maryleria@gmail.com
Πρωτομαγιά εργατική αλλά και Πρωτομαγιά μοσχομυριστή και χαλαρή κάτι σαν σχολική εκδρομή δηλαδή, από αυτές που μας τις ανακοίνωναν τελευταία στιγμή και το χαμόγελο έφθανε ως τα αυτιά μας!
Πρωτομαγιά ως αργία κινητή όταν η 1η Μαΐου τυχαίνει κατά την διάρκεια Σαββατοκύριακου, όπως φέτος. Θα το έλεγες και λογικό αν τελικά η Πρωτομαγιά δεν είχε χάσει την ουσιαστική της έννοια και σημασία ως προς τον εορτασμό της.
Εργατική Πρωτομαγιά που ξεκίνησε στο μακρινό Σικάγο από την διαμαρτυρία εργατών που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και το αυτονόητο καθιερωμένο οκτάωρο. Η Πρωτομαγιά που ορίζεται ως αργία και όχι ως απεργία τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες. Από παιδί αυτήν την ημέρα την έχω συνδέσει με αργία, εκδρομές και τραπεζώματα στην ύπαιθρο. Δεν έχω πουθενά, μα πουθενά, καταχωρημένο στο συναισθηματικό μου ημερολόγιο αναμνήσεων, απεργίες και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας….Όχι ότι δεν συνέβησαν, απλά εγώ δεν τις έχω καταγράψει.
Έχω αφήσει ΜΟΝΟ ανέμελες ανοιξιάτικες Πρωτομαγιές των παιδικών μου χρόνων. Αν μπορούσα να ξαναγύριζα πίσω τον χρόνο…Απουσία άγχους, προβληματισμών, κούρασης και παρουσίες πολλών αγαπημένων προσώπων. Μια Πρωτομαγιά θα ήθελα σε ένα λόφο καταπράσινο, σαν αυτό που υπήρχε στο χωριό της γιαγιάς μου. Εκεί , ψηλά, στο ξωκκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου. Ανθισμένα τα πάντα και όλοι έτοιμοι για παραδοσιακό πικ-νικ. Αυτοσχέδιες κούνιες στους κόσμους των δέντρων με κουβερλί φθαρμένα και χοντρά σχοινιά μην τυχόν και πέσεις….και άντε να τρέχουμε μετά, μέρα που είναι…μονολογούσε η μαμά μου. Αν και μεταξύ μας στα 80ς οι επισκέψεις σε γιατρό για πεσίματα, ελαφριά χτυπήματα ήταν σχεδόν απαγορευτική. Οι μελανιές έφευγαν με βούτυρο ή χαρτοσακούλα με νόμισμα και το πρήξιμο έφευγε με εναποθέτηση κρεμμυδιού και σφίξιμο με ένα φουλάρι.
Πάντα βέβαια υπήρχαν και οι εναλλακτικές λύσεις, όπως αυτοσχέδια λάσπη της στιγμής για τσιμπήματα και ξεμάτιασμα σε περίπτωση που είχες ως παιδί πονοκέφαλο ή ήσουν κακοδιάθετο. Αθάνατο ελληνικό ξεμάτιασμα. Έδιωχνε τα πάντα! Πρωτομαγιά με όλες τις οικογένειες φίλων και γνωστών να προετοιμάζονται από το προηγούμενο βράδυ. Την επόμενη ήταν τοποθετημένα όλα με νοικοκυροσύνη πάνω στο καρό τραπεζομάντηλο που ήταν στρωμένο πάνω στο γρασίδι. Σαλάτες, κεφτεδάκια, πατάτες, ψωμιά, σουβλάκια που μόλις είχαν ψηθεί στις αυτοσχέδιες υπαίθριες ψησταριές, αναψυκτικά και μπόλικη ρετσίνα. Οι μουσικές, πάντα επιλεγμένες από το ελληνικό ρεπερτόριο, μπερδεύονταν μαζί με το κέφι, τα συνεχόμενα <στην υγειά μας> και τα τρανταχτά γέλια! Ούτε ντι-τζει, ούτε ηχητικά συστήματα με cd ούτε μουσική μέσω internet. Internet…; Ούτε καν υπήρχε στην σφαίρα της φαντασίας μας. Ούτε κινητά τηλέφωνα, ούτε social media για να ποστάρεις τις στιγμές ευτυχίας που ζεις. Ο χρόνος ξοδεύονταν ευχάριστα σε συζητήσεις, χαμόγελα και ουσιαστικές κουβέντες. Τα παιδιά δεν κάθονταν ήσυχα σε κάποια γωνιά παίζοντας με το κινητό τους ή σερφάροντας στο tablet τους.
Τα παιδιά σε εκείνες τις Πρωτομαγιές έκαναν φασαρία παίζοντας κυνηγητό,
κρυφτό, μήλα και γαϊδούρα. Πρωτομαγιά ανέμελη χωρίς ιούς και covid, χωρίς μάσκες, μικρόβια, αρρώστιες, πολέμους, χωρίς αυξημένους λογαριασμούς που προσπαθείς να διαχειριστείς με οικονομικούς διακανονισμούς….Μια Πρωτομαγιά πασπαλισμένη με αισιοδοξία που ξεχειλίζει γιατί δεν χωράει στην μέρα. Όπως το παγωτό στο χωνάκι που αγοράζαμε πιτσιρίκια από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς. Ναι! Μια τέτοια Πρωτομαγιά γλυκιά και να μυρίζει σαν παγωτό φράουλα – φιστίκι. Ήταν το αγαπημένο μου. Και είναι. Αν με αφήσεις τρώω μόνη μου 1,κιλο.Αχ!Ατιμες και ατελείωτες δίαιτες. Πως έμπλεξα μαζί σας;
Αν μπορούσα να ξαναγύριζα πίσω το χρόνο…
Θα εμένα λίγο παραπάνω από τις ώρες που προσφέρει η γιορτή μιας Πρωτομαγιάς. Μάλλον αρκετά παραπάνω. Ίσως όλο τον Μάιο.
Καλό Μήνα!
Καλή Πρωτομαγιά !
