Στον δημόσιο διάλογο βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες το θέμα των δολοφονικών, εγκληματικών ενεργειών εναντίων γυναικών από συζύγους και ερωτικούς συντρόφους, ένα θέμα που πέρα από την κοινωνική διάσταση έχει πάρει και πολιτικές διαστάσεις με ιδεολογικά χαρακτηριστικά.
Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης πέρα από την αντιπαράθεση των πολιτικών δυνάμεων είναι δικαιολογημένο, αφού την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκαν τρεις εγκληματικές ενέργειες εις βάρος γυναικών, που συγκλόνισαν τον πανελλήνιο.
Η δολοφονία της 56χρονης στο χωριό Άνω Μαλάκι Ρεθύμνου Κρήτης από τον 60χρονο σύζυγό της την Κυριακή 31 Ιουλίου, η δολοφονία της 40χρονης από τον 51χρονο σύζυγό της στην Ζάκυνθο την Δεύτερα 1 Αυγούστου και το τελευταίο αποτρόπαιο περιστατικό, η δολοφονία της 17χρονης από τον σύντροφό της στο Περιστέρι Αττικής την Τρίτη 2 Αύγουστου.
Οι δράστες των αποτρόπαιων δολοφονιών ( 2 Έλληνες και 1 Πακιστανός ) συνελήφθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, και ομολόγησαν τα αποτρόπαια εγκλήματά τους, ενώ ο ο Πακιστανός δολοφόνος της 17χρονης κοπέλας συνελήφθη, το Σάββατο 6 Αυγούστου στα Σκόπια όπου είχε διαφύγει, μετά το σήμα των ελληνικών αρχών .
Με βάση όλα τα παραπάνω και ιδιαίτερα μετά την σύλληψη και του Πακιστανού, είναι προφανές ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε μικροκομματική ή άλλη επικοινωνιακή εκμετάλλευση των αποτρόπαιων γεγονότων, όπως πράττουν ιδιαίτερα κόμματα, οργανώσεις αλλά και μέσα ενημέρωσης προσκείμενα στην αριστερά και στην άκρα αριστερά.
Αυτό που επιβάλλεται ανεξάρτητα από την εθνικότητα και φυσικά χωρίς, όπως κάποιοι το επιχειρούν σύμφωνα με την μαρξιστική λογική, να δίνουν ταξικά χαρακτηριστικά ανάλογα με την επαγγελματική και ταξική θέση των δραστών, να τιμωρούνται παραδειγματικά με τις πλέον αυστηρές ποινές της ελληνικής νομοθεσίας.
Έτσι ο όρος ” γυναικοκτονία ” που σύμφωνα με την λογική της πολιτικής ορθότητας έχει επιβληθεί ως νομική ορολογία, αλλά και στην παρουσίαση αυτών των εγκλημάτων από την πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ενώ ο αυτονόητος όρος σύμφωνα και με έγκριτους νομικούς, όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενη αρθρογραφία από τον γράφοντα, είναι ανθρωποκτονία και μόνο.
Μια τέτοια κατεύθυνση νομική που θα πρέπει να γίνει αντιληπτή και στην ελληνική κοινωνία δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να δαιμονοποιεί κανένα από τα δύο φύλα, ειδικότερα τον άντρα, αλλά αντίθετα να αναδεικνύει, την διαφορετικότητα, τον σεβασμό και την συνύπαρξη των δυο φύλων, έτσι η ελληνική οικογένεια και η κοινωνία στο παρόν και ειδικά στο μέλλον, να προχωρήσουν σε υγιείς βάσεις.
Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει πολιτική βούληση, έτσι ώστε οι δράστες επαχθών εγκλημάτων κατά γυναικών, είτε δολοφονίες, είτε βιασμοί, να τιμωρούνται με τις αυστηρότερες νομοθετικές διατάξεις, με νόμους που θα ψηφιστούν από την Βουλή, έτσι ώστε η συζήτηση να είναι ουσιαστική και πολύ περισσότερο αποτελεσματική, χωρίς διάθεση επικοινωνιακής πολιτικής και πολύ περισσότερο πολιτικής υποκρισίας.
