maryleria@gmail.com
Σεπτέμβριος! Ηere we are! Καλό μήνα λοιπόν! Μήνας επανεκκίνησης. Μήνας νέων στόχων και ονείρων. Εάν ο Σεπτέμβριος ήταν ημέρα θα ήταν σίγουρα η Δευτέρα. Σεπτέμβριος ο μήνας του «ξεκινάω». Τέλος καλοκαιριού ή περίπου τέλος… διότι στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Ένα μικρό καλοκαιράκι σου λέει είναι ο Σεπτέμβριος. Και κάπως έτσι παραμυθιαζόμαστε τόσα χρόνια πιστεύοντας πως και τον πρώτο μήνα του φθινοπώρου θα είμαστε χαλαροί και ανέμελοι σε κάποιο Beach bar. Ψέμα! Μέγα ψέμα! Ποτέ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και το καταγγέλλω και επισήμως.
Μαζί με τον Σεπτέμβριο υποδεχόμαστε και την όποια εποχιακή μελαγχολία. Δικαιολογημένα θα μου πεις. Τελειώνει το καλοκαιράκι όσο όμορφο η λιγότερο όμορφο και αν ήταν. Βέβαια η όποια αυτή μελαγχολία είναι συνήθως σύντομη και μάλλον την διαχειρίζεσαι με μνήμη χρυσόψαρου. Με το που θα ξεκινήσει τελείωσε δηλαδή. Άσε που δεν έχεις και χρόνο για να μελαγχολήσεις. Αρχίζουν τα σχολεία. Αρχίζει η οργάνωση. Αρχίζουν projects και προγράμματα διαβάσματος. Αρχίζουν Αλλαγές. Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του restart. Της επανεκκίνησης. Μήνας που παίρνεις παραμάσχαλα το μπλοκάκι και το στυλό και σημειώνεις.
Στόχους και όνειρα. Εκτιμώ ότι η συγκεκριμένη συνήθεια είναι κατάλοιπο των σχολικών μας ανέμελων κατά τα άλλα χρόνων. Τότε που ξεκινούσε η σχολική χρονιά. Ξεκινούσε και η διάθεση να θέσουμε στόχους που προσπαθούσαμε, κάποιες φορές μάταια , να επιτύχουμε. Στόχους παιδικούς ή εφηβικούς με χαρακτηριστική ανεμελιά .Στόχοι που προσδιορίζονταν από το κίνητρο της καλής μαθητικής διαγωγής και των υψηλών μαθητικών αποδόσεων. Τέτοιους στόχους θέταμε στα 13 μας χρόνια. «Θέλω να είμαι καλύτερη μαθήτρια». «Θέλω να διαβάζω περισσότερο».
Λίγο αργότερα, κατά την εφηβεία οι στόχοι προχωρούσαν και σε αισθητικής επιπέδου «θέλω». Θέλω να προσέχω την εμφάνισή μου φέτος στο σχολείο είναι από τους πλέον δημοφιλείς στόχους αυτής της περιόδου.
Και τα χρόνια περνούν και εσύ ως ενήλικη/ος πλέον, ξαναμπαίνεις στην διαδικασία να ξαναετοιμάσεις μπλοκάκι και στυλό κάθε αρχή Σεπτέμβρη. Και άντε από την αρχή. Σημειώνεις, γράφεις, σβήνεις…. «θα αδυνατίσω», «θα τρέφομαι υγιεινά», «θα ξεκινήσω γυμναστήριο», «θα πίνω αλκοόλ, σπάνια» (χαχαχα! κλαίω…), «θα σταματήσω το κάπνισμα» (ούτε καν), «θα γίνω πιο κοινωνική, θα βγαίνω έξω τα Σαββατόβραδα», «Θα ξεκινήσω γιόγκα» κ.τ.λ. Αυτοί είναι κάποιοι από τους εκατοντάδες στόχους που έχουμε θέσει, θέτουμε και θα θέτουμε κάποιο Σεπτέμβρη. Εννοείται ότι υπάρχουν και οι πιο συγκεκριμένοι. Στόχοι που αφορούν στην εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, στην ολοκλήρωση των σπουδών, στην οικονομία από περιττά έξοδα ή στην διακοπή μιας ενοχλητικής συνήθειας.
