την ομάδα της Μάγχης και ήρθε στην περιοχή την άνοιξη. Η ολοένα αυξανόμενη ανησυχία του ήτανε η διαβόητη S.I.S. Είναι δυνατόν να μην έχουν καταλάβει τίποτα;
Το φορτίο στα έγκατα του σκάφους του από όσο μπορούσε να καταλάβει ήρθε κιβώτιο κιβώτιο από
το Ce.des. Σίγουρα, οι άνδρες της Deuxieme Bureau, που αποτελούσαν και την πλειοψηφία του
αντιτορπιλικού Balliste που θα τους συνόδευε, ξέραν καλά την δουλειά τους αλλά από την άλλη;
Δεν είχε όμως χρόνο για τέτοιου είδους σκέψεις. Είχε έρθει η ώρα να αποπλεύσουν. Οι διαταγές
ήταν να βγουν στα ανοικτά, με την κάλυψη του σκοταδιού και να κατευθυνθούν νοτιοανατολικά.
Το υποβρύχιο αργοσερνόταν στα ήρεμα νερά, ακολουθούμενο από το αντιτορπιλικό, που θα του
παρείχε προστασία στο ταξίδι του, καθώς για να εξοικονομήσουν ωφέλιμο φορτίο το σκάφος είχε
γυμνωθεί από τον οπλισμό του. Κανείς δεν είδε το φορτηγό ατμόπλοιο που εμφανίστηκε από τα
αριστερά και ακόμα περισσότερο, το μικρότερο πλοίο νηοψίας που κρυβόταν από πίσω του. Το
επόμενο λεπτό το μικρότερο σκάφος εμβόλιζε το υποβρύχιο προκαλώντας ρήγμα που διαπέρασε το
διπλό κήτος. Η βύθιση ήτανε θέμα λεπτών… Ήταν ο τελευταίος που επιβιβάστηκε στο Balliste .
Καθώς έβλεπε το σκάφος του να βυθίζεται, ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.
Τουλάχιστον τα Ampere και Berthelot είχαν περάσει. Στης 3 και 25, ξημερώματα της 2ας
Αυγούστου του 1918, αφού έγειρε ελαφρά στο πλάι, το Q54, ξάπλωσε απαλά στα ανοικτά του
Θερμαϊκού κόλπου, σε βάθος περίπου 100 μέτρων.
– Μέσα από την παγωμένη νύχτα, ένας ντυμένος στα μαύρα καβαλάρης πέρασε με ορμή από την
δυτική είσοδο της πόλης. Κανείς δεν τόλμησε να τον σταματήσει, κανείς δεν του ζήτησε χαρτιά και
ο ίδιος δεν έδωσε σημασία σε κανέναν. Όλοι γνωρίζανε τον υπασπιστή και θετό γιό του Χασάν
Ταχσίν Πασά. Τον γνωρίζανε όμως με το τούρκικο όνομα του, και με μια πίστη που δεν ήταν δική
του. Ελάχιστη τον ξέραν σαν Δημήτριο και ακόμη λιγότεροι ήταν στην βάπτιση του, σε μια από τις
μυστικές στοές, που διατρέχουν την πόλη από την εποχή των Ρωμαίων και ίσως ακόμα πιο παλαιά.
