Η ονομάτιση ενός ανθρώπου διαφέρει από την ονομάτιση ενός κατοικίδιου ζώου, ακόμη και όταν χρησιμοποιείται ακριβώς η ίδια λέξη. Διαφέρει ως προς το επικοινωνιακό κομμάτι. Εάν καλώ την σκύλα μου με το όνομα «Διώνη», εκείνη αντιλαμβάνεται μία σειρά από φθόγγους που την καλούν. Τίποτε άλλο. Όσο και αν εκφράζω προς αυτήν την αγάπη μου προσφωνώντας την «Διώνη», δηλαδή «θεϊκή», εκείνη δεν αντιλαμβάνεται την έννοια τού ονόματός της. Εάν, όμως, καλώ την Διώνη, που είναι άνθρωπος, τότε εγώ, αφενός, απευθύνομαι σε αυτήν με ένα κομψό όνομα, τού οποίου η έννοια είναι τιμητική γιά μία γυναίκα, και η ίδια η γυναίκα, αφετέρου, αντιλαμβάνεται την – κατά κάποιον τρόπο – ταύτισή της με αυτή την έννοια. Σε αυτή την περίπτωση, η χρήση τού ονόματος δεν εξυπηρετεί μόνον την αναγκαία κλήση και την απλή επικοινωνία, αλλά αποτελεί και ένα είδος τιμητικής προσφώνησης, ίσως και ένα είδος όμορφης ευχής. Πέραν τούτων, η ανθρώπινη επικοινωνία στολίζεται ηχητικά με μία λέξη που διαθέτει ευχάριστο περιεχόμενο. Η ονομάτιση, λοιπόν, είναι και τέχνη.
Πώς να αισθάνεται, άραγε, η Μαρία (από το αραμαϊκό «μαργιάμ», που σημαίνει «πίκρα, πικρία») όταν θεωρείται συνώνυμη της Μαρίνας (από το λατινικό «μαρίνα», που σημαίνει «θαλασσινή») και προσφωνείται είτε Μάρα (από το ελληνικό «μάρα», που σημαίνει «μαρασμός») είτε Μαίρη (από το ελληνικό «μαίρη», που σημαίνει «λαμπρή, αστραφτερή»); Τι από αυτά γνωρίζει και κατανοεί και αποδέχεται ή απορρίπτει τόσο η ίδια, όσο και ο άνθρωπος που την καλεί;
Από την παραγωγικότατη και ανεξάντλητη ελληνική γλώσσα επέλεξα και σας παρουσιάζω 24 σπάνια γυναικεία ονόματα. Εικάζω ότι αρμόζουν σε «αποφασισμένες» γυναίκες ή – δεδομένης της συνήθειάς μας να ονοματίζουμε τα παιδιά όταν ακόμη είναι βρέφη – σε μελλοντικές «αποφασισμένες» γυναίκες, που πολύ θα χαίρονταν εάν ήταν ή προσπαθούσαν να γίνουν αυτό ακριβώς που δηλώνει το κύριο όνομά τους.
Ατρέκεια / στερητικό «α-» συν «τρέκος» (στροφή, στρέβλωση) / αλήθεια, βεβαιότητα, ειλικρίνεια, σταθερότητα.
Βελτάτη / συνώνυμο τού επιθέτου «βελτίστη» / άριστη, ικανότατη, η καλύτερη.
Γοργονία / προερχόμενη από τις γοργόνες, ισάξια με τις γοργόνες.
Δαμάτειρα / εκείνη που δαμάζει, εκείνη που τιθασεύει, εκείνη που χαλιναγωγεί.
Ελατίνη / από έλατο, από ξύλο έλατου, ψηλή σαν έλατο, υπερήφανη σαν έλατο.
Ζευξιδήμη / «ζεύω» (βάζω σε ζυγό) συν «δήμος» (λαός) / εκείνη που υποτάσσει τον λαό.
Ήριννα / εαρινή, ανοιξιάτικη.
Θαμβητή / εκπληκτική, καταπληκτική, εκθαμβωτική.
Ισμηνία / εκείνη που προέρχεται από την γνώση, εκείνη που ανήκει στην γνώση, εκείνη που σχετίζεται με την γνώση.
Καιρίμη / καίρια, εύστοχη, αποτελεσματική.
Λικμαία / εκείνη που διαχωρίζει τα σιτηρά από τα άχυρα, εκείνη που ξεχωρίζει τα χρήσιμα από τα άχρηστα.
Μαίρα / λαμπερή, αστραφτερή, ακτινοβόλα.
Ναυσιβία / εκείνη που βιοπορίζεται από την ναυσιπλοΐα.
Ξενοδαίτη / εκείνη που παρέχει τροφή στους φιλοξενούμενους.
Οισύα / ιτιά, ψηλή σαν ιτιά, επιβλητική σαν ιτιά.
Πανδία / «παν» συν «δία» (θεϊκή) / πολύ θεϊκή.
Ρυσίθεμις / «ρύομαι» (απαλλάσσω, λυτρώνω, διασώζω) συν «θέμις» (δίκαιο, δικαιοσύνη) / εκείνη που διασώζει την δικαιοσύνη.
Σωσάνδρα / «σώζω» συν «άνδρας» / εκείνη που σώζει τους άνδρες.
Τεθαλυία / εκείνη που έχει βλαστήσει, εκείνη που έχει ευδοκιμήσει.
Υπεραλία / εκείνη που βρίσκεται επάνω στην θάλασσα, εκείνη που βρίσκεται επάνω από την θάλασσα.
Φλογίνη / εκείνη που έχει τα χαρακτηριστικά τής φλόγας, φλογερή.
Χάρμη / χαρά τής μάχης, επιθυμία γιά μάχη.
Ψυχάνη / «ψυχή» συν «άνη» (ολοκλήρωση, τελείωση) / ολοκλήρωση της ψυχής, ψυχική τελειότητα.
Ωκυρόη / «ωκεία» (ταχεία, γρήγορη) συν «ροή» / εκείνη που ρέει με μεγάλη ταχύτητα.
Διαβάστε επίσης :