Και θέτεις τους στόχους και ξεκινάς. Με τον απαιτούμενο ενθουσιασμό πάντα ή σχεδόν πάντα. Βλέπεις αν ένα συγκεκριμένο στόχο τον θέτεις κάθε Σεπτέμβρη και δεν καταφέρνεις να τον επιτυχείς, όσο να πεις, μειώνεται ο ενθουσιασμός. Δεν θυμάμαι πραγματικά πόσους Σεπτέμβριους έχω μπει στη διαδικασία να θέσω στόχους που δεν κατάφερα τελικά να εκπληρώσω. Ούτε και εσύ;
Το σίγουρο είναι ότι δεν είσαι μόνος ή μόνη σε όλο αυτό! Ίσως και να υπάρχουν στόχοι που είναι κοινοί στους περισσότερους. Πόσους Σεπτέμβριους δεν ξεκινήσαμε δίαιτα ή γυμναστήριο; Και να τα προγράμματα διατροφής και προπόνησης, οι εγγραφές στο γυμναστήριο, η σωστή αναζήτηση personal, οι επισκέψεις στην αγαπημένη σου διατροφολόγο, τα γουργουρητά στο στομάχι από την πείνα και τα πιασίματα σε γλουτούς και τετρακέφαλους γιατί το πήρες πατριωτικά το πρόγραμμα γυμναστικής από τις πρώτες δύο εβδομάδες. Και κάπως έτσι φτάνεις μετά από ένα μήνα και ενώ έχει υποχωρήσει ο αρχικός ενθουσιασμός να απογοητεύεσαι γιατί δεν προχωράει το σχέδιο επίτευξης του στόχου σου. Στο σημείο αυτό είναι η στιγμή που πραγματοποιείται η πρώτη οπισθοδρόμηση. Το πρώτο πισωγύρισμα. Σταματάς, ξαναρχίσεις και κάπως έτσι ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος που κουράζει απίστευτα. Δίχως να το πολυκαταλάβεις φτάνεις στο τέλος της χρονιάς και συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις καταφέρει τίποτα.. Βέβαια το πιο πιθανό είναι να μην απογοητευτείς και να θέσεις εκ νέου στόχους με την έλευση του νέου έτους. Δεν ξέρω τι πάει στραβά και δεν καταφέρνουμε τους στόχους μας. Απουσιάζει το κίνητρο; Δεν υπάρχει ενθουσιασμός ή μήπως έχουμε κουραστεί από το ξεκινά – σταματά όλους αυτούς τους Σεπτέμβριους;
Αισιόδοξο άτομο δεν με λες, αλλά ούτε και υπερβολικά απαισιόδοξο. Και για να είμαι ειλικρινής είναι φορές που μια ταύτιση με τις μονίμως κουρασμένες ψυχές την παθαίνω συχνά πυκνά. Για έναν περίεργο λόγο όμως κάθε Σεπτέμβριο παίρνω παραμάσχαλα το μπλοκάκι μου, τον στυλό μου και αρχίζω να σημειώνω στόχους και «θέλω» με αισιοδοξία και καλή διάθεση. Το λες και παράλογο. Κάποιες φορές τα καταφέρνω κάποιες άλλες όχι. Έχω μετρήσει αρκετούς Σεπτέμβριους που έχω ξεκινήσει να πετύχω στόχους που ποτέ δεν κατάφερα να εκπληρώσω. Έχω μετρήσει όμως και Σεπτέμβριους που κατάφερα να πετύχω μετά από μήνες τον στόχο που είχα θέσει σε εκείνο το περίφημο το μπλοκάκι μου.
Κάπως έτσι θα γίνει και αυτό τον Σεπτέμβριο. Νέοι στόχοι. Νέα <<θέλω>>.
Το μπλοκάκι μου και το στυλό μου είναι έτοιμα.
Λοιπόν…Εσύ; Πόσους Σεπτέμβριους ξεκινήσεις κάτι που ποτέ δεν τελείωσες;
