info@politispress.gr
Για τα μέλη της Λέσχης μας, οι συνεδριάσεις που γίνονται τα Χριστούγεννα είναι, όσο αδύνατο κι’ αν φαίνεται ακόμη και για τους συμμετέχοντες, μια ευκαιρία αδιανόητης, για τους κοινούς θνητούς, χλιδής και πολυτέλειας. Αν και όλοι προερχόμαστε από τις πλουσιότερες οικογένειες του κόσμου με δυσθεώρητες περιουσίες, εντούτοις ο Βαρώνος καταφέρνει πάντα να μας ξαφνιάζει με τον απύθμενο πλούτο και την πολυτέλεια των παροχών προς τους συνέδρους. Καταλαβαίνετε λοιπόν, γιατί μόλις προσγειώθηκα στο ελικοδρόμιο του Κόμο, έσπευσα γεμάτος περιέργεια και λαιμαργία να πάω στην “Έπαυλη των Γεννητόρων” όπως ονομάζονταν. Μπήκα φουριόζος στον προθάλαμο και έδωσα το παλτό μου στον υπηρέτη με τη μάσκα που αφύσικα σιωπηλός με οδήγησε στο γραφείο της Γραμματείας για τη διαπίστευση μου.
Η εντυπωσιακή ξανθιά γραμματέας (όλο το προσωπικό ήταν λευκοί) σήκωσε το γαντοφορεμένο της χέρι και έτεινε το δάχτυλο της προς την φωτεινή επιγραφή πάνω από τη μεγάλη εβένινη πόρτα που οδηγούσε στην Αίθουσα.
“Σύνεδροι, συνίσταται αυστηρώς η απόλυτη σιωπή. Μπορείτε να διαβάσετε το περιεχόμενο των εισηγήσεων στην οθόνη και να υποβάλλετε τα σχόλια σας μέσω των συσκευών”.
Η γραμματέας μου έδωσε την ταυτότητα του συνέδρου, ένα ζευγάρι χρυσές ωτοασπίδες, μια μάσκα με το έμβλημα της Λέσχης και έναν φορητό υπολογιστή, διαστημικής πιστεύω, τεχνολογίας. Η περιέργεια μου μεγάλωσε. Ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα πως θα έπρεπε να φυλαχτώ από οτιδήποτε, εδώ στην επικράτεια της Λέσχης. Ελικόπτερα, ταχύπλοα, ακροβολισμένοι φρουροί και βατραχάνθρωποι, αλλά και οι καλύτεροι γιατροί του κόσμου βρίσκονταν στην υπηρεσία μας όλο το 24ωρο. Έπρεπε να ενημερωθώ το συντομότερο. Μπήκα στην Αίθουσα.
Όσοι είχαν έρθει νωρίτερα, κάθονταν δίπλα στα τεράστια αλεξίσφαιρα παράθυρα που έβλεπαν στη μαγευτική λίμνη, ενώ υπέροχες καμαριέρες τους πρόσφεραν, πιθανώς το καλύτερο, κρασί και ουίσκι του κόσμου. Και όλοι, μα όλοι, φορούσαν μάσκες και ωτοασπίδες. Στον χώρο ακούγονταν η μουσική που έπαιζε η αθέατη ορχήστρα της Βιέννης στη διπλανή αίθουσα. Ένα ηχογραφημένο μήνυμα στην αγγλική, τη γαλλική, τη γερμανική, τη ρωσική και την εβραϊκή γλώσσα, επαναλάμβανε:
“Αγαπητοί σύνεδροι, αντιμετωπίζουμε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Μόνος τρόπος να ελέγξουμε τον Ιό είναι να περιέλθουμε σε απόλυτη σιωπή μέχρι να περάσουν οι γιορτές. Πρέπει να αποφύγουμε να ακούσουμε οποιαδήποτε μικροβιογόνο ομιλία σχετικά με αυτές. Αρκεστείτε στους υπότιτλους. Χρησιμοποιήστε τις συσκευές σας για να υποβάλλετε σχόλια και προτάσεις στους εισηγητές”.
Ο Ιός είχε διαλύσει το τελευταίο διάστημα τις περιουσίες των πλουσιότερων μελών των ελίτ σε διάφορες αναπτυσσόμενες χώρες ενώ τις εξαφάνισε στις χώρες του Τρίτου κόσμου. Φαίνεται πως είχε φθάσει στις πύλες της Λέσχης και χρειαζόταν δρακόντεια μέτρα. Όπως έμαθα, στην αρχή λίγη σημασία δώσαμε στα πρώτα κρούσματα καθώς αυτά εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, όπου η Λέσχη δεν είχε τακτικά μέλη παρά μόνο κάποιους επισκέπτες (τους πρωθυπουργούς, τους δεσπότες και τέτοιους) και που τους καλούσαμε να κρυφοκοιτάξουν το σύμπαν μας. Εξάλλου, η περιουσία ακόμη και των πλουσιότερων από τους Έλληνες βιομηχάνους και εφοπλιστές ήταν αμελητέα μπροστά σε αυτές των παλαιότερων τουλάχιστον μελών μας. Όταν λοιπόν αυτοί νόσησαν από κάποια άγνωστη μανία που τους ώθησε να σπαταλήσουν όλο τους τον πλούτο σε μόνιμα συσσίτια για φτωχούς και προσφορά στέγης, θέρμανσης και ιματισμού των άστεγων αλλά και των χαμηλόμισθων συμπολιτών τους, εμείς τους χλευάσαμε. Τώρα ήταν, σκέφτηκα τότε, που δεν θα έμπαινε ποτέ στη Λέσχη κανένας “Έλληνας κροίσος”. Η έκφραση αυτή σύντομα έγινε ανέκδοτο ανάμεσα μας.
Γι’ αυτό λοιπόν είχε συγκληθεί και αυτή η σύσκεψη μέσα στις γιορτές. Ο Βαρώνος εισήλθε μεγαλοπρεπής στην Αίθουσα χωρίς μάσκα αλλά με καλυμμένα τα αυτιά του και ανέβηκε στο βήμα. Τώρα θα μάθαινα τι συνέβαινε και πως θα το αντιμετωπίζαμε. Του είχαμε όλοι μας απόλυτη εμπιστοσύνη. Πάντοτε μας φρόντιζε η οικογένεια Ρότσιλντ.
“Εγώ μπορώ να σας μιλώ γιατί έχω απόλυτη επίγνωση της κατάστασης. Δεν μπορώ όμως να εγγυηθώ και για κανέναν άλλο, μέλος ή προσωπικό της Λέσχης. Αντιμετωπίζουμε έναν πραγματικό εφιάλτη. Μια αρρώστια που απειλεί την ίδια την υπόστασή μας. Τον πλούτο μας. Και κατ’ επέκταση την ίδια μας την ύπαρξη. Θα τον ονομάσω “Ιο της Καλοσύνης”. Δεν θα πω το όνομα της γιορτής για να μην σας μολύνω. Γιατί αυτό είναι που συμβαίνει: αρκεί να πει κανείς το όνομα της ή κάποιο παράγωγό της για να θελήσετε να κάνετε πάραυτα το…….καλό”.
Στην οθόνη πίσω από τον Βαρώνο, φάνηκαν οι πρώτες αντιδράσεις των συνέδρων. Με εμφανή αγωνία, γιαυτό και τα ορθογραφικά λάθη, έγραφαν:
“Μόνο με τον προφορικό λόγο κολλάει; Εάν το γράψουμε ή το διαβάσουμε, κινδυνεύουμε;”.
“΄Σας συνιστώ να μην γράψετε ποτέ ξανά τη λέξη. Δεν ξέρουμε ακόμη εάν ο Ιός κάνει κάποια μετάλλαξη, κύριε Γέϊτς”, του απάντησε ο Βαρώνος.
“Τι θέλετε να πείτε με το να θέλουμε να κάνουμε το καλό;”, έγραψε η Βασίλισσα της Μεγάλης Βρεταννίας.
“Να μοιράσετε, όχι μόνο τον ένα, αλλά και τους δύο χιτώνες σας. Να χαρίσετε όλο τον πλούτο σας στους λαούς σας. Να μην υπογράψετε ποτέ ξανά καμιά θανατική καταδίκη, Μεγαλειοτάτη”, ο Βαρώνος χαμογέλασε.
Η Ελισάβετ τον αγριοκοίταξε αλλά δεν μίλησε και έσκυψε ξανά στον υπολογιστή της.
“Μπορείτε να μας πείτε τις λέξεις που πρέπει να αποφεύγουμε;”, έγραψε ο Λεοπόλδος του Βελγίου;
“Άπαξ και ακούσετε το όνομα της γιορτής, έχετε ήδη πέσετε θύμα της υψηλής μεταδοτικότητας του Ιού. Τότε είστε πλέον ξεγραμμένοι. Όσες επιπτώσεις και να έχει στη ζωή σας η κατασπατάληση του πλούτου σας, εσείς θα καίγεστε από τον πυρετό να μιλήσετε για τη γιορτή στο περιβάλλον σας, σε όλο τον κόσμο. Θα γίνετε ένας πραγματικός Άγιος. Αφού, όμως αρρωσταίνουν με καλοσύνη και οι φτωχοί, μπορείτε να βασιστείτε πως θα σας προσφέρουν πάντα ένα πιάτο φαϊ. Την περιουσία σας θα τρώνε εξάλλου”.
“Τι έγινε στην Ελλάδα; Μπορούμε να έχουμε κάποιες περισσότερες πληροφορίες;”, ρώτησε ο υπέργηρος Κίσσινγκερ γράφοντας με τρεμάμενα δάχτυλα.
“Κάποιος από τους φτωχοδιάβολους της ελίτ εκεί, ένας εφοπλιστής στον Πειραιά άκουσε τα κάλαντα από τους παίκτες της ομάδας του και άνοιξε τις πόρτες του και το πουγκί του σε κάθε αναξιοπαθούντα μόλις άκουσε τη λέξη. Αυτός μόλυνε και τους συναδέλφους του. Άνοιξαν τις επαύλεις τους για να κοιμηθούν οι άστεγοι, παραχώρησαν τα μέγαρα τους, μοίρασαν χρήματα και κάθισαν μαζί με κάθε ρακένδυτο αλήτη στο ίδιο τραπέζι. Ο κύριος μάλιστα αυτός παραδόθηκε και στην αστυνομία για διάφορες δραστηριότητες του. Η Ελλάδα δεν έχει πια οικονομική αλλά και πολιτική ελίτ. Τους διέλυσε η καλοσύνη. Για αυτό σας έκλεισα το στόμα. Για να μην φτύσετε στα μούτρα της παγκόσμιας ελίτ το χτικιό. Και σας έκλεισα και τα αυτιά για να μην ακούτε την μολυσμένη λέξη. Αποσυρθείτε”.
Η συνεδρίαση έληξε και αποσυρθήκαμε όλοι στα καταλύματα μας σκεφτικοί και φοβισμένοι. Τα τηλέφωνα και οι υπολογιστές μας είχαν μπλοκαριστεί από την κυβερνοασφάλεια της Λέσχης και μια περίμετρος με πάνοπλους φύλακες απέκλεισε κάθε επαφή του έξω κόσμου με την έπαυλη. Ο Βαρώνος μας έβαλε σε καραντίνα, σαν ένας νέος Πυθαγόρας που επέβαλλε σιωπή στους μαθητές του. Οι επιστήμονες του εργάζονταν πυρετωδώς ήδη από καιρό για να βρουν το εμβόλιο. Οι μεγιστάνες έπρεπε να αποκτήσουν ανοσία στην καλοσύνη. Κάποιοι πίστευαν πως έτσι και αλλιώς είχαμε.
Εγώ υπήρξα ο “ασθενής μηδέν” της επιδημίας που το νέο της κύμα σάρωσε την παγκόσμια πλουτοκρατία. Δεν το έκανα σκόπιμα. Έγραψα αυτή την εξιστόρηση για να ενημερώσω τον κόσμο για αυτό το ξέσπασμα της γλυκιάς επιδημίας που έφερε στον κόσμο την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αγάπη για τον συνάνθρωπο και τον αλτρουϊσμό. Η Λέσχη κατέρρευσε σαν πύργος με τραπουλόχαρτα και μαζί με αυτήν τα τείχη που ύψωνε για αιώνες ανάμεσα στις οικονομικές αριστοκρατείες του πλανήτη και της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Τόσο εύκολα!!!
Στον απέραντο παραδεισένιο κήπο που περιέβαλλε την έπαυλη όπου προβληματισμένοι και μουγκοί περιπλανίομασταν για να σκοτώσουμε την πλήξη μας, η Μονάδα Αντιμετώπισης Κρίσεων της Λέσχης δεν προνόησε ποτέ να εξαφανίσει τους παπαγάλους. Και ήταν από εκείνους που μιλούσαν.
Είχα μόλις βγάλει τα ακουστικά μου που έπαιζαν κλασική μουσική (από την εγκλωβισμένη στο μέγαρο ορχήστρα) για να ακούσω το κελάηδισμα των πουλιών, όταν ο πρασινοκίτρινος παπαγάλος μου μετέδωσε τον Ιό:
“Καλά Χριστούγεννα. Καλά Χριστούγεννα”
Έτσι κολλήσαμε όλοι …..καλοσύνη και σώθηκε ο κόσμος χάρη στα Χριστούγεννα.
Ιωάννης Μπαχάς
Θεσσαλονίκη 25/11/2020