Η γρια Ελληνίδα παραμάνα του η Σοφία, είχε φροντίσει από πολύ μικρό, να τον γαλουχήσει στα
νάματα της φυλής τους. Δεν υπήρχε όμως χρόνος για αναμνήσεις. Όχι τώρα. Η πρόσοψη του
παλαιού αρχοντικού που αναζητούσε, ορθώθηκε μπροστά του. Ξεπέζεψε και κατευθύνθηκε προς
την είσοδο, περνώντας ανάμεσα από τα δύο αγάλματα που βρίσκονταν στον κήπο . Ασυνείδητα
άπλωσε το χέρι του και έσφιξε, τον μικρό ξύλινο σταυρό, βαθιά μέσα στον κόρφο του. Τρόμος τον
κατέλαβε. Αν τον ανακάλυπταν, τον περίμενε μία μοίρα χειρότερη από τον θάνατο. Μία μικρή
προσευχή ανέβηκε στα χείλη του. Ζητούσε από τον Άγιο του δύναμη. Ζητούσε από συνάδελφο
στρατιώτη. Η αυτοκυριαρχία του επανήλθε στιγμιαία. Με αλαζονεία, συνεπή με το αξίωμα του
στον αυτοκρατορικό στρατό, απαίτησε τον υπεύθυνο. Νέες διαταγές δόθηκαν με κοφτό τρόπο. Τα
κιβώτια που περίμεναν, στοιβαγμένα στα υπόγεια του κτιρίου, δεν θα πηγαίναν στον
σιδηροδρομικό σταθμό, στην ειδικά διαμορφωμένη αμαξοστοιχία που περίμενε με προορισμό την
Πόλη. Θα μεταφέρονταν στον υπέργειο κυκλικό ναό του Πατέρα των Θεών και από κει, στα
υπόγεια μαρμάρινα διαμερίσματα της Θεάς της ομορφιάς. Η ολιγομελής ομάδα των ανδρών της
προσωπικής του φρουράς, επιλεγμένοι από τον ίδιο, μέσα από το σώμα των γενιτσάρων, κινήθηκαν
γρήγορα και συντονισμένα. Το μέταλλο στο χρώμα της φωτιάς, που βρίσκονταν στα κιβώτια, δεν
ήταν το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο που αφαιρούσε από τον Σουλτάνο. Υπήρχε και κάτι
ακόμα. Κάτι που θα εξασφάλιζε την επιβίωση του γένους όταν ερχόταν η ώρα, σε χρόνους
απροσδιόριστα μακρινούς και σε άλλες εποχές… Όταν τελείωσαν, είχε αρχίσει να γλυκοχαράζει. Η
μέρα προμηνύονταν φωτεινή, αλλά δεν θα ήταν. Σύννεφα είχαν είδη μαζευτεί απέναντι. Για μια
ακόμα φορά, μία τελευταία φορά, ο Δημήτριος έσφιξε τον σταυρό στον κόρφο του, έστριψε το
αράβικο άτι του προς την κατεύθυνση της μοίρας του και κάλπασε μανιασμένα. Ήταν ξημερώματα
της 18ης Οκτωβρίου του 1912.
– Θεσσαλονίκη. Τώρα. Το 2024 μπήκε ορμητικά, αιφνιδιάζοντας τους βυθισμένους στην πεζή και
συνάμα σκληρή καθημερινότητα κατοίκους της. Ο fly Over είναι η αρχή. Στους επόμενους μήνες,
η πόλη με τον ευρύτερο μητροπολιτικό χώρο της, θα μεταβληθεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Το Ε
τμήμα του συμβουλίου της επικρατείας, επεξεργάζεται τις τελευταίες λεπτομέρειες, που θα δώσουν
την δυνατότητα για πλήρη αναμόρφωση του κόλπου του Θερμαϊκού, από το Καλοχώρι μέχρι το
Αγγελοχώρι. Πάρκα, εκθεσιακοί χώροι, γήπεδα, ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες καινοτομίας και
ανάπτυξης τεχνολογίας, πανεπιστήμια, υπερσύχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, μαρίνες, θαλάσσιες
συγκοινωνίες, επεκτάσεις και διασύνδεση οδικών, σιδηροδρομικών και γραμμών του μετρό με το
αεροδρόμιο. Η πόλη, θα γνωρίσει για πρώτη φορά στην ιστορία της ουρανοξύστες και
βιομηχανικοί χώροι, ορόσημο στον αστικό ιστό, δεκαετίες σε εγκατάλειψη, θα μεταμορφωθούν σε
