inthessgr@gmail.com
Του Δημήτρη Βαλάντη Καραμπουρούνη
Ένας ακόμη χρόνος πέρασε!
Του έχουν απομείνει μόνο δύο ημέρες ζωής…
Το 2021 ήταν μία πολύ περίεργη χρονιά με πολλά προβλήματα που δημιούργησε η ίδια η ανθρωπότητα στον εαυτό της, όμως δεν θα καθίσουμε να κατηγορήσουμε τη χρονιά που πέρασε ούτε και να ξαναπούμε τα ίδια και τα ίδια, όπως κάνουμε εδώ και τουλάχιστον πολλές δεκαετίες…
Και ξέρετε αν το καλοσκεφτούμε κι όλας, θα δούμε ότι ποτέ δεν έφταιξαν τα χρόνια για τα δικά μας προβλήματα ή για τις δικές μας αποτυχίες!
Κάθε χρονιά μπορεί γεωπολιτικά να είναι λίγο περίεργη, λίγο δύσκολη ή πολυ εύκολη, μπορεί να είναι και κακή ή καλη, αλλά σίγουρα για την προσωπική μας πορεία ευθυνόμαστε μόνο εμείς.
Εμείς που επιτρέπουμε τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά, εκτός και αν μιλάμε για σοβαρά θέματα υγείας τότε αλλάζει και πάλι όμως αν το καλοσκεφτούμε και τα σοβαρά προβλήματα υγείας, εάν δεν είναι κληρονομικά κάποιο λάθος κάναμε και να αποκτήσαμε.
Σήμερα δεν θα σας πω τα ίδια και τα ίδια κάνοντας ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, θα σας πω όμως το εξής μήπως ήρθε η ώρα να κάνετε ένα δώρο αγάπης στον εαυτό σας;
Και τι καλύτερο δώρο αγάπης για τον εαυτό μας από έναν απλό καθρέφτη;
Ένα καθρέφτη μεγάλο όμως, για να μας κοιτάζει από τη μέση και πάνω όπως τον κοιτάζουμε και εμείς, έναν καθρέφτη που εγώ προσωπικά σπίτι μου δεν έχω και θα σας πω και γιατί αποφεύγω τους καθρέφτες εδώ και πολλά χρόνια από τότε που ανακατεύτηκα με την πολιτική και όχι μόνο, γιατί είχα βαρεθεί κάθε φορά που περνούσα από μπροστά του να του λέω “Ντροπή σου Καραμπουρούνη”!
Βλέπετε ανήκω στην μερίδα των ανθρώπων που μπορούν να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να “κατακρίνω” ακόμα και τον εαυτό μου αν είναι ή έχει κάνει λάθος.
Σας προτείνω λοιπόν να αγοράστε ένα καθρέφτη όπως θα κάνω και εγώ και μάλιστα και μάλιστα λίαν συντόμως, όχι για να περνάω ολόκληρες ώρες μπροστά του “θαυμάζοντας την υπεροχή μου φάτσα” και καλλωπίζοντας την, βάφοντας την με κονσίλερ και λοιπά στουπέτσια, αλλά θα αγοράσω τον καθρέφτη για να κοιτάζω τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι…
Αυτό που βλέπω είναι αυτό που ονειρευόμουν εγώ για εμένα όταν ήμουνα μικρότερος;
Αυτό που βλέπω μπροστά μου είναι ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι, όταν ήμουνα 20 χρονών;
Τότε που και οι καταστάσεις αλλά και τα νιάτα μας άφηναν να έχουμε όνειρα…
Αυτό που βλέπω μου αξίζει;
Ξέρετε, έβγαλα τελευταία ένα ρητό και το έγραψα κι όλας στην πρώτη σελίδα στο καινούργιο μου ημερολόγιο, της χρονιάς που έρχεται…
Γράφω λοιπόν στο νέο μου ημερολόγιο “Μην προσπαθήσεις ποτέ να ασχοληθείς με το πρόβλημα του άλλου, διότι θα χάσεις απόλυτα το χρόνο σου, θα βγεις κατηγορούμενος και θα γίνεις δυσάρεστος” και αυτή είναι η αλήθεια!
Για αναρωτηθείτε λίγο εάν έχετε βοηθήσει ποτέ κάποιον, εάν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που τρέχουν να βοηθήσουν τους άλλους, κάνοντας το πρόβλημα των άλλων, πρόβλημα δικό μας…
Έχετε βοηθήσει ποτέ κάποιον και ποια ήταν η εξέλιξη της βοήθειας;
Ακούσατε “ευχαριστώ”;
Αυτόν που βοηθήσατε τον ξαναείδατε από τότε;
Γιατί κι εγώ έχω βοηθήσει πολλούς ανθρώπους και πότε μου ευχαριστώ δεν άκουσα.
Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση ενός αστέγου με τρία σκυλιά, τη φωτογραφία του οποίου είχε δημοσιεύσει μία γνωστή τραγουδίστρια εξεφτιλίζοντας τον άνθρωπο, διότι τον είχε κεράσει ένα καφέ και ένα hot dog Των 60 λεπτών του Ευρώ και το είχε κάνει “Εθνικό θέμα” η κυρία!
Η οποία τότε έπαιρνε “αρπαχτή” 7.000 ευρώ τη νύχτα!
Έγραψε λοιπόν κάτω από τη φωτογραφία του άστεγου που είχε δημοσιεύσει στο προσωπικό της προφίλ στο Facebook “Κεράσαμε ένα σάντουιτς και έναν καφέ τον κυριούλη και ήτανε πολύ χαρούμενος”!!!
Μα δεν ντρέπεσαι λίγο; Ειλικρινά στο λέω!
Δηλαδή κέρασες τον άνθρωπο ένα σάντουιτς και ένα καφέ 1,40€ τότε όλα μαζί και το έκανες “Σάλο”;
Και από κάτω στα σχόλια “Μπράβο, μπράβο” οι “μυαλοφυγόδικοι” που έχεις για κοίνο!
Είχα εκνευριστεί τόσο πολύ με αυτή τη φωτογραφία και τη λεζάντα που είχε γράψει η γνωστή τραγουδίστρια, που πήρα τη φωτογραφία και έγραψα στο δικό μου προσωπικό προφίλ στο Facebook “Βάζω 300 ευρώ. Ποιος άλλος βάζει οτιδήποτε για να νοικιάσουμε ένα σπίτι αυτό τον άνθρωπο;”
Έναν άνθρωπο που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα!
Λόγω της αναγνωρισιμότητας μου και του καλού ονόματος που έχω ως άνθρωπος και ως δημοσιογράφος, πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που αμέσως ανταποκρίθηκαν και σε μία ώρα μέσα είχα μαζέψει 1.800 ευρώ, όμως βρέθηκε και ένας εφοπλιστής από την Αθήνα, ο οποίος, ο άνθρωπος ανέλαβε να πληρώνει τα έξοδα του για έξι μήνες μαζί με τα ενοίκια! Σπουδαία πράξη για τα Ελληνικά δεδομένα.
Έτσι λοιπόν για περίπου 20 μέρες είχα παρατήσει τη δουλειά μου και γυρνούσα στα στέκια των αστέγων και από παγκάκι σε παγκάκι, από πάρκο σε πάρκο και όλα τα υπόλοιπα μέρη που μπορεί να συναντήσει κάποιος έναν άστεγο για να βρω τον συγκεκριμένο, για τον οποίο είχε μαζευτεί ήδη το ποσό περίπου των 2.100 ευρώ.
Κάποια στιγμή τον βρήκα και ο ίδιος γνώριζε ότι τον ψάχνω γιατί του είχανε πει κάποιοι “καλοθελητές” ότι κάποιος μαζεύει λεφτά για σένα στο ίντερνετ.
Έπι δύο ολόκληρους μήνες είχα παρατήσει τα πάντα, την επιχείρησή μου, τη ζωή μου, τη δουλειά μου και έτρεχα από το πρωί έως και την άλλη μέρα το πρωί για να μπορέσω να βάλω αυτό τον άνθρωπο σε ένα σπίτι, διότι φυσικά κανένας δεν ήθελε να νοικιάσει το σπίτι του σε έναν άστεγο με τρια σκυλιά!
Τα οποία σκυλιά τα είχε εξαιρετικά περιποιημένα μέχρι εκείνη τη στιγμή…
Οι μέρες περνούσαν κι εμείς αναζητούσαμε ένα σπίτι για τον Γιώργο τον άστεγο και κάποια στιγμή βρήκαμε ένα ισόγειο διαμέρισμα σε μία διόροφη μονοκατοικία στη Μενεμένη Θεσσαλονίκης.
