lenakyropoulos@gmail.com
Ήταν Αύγουστος, όταν περιηγήθηκα στους Δελφούς και είδα δια ζώσης έργα του μεγάλου Έλληνα δημιουργού Δημητρίου Ταλαγάνη. Από τις περιγραφές συνειδητοποίησα ότι η απλότητά του διαπερνούσε τείχη, σκοπέλους και τίτλους. Κατακτούσε αθόρυβα, χάρισμα όλων αυτών των ιδιαίτερων ανθρώπων που η καλλιέπεια της ψυχής τους είναι αντίβαρο εξουσίας.
Τον “άγγιξα”, τον αισθάνθηκα επάνω στα γλυπτά του, τον είδα μέσα από τους πίνακές του, αλλά και τον άγγελο με την κόκκινη κλωστή που περάστηκε στο λαιμό μου. Δε συνειδητοποίησα τη χαρά, την τιμή και την ευλογία, γιατί δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για αυτό το μεγάλο Έλληνα δημιουργό. Ο επίσημος ξεναγός μου, ο Πρόεδρος της Οικουμενικής Δελφικής Ένωσης, κ. Πάνος Καλτσής, καθώς μου εξηγούσε για τα έργα του σπουδαίου αρχιτέκτονα, γλύπτη και εικαστικού, Δημήτρη Ταλαγάνη μου περιέγραφε ταυτόχρονα και τον άνθρωπο. Έναν πανύψηλο και ευθυτενή μπον βιβέρ άνδρα που η ευγένεια και το χαμόγελο το αντανακλούσαν ακόμη και τα ρούχα του. Εκλεπτυσμένο και ιδιαίτερο γούστο, αλλά και συνδυασμός παριζιάνικης και αρκαδικής φινέτσας. Είχε λατρεία στους Δελφούς. Θεωρούσε ότι η ψυχή του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ομφαλό του κόσμου.
Όμορφες στιγμές κάπου στους Δελφούς
Έμαθα αργότερα πάρα πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή και το πολυπληθές έργο του, και αναρωτιέμαι, γιατί δε διδασκόμαστε την πορεία όλων αυτών των υπέροχων Ελλήνων μέσα στα σχολεία μας…Τι πιο απλό στο να μοιράζονταν αντίγραφα, από ένα για κάθε σχολείο από το δημοτικό, ώστε να “νιώσεις” με όλες σου τις αισθήσεις το λόγο της ύπαρξης ενός τέτοιου μνημείου τέχνης, αλλά και της ιδιαίτερης προσωπικότητας που το δημιούργησε. Μερικοί άνθρωποι έχουν έρθει στη ζωή για να βιώσουν τη μεταθανασία και να μπουν στο Πάνθεον των εκλεκτών που διαπέρασαν τις πύλες του χρόνου.
Η Τέχνη δε βαλσαμώνεται, δεν εγκλωβίζεται μακροπρόθεσμα μέσα στις μορφές, γιατί τα συναισθήματα και οι σκέψεις του κάθε ανθρώπου τη μεταφράζουν , σύμφωνα με τη δική του αλήθεια. Την αποκωδικοποιούν ανάλογα τις εμπειρίες της ζωής. Ο Πρόεδρος της Οικουμενικής Δελφικής Ένωσης, κ. Πάνος Καλτσής τον αποχαιρέτησε με Απολλώνια Δελφική Φιλότητα.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1945 και έζησε στην Αρκαδία τα παιδικά του χρόνια· μετά μετακόμισε στην πρωτεύουσα, όπου έζησε μέχρι το 1964, οπότε και έφυγε στο εξωτερικό. Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και μάστερ αρχιτεκτονικής.
Επίσης έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.
Το 1970 επίσης διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων. Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.
https://cangelaris.com/art_tala.htm
Στη συγκεκριμένη φωτογραφία ανταλλάσσει σκέψεις με την αθάνατη Ελληνίδα του Πολιτισμού, Μελίνα Μερκούρη.
Το 1971 άρχισε επίσης να ζωγραφίζει. Η πρώτη του έκθεση ζωγραφικής ήταν στο στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées στην πόλη του φωτός το 1973. Η δουλειά αυτή ήταν εμπνευσμένη από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon. Τον Αύγουστο του 1974 γύρισε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Επίσης, άρχισε να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα. Το 1987 εκθέτει τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο. Υπήρξε λάτρης της ουσιοκρατίας και της αρχαίας Ελληνικής Ψυχής που όλοι μας έχουμε αφήσεις στη λήθη. Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας τη Θεία καταγωγή μας.
Το 1998 διεκδίκησε τη δημαρχία της Τρίπολης, όταν αναδείχθηκε αντιδήμαρχος πολιτισμού. Μεγάλο του όνειρο να τιμήσει το Γέρο του Μοριά … όπως μπορούσε και όπως δεν μπορούσε! Είχε μία άκρως καλλιτεχνική ψυχή, σχεδόν ποιητική που χαρακτηρίζονταν από εγγύτητα, ζεστασιά και ενός σπάνιου είδους και ήθους τρυφερότητα.
Μία βόλτα παρέα με εκλεκτούς φίλους
Στην παρακάτω φωτογραφία ντυμένος ως αείμνηστος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Πρότεινε την αναψηλάφηση της Δίκης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ώστε να αποκατασταθεί το όνειδος 
Είχε μυηθεί στις αξίες του Δελφικού Ιδεώδους και εντρύφησε ιδιαίτερα στην εξύμνηση του Θεού του Φωτός, Απόλλωνα.
Ο Δημήτρης Ταλαγάνης έχει φιλοτεχνήσει επίσης:
το αναμνηστικό μετάλλιο στη συνάντηση Ρέιγκαν – Γκορμπατσόφ, την ποιμαντική ράβδο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, το μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, τα αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και το δίσκο της εκεχειρίας. Επίσης έχει σχεδιάσει το Άλσος των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στη Γαλλία και έβρισκε μέσα από μεγάλη τρυφερότητα να εκφράσει τη συμπαράστασή του απέναντί τους.
Τα έργα του προκαλούσαν δέος μέσα από την λυρική έκφραση και δυναμική τους.
Θα τον θυμόμαστε πάντα!!!
Με απόλυτο σεβασμό και ευγνωμοσύνη.
