Απολαμβάνοντας ηλιοβασιλέματα. – Mary’s Notes – Άρθρο της Μαίρης Λεριά

Καταρχάς να ξεκινήσω από το βασικό, απλό και γνωστό σε φίλους, συγγενείς, αγαπημένους και μη αγαπημένους. Λατρεύω τα ηλιοβασιλέματα. Όπως εσύ λατρεύεις την σοκολάτα, την ταβανοθεραπεία, τα μακαρόνια με κιμά Ε! Κάπως έτσι και εγώ! Λατρεύω τα ηλιοβασιλέματα. Σε όλες τους τις εκδοχές και σε όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν υπάρχει περίπτωση να δύει ο ήλιος και εγώ να μην αφιερώσω, τουλάχιστον 10 λεπτά, χαζεύοντας όπου και εάν βρίσκομαι. Μπαλκόνι, σπίτι, στούντιο Ραδιοφώνου,
αυτοκίνητο, ταξί ή απλά στον δρόμο, πεζή. Σαφώς και προτιμώ τα καλοκαιρινά στην παραλία αλλά δεν θα αρνηθώ τα Φθινοπωρινά ή τα Ανοιξιάτικα. Απλά στα ηλιοβασιλέματα του καλοκαιριού έχεις extra bonus την μεγαλύτερη διάρκεια και τα έντονα, καθαρά χρώματα που σου προσφέρονται λόγω εποχής. Με το που θα πατήσω το πόδι μου στην παραλία, λοιπόν, σκέφτομαι πότε θα έρθει αυτή η μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος. Εννοείται ότι έχω ανεβάσει άπειρα stories στο instagram μην τυχόν και δεν προλάβω να μοιραστώ κάτι μαζί σου και φυσικά έχω καβαντζώσει και φώτο για αναρτήσεις αφού πλέον τις επεξεργαστώ.
Όλα είναι θέμα αισθητικής. Καλής, κακής και ανύπαρκτης.
Πραγματικά αδυνατώ να θυμηθώ πόσες φορές έχω φωτογραφήσει καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα σε κάποια παραλία. Πόσες φορές έχω ζωγραφίσει ηλιοβασιλέματα. Και συνεχίζω. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ηλιοβασιλέματα που σηματοδοτούν το τέλος μιας ημέρας και την αρχή της νύχτας. Ενίοτε με μελαγχολική διάθεση αλλά πάντα με mood ρομαντισμού.
Ηλιοβασιλέματα που έχουν περιγράψει συγγραφείς στις σελίδες των βιβλίων τους.
Που έχουν υμνήσει λογοτέχνες και ποιητές.
Που έχουν απαθανατίσει φωτογράφοι και ζωγράφοι.
Τι είναι αυτό που κάνει μαγικό και εντυπωσιακό ένα ηλιοβασίλεμα;
Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι για όλους μαγικά τα ηλιοβασιλέματα. Κάποιοι μπορεί να ρίξουν φευγαλέες ματιές και κάποιοι άλλοι να χαζεύουν με τις ώρες. Διαφοροποιείται το τι εισπράττει ο καθένας ως προς τα συναισθήματά ανάλογα την διάθεση της στιγμής, την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα γενικότερα.
Εννοείται ότι η απολαβή έντονων συναισθημάτων στη θέα ενός ηλιοβασιλέματος αφορά στην ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα σου. Αν διαθέτεις. Όση διαθέτεις. Και όση επιτρέπεις να αποκαλυφθεί.
Και επειδή εγώ διαθέτω αρκετή και ορατή θα σου μιλήσω για αυτά που εγώ θεωρώ ότι κάνουν ξεχωριστό ένα ηλιοβασίλεμα Χρώματα. Ένας ζωντανός ουράνιος καμβάς όπου τα χρώματα εναλλάσσονται με απίστευτη ταχύτητα και ποικιλία. Πορτοκαλί, σιέλ, ροζ, μωβ, χρυσό, ώχρα , κίτρινο. Ένα πάνελ χρωμάτων που αλλάζει κάθε λεπτό. Αν όλο αυτό το συναντήσεις σε κάποια παραλία τα χρώματα απλώνονται και πέρα του ουρανού, στην επιφάνεια της θάλασσας.
Συναίσθημα. Κάθε ηλιοβασίλεμα κρύβει ένα τέλος. Το τέλος μιας ημέρας. Αυτό όλο, από μόνο του, έχει μια μελαγχολία. Όσο να πεις. Αλλά αν το δεις αλλιώς; Ότι δηλαδή είναι η αρχή μιας νύχτας; Υπεραισιόδοξο άτομο δεν με λες αλλά ούτε και απαισιόδοξο. Τελευταία όμως αποφάσισα να με πιέζω για να βλέπω πάντα ή σχεδόν πάντα κάτι θετικό σε ότι συμβαίνει. Κάπου εκεί λοιπόν, σε αυτό το ηλιοβασίλεμα, θα σκεφτώ και τα θετικά της ημέρας που κλείνει. Θα νιώσω ευγνωμοσύνη που βρίσκομαι εκεί και το χαζεύω. Το απολαμβάνω.
Ένα ακόμη απόγευμα στην παραλία. (Είχα άδεια τις τελευταίες 2 εβδομάδες)
Τέλη Ιουλίου. Ωραίος μήνας. Και καυτός. Η ώρα έχει πάει 8 το απόγευμα. Εδώ και κανένα μισάωρο έχω σταματήσει να μιλάω με την φίλη μου, στην διπλανή ξαπλώστρα και απολαμβάνω την δύση του ήλιου. η ώρα για την τελευταία μου βουτιά. Η θάλασσα είναι ζέστη και κατά ένα περίεργο λόγο απολαμβάνεις αλλιώς το ηλιοβασίλεμα μέσα στην θάλασσα. Νιώθεις πιο κοντά σε όλο αυτό το υπέροχο θέαμα.
Το Beach bar έχει λίγο πια, κόσμο και όχι την πρωινή βαβούρα. Οι περισσότεροι έχουν φύγει.
Τα παιδιά (η χαρά αυτού του κόσμου) φτιάχνουν κάστρα στην άμμο και κάποια άλλα συνεχίζουν τις βουτιές…
Γέλια, χαρούμενες φωνές και επιφωνήματα που φανερώνουν καλή διάθεση.
Το χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη ασυναίσθητα.
Ο γιος μου έχει σκαρφαλώσει για ακόμη μια φορά στο σταντ του ναυαγοσώστη. Το ίδιο κάνει κάθε μέρα. Μόλις τελειώσει η βάρδια του ναυαγοσώστη τρυπώνει στο σταντ του. Του φωνάζω να προσέξει να μην πέσει .Το ίδιο κάνω κάθε μέρα. “Κλασική Ελληνίδα μάνα”, μου απαντάει και μου σκάει ένα χαμόγελο.
Κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα που χάνεται σιγά σιγά στα νερά.
Υγεία, φωνές παιδιών, αγάπη και χαμόγελα. Αυτά χρειαζόμαστε τελικά για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Α! Και ένα ηλιοβασίλεμα !
Καλοκαιρινό, ζεστό, απολαυστικό.

Διαβάστε επίσης :

Ουκρανία: Τι κάναμε λάθος με τον Ζελένσκι – Του Κρικόρ Τσακιτζιάν

Πλήρωσε ο ΠΑΟΚ – Καλή εμφάνιση ο Άρης

Δείτε επίσης :