maryleria@gmail.com
Δεκαπενταύγουστος αγαπημένος! Από την έντονη θρησκευτική ευλάβεια και κατάνυξη σε χιλιάδες εορτασμούς ανά την Ελλάδα. Κάθε ταπεινό ξωκκλήσι αλλά και κάθε μεγαλοπρεπή εκκλησιά με μια Παναγιά δική του.
Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα γιορτάζονται κάθε χρόνο με αφορμή την Κοίμηση της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο περισσότερες από 400 στον αριθμό Παναγίες σε εικόνες ή Ναούς.
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδος νησιώτικη, ηπειρωτική , Β. Ελλάδα συναντάμε παράξενα, ίσως κάποιες φορές, ονόματα της Παναγίας. Στις περισσότερες υπάρχει και μια ιστορία, επεξηγηματική ως προς το όνομα, που ξετυλίγεται μέσα από το κουβάρι ενός θρύλου ή μύθου.
Τα προσωνυμία της Παναγίας προκύπτουν ενίοτε και από την τεχνική, τον τρόπο που είναι ζωγραφισμένη η Παναγία. Σίγουρα έχεις ακούσει ή έχεις προσκυνήσει την Παναγία την Γλυκοφιλούσα, την Παναγία Δέξια ή την Παναγία την Καρυώτισσα (αγαπημένη μου).
Υπάρχει όμως και η άλλη περίπτωση. Η Παναγία να έχει πάρει το όνομά της από το σημείο που είναι χτισμένος ο Ναός της Παναγίας. Από την Παναγία την Φιδούσα στη Κεφαλλονιά, μέχρι την Παναγία Κρεμαστή στην Ηλεία. Από την Παναγία Τσαμπίκα στη Ρόδο, μέχρι την Παναγία Σπηλιανή στη Σάμο. Και από εκεί στη Παναγία Σουμελά ή στη Παναγία Ελεούσα.
Σαν παιδί δεν αντιλαμβανόμουν την σπουδαιότητα της γιορτής. Άσε δηλαδή που δεν μπορούσα να κατανοήσω τον εορτασμό για την Κοίμηση της Θεοτόκου. Σκεφτόμουν πως έτσι μεγαλόπρεπα θα έπρεπε να εορτάζονται τα Εισόδια της Θεοτόκου.
Αλλά και πάλι ο Δεκαπενταύγουστος φάνταζε ιδιαίτερος. Όπου και αν είμασταν οικογενειακά, φορούσαμε τα καλά μας και πηγαίνανε στη πιο κοντινή Παναγία για να ανάψουμε ένα κεράκι. Να προσκυνήσουμε και να προσευχηθούμε. Έτσι απλά. Χωρίς προγραμματισμένες νηστείες. Έτσι έμαθα και έτσι συνέχισα ως ενήλικη, ως μητέρα. Πρωινό Δεκαπενταύγουστου, όπου και αν είμαι, με ένα κεράκι και μια προσευχή. Βέβαια ως παιδί λάτρευα (και συνεχίζω) και όλους αυτούς τους εορτασμούς που συνοδεύονταν από πανηγύρια.
Λατρεύω τα πανηγύρια. Αυτά τα παραδοσιακά, ελληνικά, φολκλόρ πανηγύρια. Που χάνεσαι στη διαδρομή με τις φωνές από τους πλανόδιους πωλητές και καταλήγεις να αγοράσεις ότι πιο άχρηστο μπορούσες να φανταστείς. Με εικόνες από πάγκους κοσμημάτων, εσωρούχων, ρούχων στο παραδοσιακό σουβλάκι ή στο old-fashioned μαλλί της γριάς.
Εκτιμώ ότι την σπουδαιότητα της μορφής της Παναγίας την αντιλήφθηκα με το που έγινα μάνα. Αν και η Παναγία κατέχει πρωταρχική θέση στη καρδιά και στην Ορθόδοξη χριστιανική ψυχή μας. Ακούει, συναισθάνεται, δακρύζει. Οι προσευχές μιας μάνας πάντα απευθύνονται στη Παναγία. Μάνα και αυτή. Μάνα που έχασε με τον πιο τραγικό τρόπο τον μονάκριβό της. Που να βρεις λόγια για να παρηγορήσεις αυτή την απώλεια μιας μάνας; Τα τελευταία 12 χρόνια ως μάνα δεν θυμάμαι πόσες φορές είπα <Παναγία μου>.
Αμέτρητες. Χιλιάδες. Άλλες φορές δικαιολογημένα και άλλες φορές από μια άνευ εξήγησης υπερ-προστατευτικότατα που μόνο μια Ελληνίδα μάνα κατέχει.
Παναγία μου!
Ένας ακόμη Δεκαπενταύγουστος λοιπόν! Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες. Και είναι πολλοί! Χρόνια μας πολλά! Με υγεία.
Για όλη την Ελλάδα.
Η Παναγία να είναι μαζί μας.
Να μην σταματήσουμε να πιστεύουμε στα θαύματα..
Διαβάστε επίσης :
Μεσημέρια Αυγούστου…. – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά
Ιστορίες καλοκαιρινών διακοπών … – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά
