info@politispress.gr
Ζούμε σε μια εποχή που σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχει και μία Μήδεια. Η Μήδεια μπορεί βάση νόμου να σκοτώσει τα παιδιά της, όσα θέλει ακόμα και χωρίς να συντρέχει κάποιος ιατρικός λόγος. Μπορεί ο Ιάσωνας να μην θέλει να γίνει πατέρας ή να την εγκατέλειψε. Μπορεί να φοβάται να μεγαλώσει μόνη της ένα παιδί. Να μην έχει αρκετά χρήματα ή βοήθεια. Μπορεί να θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της, να κάνει καριέρα ή απλά να μην νιώθει έτοιμη να γίνει μητέρα. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, όσο σημαντικός κι αν φαίνεται ή είναι η αλήθεια είναι μία: στην κλινική των εκτρώσεων γεννήθηκε άλλη μια σύγχρονη Μήδεια.
Κάθε χρόνο στην πατρίδα μας μόνο γεννιούνται 350.000 Μήδειες. Αυτός είναι ο επίσημος αριθμός των κυήσεων που τερματίζονται ετησίως, ο οποίος είναι όμοιος με τον πληθυσμό της Πάτρας και του Ηρακλείου Κρήτης μαζί.
Όλη η διαδικασία είναι απολύτως νόμιμη ενώ μπορεί να πραγματοποιηθεί και από τα κρατικά νοσοκομεία. Δεν θα ρωτήσω αν το νόμιμο είναι και ηθικό. Ούτε θα μιλήσω για επίγειους και θείους νόμους. Αυτό αφορά την θεματολογία μιας άλλης τραγωδίας, της Αντιγόνης. Η δική μας τραγωδία είναι λιγάκι διαφορετική.
Συχνά ακούμε να γίνεται αναφορά στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Πρόβλημα για το οποίο οι τελευταίες κυβερνήσεις επέλεξαν να ανοίξουν τα σύνορα και να προσκαλέσουν μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας για να λύσουν… Όπως όμως βλέπουμε από τον σοκαριστικό αριθμό των εκτρώσεων που γίνονται, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά στην Ελλάδα, αλλά ότι δεν τους επιτρέπεται να γεννηθούν. Σε μία χώρα που βιώνει έντονα την οικονομική κρίση καθώς και μια τεράστια κρίση αξιών, είναι λογικό ο κόσμος να βρίσκεται σε σύγχυση και φόβο κι αυτό να επηρεάζει την κρίση του καθώς και το πότε και πόσα παιδιά θα κάνει.
Στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι μια επίθεση στην γυναίκα που επέλεξε να κάνει έκτρωση. Άλλωστε αυτή είναι μια απόφαση που συναποφασίζεται (ή που θα έπρεπε να συναποφασίζεται) με τον σύντροφό της, οποίος οφείλει να την στηρίξει. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι επιθέσεις δεν ωφελούν κανέναν, ούτε το παιδί που έφυγε τόσο άδοξα, ούτε την γυναίκα που δέχτηκε να κομματιάσει τον εαυτό της, ούτε τον άνδρα που χάνει την ευκαιρία να κρατήσει το παιδί του στα χέρια του… Στόχος είναι να προβληματίσει τον αναγνώστη ως προς το θέμα των εκτρώσεων για να μην χρειαστεί να γεννηθεί καμία ακόμα νέα Μήδεια…
Ελισάβετ Χαραλαμπίδου