Ένα απόγευμα και αφού ενοικιάσαμε το σπίτι, πήγαμε για να εγκαταστήσουμε τον Γιώργο, από πάνω έμενε ένας “πατριώτης”, 10 σημαίες στο μπαλκόνι, της Ελλάδος, σημαίες Ορθοδοξίας, της αγαπημένης όμαδας, του Τζακ του πειρατή και άλλα τέτοια…
Κάτω από το σπίτι; Παρκαρισμένο το τύπου τζιπ μες στις λάσπες, σούξου – μούξου μανταλάκια, κυνηγός και καλά και να χαμε να λέγαμε…
Μόλις αντιλήφθηκε τον Γιώργο και τα ζώα του ο τύπος, κατέβηκε κάτω και μας έκανε τον νταή, με το ζόρι κρατήθηκα εκείνη η μέρα να μην του ανοίξω το κεφάλι στα δύο, διότι και εγώ δεν είμαι από τους πιο εύκολους ανθρώπους, αν με πειράξεις θα έχεις πολύ κακά ξεμπερδέματα με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο.
Κατεβαίνει κάτω λοιπόν ο τύπος και μου λέει “Tι είναι αυτός ρε; Εμείς εδώ πέρα είμαστε “οικογενειάρχηδες” άνθρωποι – Αν και για το άνθρωποι έχω αμφιβολίες -, μετά από μία έντονη λογομαχία που είχαμε πήρα τον Γιώργο και φύγαμε…
Τηλεφώνησα στον ιδιοκτήτη του σπιτιού για να ακυρώσω το συμβόλαιο, ο άνθρωπος φυσικά μας έδωσε τα χρήματα πίσω και μία νέα Οδύσσεια για ένα καινούργιο σπίτι είχε ξεκινήσει ήδη…
Εφόσον έψαξα για πολλές ημέρες ακόμη, βρήκαμε μία αποθήκη ενός ζάπλουτου την οποία έχει μετατρέψει σε σπίτι πίσω από την πατρική του μονοκατοικία.
Φρα-γκο-φο-νιάς!
Θα μπορούσε να σε σκοτώσει αν του έπαιρνες μια τάπα από το μπουκάλι του κρασιού του, γιατί είχε και δική του μονάδα παραγωγής κρασιών, τέλος πάντων ενοικιάζουμε το “σπίτι” και ο Γιώργος βολεύτηκε, όταν πήγαμε στην εφορία για να κάνω το συμβόλαιο γυρνάει ο Γιώργος και μου λέει “Ξέρεις ρε! Τι κακό μου έκανες;”
Έμεινα άναυδος! Δεν πίστευα στα αυτιά μου! “Τι κακό σου έκανα Γιώργο;” τον ρώτησα.
“Να που μου ενοικίασες το σπίτι, καλά ήμουνα άστεγος 10 χρόνια, τώρα θα έχω την έγνοια των πραγμάτων και θα πρέπει να βρίσκω και λεφτά για να το πληρώνω”!
Ειλικρινά ένιωσα σαστισμένος, αλλά ούτε στιγμή μετανιωμένος, είχα συνηθίσει άλλωστε την ανθρώπινη, ανόητη αχαριστία από πολύ μικρός…
Γι αυτό σας λέω, αν ασχοληθείτε με το πρόβλημα κάποιου σίγουρα θα βρεθείτε δυσάρεστη θέση και θα σας κατηγορήσει για κάτι, στην καλύτερη των περιπτώσεων μόλις κάνει τη δουλειά του και λυθεί το πρόβλημα δεν θα το ξαναδείτε ποτέ.
Θα μου πεις και η καλοσύνη; Ναι! Εγώ ο ίδιος εδώ και χρόνια λέω σε όλους για την καλοσύνη και για την αλληλεγγύη, για την αγάπη που θα έπρεπε να έχουμε μεταξύ μας, την έχουμε όμως;
Να βοηθήσεις κάποιον για να του λύσεις το πρόβλημα ναι, αλλά πώς; Δίνοντάς του την κατευθυντήρια γραμμή για να πάει να το λύσει μόνος του, διότι εάν του λύσεις το πρόβλημα του, ουσιαστικά δεν του κάνεις καλό αλλά τον κάνεις χειρότερο, Εκτός και αν είναι ανήμπορος, τότε ναι να του το λύσεις.
Γιατί τον κάνω χειρότερο θα μου πεις;
Θα σου πω!
Τον κάνεις πολύ χειρότερο γιατί τον εκπαιδεύεις στο να γίνεται σιγά-σιγά κλαψιάρης και ζήτουλας που θα ζητάει πάντα από κάποιον να του λύσει το πρόβλημα, γιατί; Γιατί έτσι τον έχεις μάθει ΕΣΥ!
Εφόσον θα υπάρχει πάντα ένα κορόιδο που θα ζήσει στη ζωή του, το δικό του πρόβλημα και η δική του ζωή θα καθαρίσει από σκοτούρες και έγνοιες για ποιο λόγο να μη στο φορτώσει;
Είναι σαν τον μαθητή που είναι τεμπέλης και βαριέται να διαβάσει και στην αριθμητική δεν ξέρει πόσο κάνει 5 + 2.
Ερχεται λοιπόν και σου λέει “Αύριο το πρωί έχω διαγώνισμα αλλά δεν ξέρω πόσο κάνει 5 + 2” και εσύ αντί να του μάθεις πρόσθεση του λες “Δώσε μου την ταυτότητά σου να πάω εγώ να κάνω το μαθητή και να γράψω το διαγώνισμα εγώ για σένα”. Το βρίσκεις σωστό;
Είχε πει μία μικρή ατάκα ο Νίτσε “Ο ζητιάνος σε μισεί όταν δεν του δίνεις και σε μισεί και όταν του δίνεις”.
Όταν δεν του δίνεις, δεν είσαι “πελάτης” και το μίσος έιναι σχεδόν φυσικό σε αυτή την περίπτωση.
Ναι αλλά γιατί να σε μισεί άμα του δώσεις; Πολύ απλά, γιατί εσύ έχεις και αυτός δεν έχει!
Αν και πίστεψέ με πολλοί ζητιάνοι, ειδικά οι επαγγελματίες των πόλεων που τους κουβαλάει η Βουλγαρική μαφία στην Ελλάδα και κρατούν το χαρτόνι με τη λέξη “πεινάω” και δύο γραμμές κάτω από το “ω” για να ξεχωρίζει ότι είναι της Βουλγαρικής μαφίας, πρέπει να έχουνε τουλάχιστον πέντε φορές περισσότερα φράγκα από σένα που δουλεύεις στο δημόσιο και παίρνεις παχυλό μισθό…
Ενοικιαζόμενοι κουτσοί, τυφλοί, καμπούριδες, ανάπηροι πολέμου…
Ενοίκιο; 50 ευρώ μεροκάματο συν ότι κλέψει από το “αφεντικό” που αν τον πάρει χαμπάρι θα έχει μεγάλα και πολύ άσχημα ξεμπερδέματα…
Αν και είναι πολύ δύσκολο να κλέψει το “αφεντικό” βλέπεις, υπάρχει πάντα ένας “επόπτης” στους ζητιάνους…
Γι αυτό σας λέω, αγοράστε έναν καθρέπτη και να δείτε τι έχετε κάνει μέχρι σήμερα, κοιτάξτε το πρόσωπό σας καλά – καλά, κοίταξε το στα μάτια και ρωτήστε το… “Έσύ είσαι αυτό που ήθελα όταν ήμουνα μικρός;”
Και αυτά δεν σας τα γράφω γιατί θέλω να γίνουμε όλοι οι άνθρωποι “κωλάνθρωποι” και να μη βοηθάει κανένας κανέναν, αντιθέτως να βοηθάμε όποτε και όσο μπορούμε αλλά όχι να κάνουμε το πρόβλημα δικό μας, γιατί κάποια στιγμή λύσε – λύσε τα προβλήματα των άλλων θα έχεις δημιουργήσει τόσα πολλά προβλήματα στον εαυτό σου παραμελώντας τον, που για σένα δεν θα μπορεί κανείς να βοηθήσει και αν βοηθήσει θα είναι τόσο πολλά τα προβλήματα σου που και δέκα νοματαίοι δε θα μπορούν να σου τα λύσουν!
Μόνο εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας κάνοντας τους καλύτερους ανθρώπους, χαρίζοντας σε εμάς μία καλύτερη ζωή.
Εάν κάποιος φίλος, συγγενής, αδερφός σου έχει κάποιο πρόβλημα μην προσπαθείς να το λύσεις, αλλά κατεύθυνε τον ώστε να το λύσει μόνος του.
Ο καθένας να λύνει τα προβλήματα μόνος του, είναι σημαντικό για να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον για όλους.
Και θα το ξαναγράψω… Λύνοντας το πρόβλημα του άλλου, δημιουργείς πρόβλημα σε σένα, έτσι και πάλι δημιουργείται πρόβλημα, είναι ένας φαύλος κύκλος των προβλημάτων, εάν ο καθένας δεν λύνει το δικό του ξαναγυρνάμε στην αρχή.
Πηγαίνετε λοιπόν στον καθρέφτη κοιτάξτε καλά το πρόσωπό σας, κοιτάξτε σας στα μάτια και αναρωτηθείτε “Μήπως μου αξίζει μία καλύτερη ζωή; Μήπως πρέπει να φροντίσω επιτέλους εγώ, εμένα;”
Δώσε δύναμη στον εαυτό σου, πάρε φόρα και πήδα στην άλλη πλευρά… Στην πλευρά της καινούργιας χρονιάς!