χρηστικούς πολυχώρους. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ/δολάρια/λίρες έχουν δεσμευτεί από
οργανισμούς, τράπεζες και εταιρείες διαχείρισης αμοιβαίων κεφαλαίων από όλες τις γωνιές του
πλανήτη. Η Θεσσαλονίκη των θρύλων, των μύθων και των παραδόσεων, εξορμά ορμητικά με
στόχο και σκοπό, την διεκδίκηση της πρωτοκαθεδρίας, σε ένα υπέρλαμπρο μέλλον προσεκτικά
σχεδιασμένο δεκαετίες τώρα. Δείκτης του κλίματος που επικρατεί και βαρόμετρο για τις εξελίξεις
που έρχονται είναι η φετινή AGROTIKA, μια κλαδική έκθεση με απίστευτη συμμετοχή σε επίπεδο
κατασκευαστών γεωργικών ελκυστήρων και συναφών μηχανημάτων από την παγκόσμια αγορά με
ιδιαίτερη έμφαση στα πάσης φύσεως drone με ταυτόχρονη χρήση γαιοστατικών δορυφόρων και
τεχνητής νοημοσύνης. Εξίσου σημαντική ήταν η παρουσία και η εκπροσώπηση του κλάδου των
χημικών, μετάλλων και πλαστικών. Κυριολεκτικά, οι εκθέτες, κατέλαβαν το σύνολο των
εκθεσιακών χώρων της πάλε πότε Δ.Ε.Θ θυμίζοντας άλλες κοσμοπολίτικες εποχές προτού ο θεσμός
εγκαταλείψει το λίκνο του και μετεγκατασταθεί στην πρωτεύουσα. Η συμμετοχή και η ζήτηση,
ανήλθε σε τέτοια επίπεδα φέτος που παραδοσιακοί εκθέτες μείναν εκτός, τόσο ντόπιοι όσο και από
το εξωτερικό αν και για κάποιους από αυτούς, οι τρέχουσες γεωπολιτικές συγκυρίες και εξελίξεις
πρέπει να θεωρηθούν υπεύθυνες…..
– Ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι και ιστορίες που είναι. Θρύλοι, παραδόσεις και προφητείες
κόντρα στον υπερρεαλιστικό πραγματισμό των όπλων και της οικονομικής δύναμης. Ο αφελής
ρομαντισμός των ηρώων άλλων εποχών και η πραγματιστική εξαργύρωση όρκων και υποσχέσεων
σε Θεό και σε αφηρημένες έννοιες. Αποχρώσεις του μαύρου, σε μία έμφυλη αέναη διαμάχη. Η
σύγκρουση έχει περάσει στο τελικό της στάδιο. Μια αντιπαράθεση, που έλαβε δύο φορές
παγκόσμιες διαστάσεις και σιγοκαίει, υποδαυλίζοντας μία τρίτη, που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό.
Ο νικητής, θα απολαύσει το μοναδικό προνόμιο να πλάσει το μέλλον της ανθρωπότητας κατ εικόνα
και ομοίωση του. Τα πράγματα και οι καταστάσεις φαίνονται νομοτελειακά οριστικοποιημένα.
Είναι όμως έτσι; Υπάρχουν άραγε ακόμα παίκτες που όχι απλά δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά και τις
προθέσεις τους, αλλά δεν έχουν καν κάτσει στο τραπέζι; Η ανατροπή στο τέλος, ( πολλές φορές και
διπλή) και ο από μηχανής Θεός είναι απλά ευρήματα για να προχωρήσουν την πλοκή παρακάτω ή
αποτελούν θεμελιώδη συστατικά στην ύφανση της πραγματικότητας; Άλλωστε η εμφάνιση του
ιπτάμενου Ολλανδού στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην αρχή του έτους, στις άκρες του ορατού
ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, σχεδόν διάφανος, σε ανθρώπους και μηχανές όσο έξυπνες και
ευφυείς και να είναι αυτές, προοιωνίζει δυσάρεστες εξελίξεις. Αλλά για ποιους; Στο σημείο αυτό
οφείλω να συμφωνήσω με τον ιδιοκτήτη δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης.
Το 2024 θα είναι μία θεότρελη χρονιά.
Το 2025 όμως θα είναι μια υπέροχη χρονιά.
