Η λέξη «εθισμός» δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι καλό ή αναγκαστικά κάτι κακό. «Εθισμός σε κάτι» είναι «η εξοικείωση με κάτι», «το να συνηθίζει κάποιος σε κάτι». Άρα ο εθισμός είναι καλός ή κακός ανάλογα προς αυτό το «κάτι». Όταν το «κάτι» είναι η λιτή διατροφή, τότε ο εθισμός στην λιτή διατροφή είναι καλός. Όταν το «κάτι» είναι η οκνηρία, τότε ο εθισμός στην οκνηρία είναι κακός.
Κρούσμα είναι το αποτέλεσμα της κρούσης, και κρούση είναι το χτύπημα, το πλήγμα. Το κρούσμα, όταν δεν είναι αφυπνιστικό, ώστε να οδηγήσει στην άμυνα, στην απόκρουση και ενδεχομένως στην αντεπίθεση, είναι επιβλαβές και οδηγεί στην ζημία, μικρή, μεσαία ή μεγάλη.
Σε μία σειρά από οδυρμούς, εκ των οποίων εδώ διαβάζεται τον πρώτο, η λέξη «εθισμός» θα σημαίνει τον κακό εθισμό, όπως είναι ο εθισμός στα ναρκωτικά, στην βία, στην κλοπή, και η λέξη «κρούσμα» θα σημαίνει το επιζήμιο κρούσμα, όπως εκείνο που προκαλείται από ένα «αναισθητικό» χτύπημα χοντρού ξύλου στο κεφάλι.
Μετά από ένα έτος πανδημιοκρατίας, για την οποία μόνον ο ανεξάρτητος και ενάρετος ερευνητής μίας μελλοντικής εποχής θα μιλήσει με πλήρη ελευθερία και αξιοπρέπεια, υποπτεύομαι ότι εκουσίως ή ακουσίως έχουμε εθιστεί σε διάφορα κρούσματα, οπότε αποτελούμε ένα «κρούσμα εθισμού». Έχουμε εξοικειωθεί, δηλαδή, με τα κρούσματα, και όλο αυτό το φαινόμενο, από μόνο του, με την σειρά του, αποτελεί ένα κρούσμα κακού εθισμού, ένα καίριο χτύπημα που μας κατάφερε στο κεφάλι αυτή η επιβλαβής εξοικείωσή μας με τα χτυπήματα.
Εθιστήκαμε στην στέρηση θεμελιωδών ατομικών, κοινωνικών και εθνικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, μία στέρηση για την οποία κανείς δεν ρώτησε την γνώμη μας. Στις δημοκρατίες, όμως, αναντίρρητα επιβάλλεται ακριβώς το αντίθετο.
Εθιστήκαμε στην υποχρεωτική και αδιαμφισβήτητη «ταυτόχρονη αποδοχή» διαμετρικά αντίθετων γνωμών επί απολύτως συγκεκριμένων ζητημάτων, πράγμα που απορρίπτεται από την λογική, ενώ υποδαυλίζει την παράνοια.
Εθιστήκαμε στον επιδοτούμενο εγκλεισμό και ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα – ίσως και ασυνείδητα – δηλώνουμε ότι «και εμείς φοβόμαστε τον αόρατο εχθρό» όταν μας χαρτζιλικώνουν (άρα να συνεχίσουν να μας χαρτζιλικώνουν), ενώ «εμείς δεν φοβόμαστε τίποτε» όταν δεν μας χαρτζιλικώνουν (άρα να φροντίσουν να μας χαρτζιλικώσουν και εμάς).
Εθιστήκαμε να πιστεύουμε είτε ότι η μετά βίας τρίωρη τηλεκπαίδευση, μέσω συστημάτων που υπολειτουργούν και συχνά καταρρέουν, ισοδυναμεί με την εξάωρη εκπαίδευση μέσα στην σχολική αίθουσα, είτε ότι τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο αποκλειστικά και μόνον επειδή εμείς πρέπει να μπορούμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας.
Εθιστήκαμε να αποδεχόμαστε την προκλητική και ατιμώρητη καταπάτηση των «υγειονομικών μέτρων» από συγκεκριμένες ομάδες της μειοψηφίας, και μάλιστα από ομάδες που κυρίως αποσκοπούν στην κοινωνική και εθνική διάλυσή μας.
Εθιστήκαμε στην νομιμοφανή διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, το οποίο πάντοτε περισσεύει όταν πρόκειται να μοιραστεί σε συγκεκριμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά ποτέ δεν επαρκεί όταν πρόκειται να αναβαθμιστεί ουσιαστικά το εθνικό σύστημα υγείας.
Εθιστήκαμε… Εθιστήκαμε… Εθιστήκαμε… Και μέχρι χθες νομίζαμε ότι οι εθισμένοι εντοπίζονται μόνον μέσα στα κέντρα αποτοξίνωσης…
(συνεχίζεται)
