maryleria@gmail.com
Μέσα της δεκαετίας του 80.
Αρχές καλοκαιριού….
Περιμένεις με ανυπομονησία το ημερολόγιο να δείξει 15 Ιουνίου και να οριστεί το τέλος της σχολικής χρονιάς. Επιτέλους καλοκαίρι επίσημα! Ξεκινούν οι διακοπές, οι βόλτες, το παιχνίδι! Σαν να ήταν χθες τα θυμάμαι αυτά τα καλοκαίρια. Πίσω στο πατρικό μου, μαζί με την αδελφή μου , τη Γιούλη να ξυπνάμε νωρίς το πρωί, χωρίς γκρίνια, για να πάμε στο σχολείο να παραλάβουμε το απολυτήριο της σχολικής χρονιάς. Και από εκεί όλο καμάρι με το 10 στον έλεγχο παραμάσχαλα , κατευθείαν στο ραφείο του μπαμπά για το καθιερωμένο μπράβο συνοδευόμενο από το πρώτο χαρτζιλίκι του καλοκαιριού! Και μετά….; Μετά ραντεβού στο στέκι-ζαχαροπλαστείο της κυρίας Θεοδοσίας.
Ακριβώς απέναντι από το πατρικό μας. Κοριτσοπαρέα με άφθονο κουτσομπολιό , παγωτό φράουλα (απαραιτήτως) ανταλλαγές με φύλλα αλληλογραφίας και χαρτοπετσέτες… μέχρι η μαμά να φωνάξει από το μπαλκόνι να μαζευτούμε για το μεσημεριανό φαγητό. Ακόμη ηχεί στα αυτιά μου….Μαρίαααα. Μην σε παραπλανεί το όνομα! Εγώ είμαι ! Το Μαίρη ήρθε στα φοιτητικά χρόνια. Ποιος νοιάζοταν όμως για το μεσημεριανό φαγητό ; Το μόνο άγχος της ημέρας ήταν η συνέχεια των ιστοριών στη Μανίνα και στη Κατερίνα ! Τα δύο must περιοδικά της εποχής! Στη κατηγορία κοριτσίστικα μαζί με το <Και> και κάποια Μίκυ Μάους έτσι για να χαλαρώσεις… Στα δε αγορίστικα περιοδικά την τιμητική τους είχαν ο Μπλεκ ( κούκλος ο Μπλεκ παρεμπιπτόντως ) , τιραμόλα, περιπέτεια και βαβούρα!
Εννοείται φυσικά ότι στα must have της καλοκαιρινής περιόδου ήταν οι κάρτες με αυτοκίνητα ή μηχανές για το απαραίτητο παιχνίδι. Αγόραζες συνέχεια μέχρι να σου τελειώσει το χαρτζιλίκι! Σχεδόν .! Όλο και κάτι κρατούσες για να αγοράσεις λάστιχο με το μέτρο και να παίξεις ή σκουλαρίκια με κλιπς που ήταν στη μόδα τότε και που επανήρθαν φέτος και πάλι (ασχολίαστο).Τα καθημερινά απογεύματα είχαν ραντεβού στην μεγάλη αλάνα (Ναι! πρόλαβα παιχνίδι στην αλανα) δίπλα στο ζαχαροπλαστείο της κ. Θεοδοσίας. Όλα τριγύρω μας! Τέτοια τύχη. Δεν τηλεφωνούσες πριν ούτε έστελνες μήνυμα στο κινητό για να φιξάρεις ραντεβού. Δεν υπήρχαν κινητά και το τηλέφωνο ήταν είδος έκτακτης ανάγκης. Άσε που το τηλέφωνο με το καντράν στο σπίτι μας είχε τις περισσότερες φορές κλειδαριά λόγω της αλόγιστης χρήσης κυρίως από μένα και αυξημένο λογαριασμό στο τέλος του μήνα. Πήγαινες λοιπόν στα σπίτια των φίλων, έβαζες μια φωνή ή χτυπούσες κουδούνια και έτσι απλά τους έβρισκες όλους.
Λάστιχο, μήλα , γαϊδούρα και φαντάσματα ήταν τα παιχνίδια που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχής. Για αγόρια και κορίτσια. Ούτε playstation, ούτε tictok ούτε internet….Για πότε έφτανε 10 ώρα το βράδυ και νύχτωνε πραγματικά δεν έπαιρνες χαμπάρι.! Έφτανες σπίτι με λερωμένα ρούχα και κυρίως πόδια. Στη μπανιέρα γρήγορα και αλλαγή στα ρούχα. Κανόνας. Που να αντιμιλήσεις ; Τα κουνούπια σε είχαν κατατσιμπήσει αλλά δεν σε ένοιαζε και ιδιαίτερα.
Εξάλλου κάνεις δεν χρησιμοποιούσε αντικουνουπικό .Δεν υπήρχαν αντικουνουπικές λοσιόν. Τι δεν καταλαβαίνεις ; Υπήρχε μόνο το γνωστό φιδάκι που το έκαιγε η μαμά στο μπαλκόνι για να μην έρθουν τα κουνούπια σου έλεγε …
Ακόμη θυμάμαι τη μυρωδιά του…Πω Πω…!Θυμάμαι όμως και τη μυρωδιά από τα καλαμπόκια στο κεντρικό δρόμο της γειτονιάς μου Σάββατο απόγευμα. Πόσες αμέτρητες, πάνω κάτω, διαδρομές στο κεντρικό δρόμο μέχρι να καταλήξουμε σε μια πλατεία ; Σε ένα πάρκο ;
Και να τα πονηρά χαμόγελα και τα πρώτα φλερτάκια ! Εξάλλου αυτή τη βόλτα περιμέναμε όλη την εβδομάδα! Και όλη την εβδομάδα έψαχνες να βρεις τι θα φορέσεις! Η Κυριακή είχε μπάνιο στη θάλασσα κάποιες φορές..και κάποιες άλλες ηλιοθεραπεία στη ταράτσα. Όλα αυτά μέχρι τέλη Ιουλίου. Εξάλλου ο Αύγουστος ήταν ο μήνας των διακοπών. Για παραθέριση όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο μπαμπάς. Κάποιοι στα χωριά με παππούδες και γιαγιάδες και κάποιοι διακοπές σε νησί. Πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου μας έβρισκε στη Θάσο με ατελείωτες ώρες ηλιοθεραπείας μαζί με την αδελφή μου και ναι! Δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά χωρίς τη χρήση αντηλιακού. Η αδελφή μου λοιπόν καιγόταν και εγώ η τυχερή αποκτούσα ένα σοκολατένιο μαύρισμα από τη 2η μέρα. Και φυσικά συνέχιζα ακάθεκτη για τις επόμενες ημέρες. Ο φόβος για βλαβερές συνέπειες της ηλιοθεραπείας φάνταζε ανύπαρκτος. Η συνέχεια του Αυγούστου είχε και διακοπές στο χωριό της γιαγιάς , αν και η γιαγιά έμενε πλέον μόνιμα στη Θεσσαλονίκη και ούτε καν ερχόταν στο χωριό. Πηγαίναμε όμως εμείς. Υπήρχε το σπίτι της.
Η απόλυτη ελευθερία και ανεμελιά. Όλη μέρα έξω. Γνώριζες τους πάντες και έβρισκες τους πάντες ανά πάσα στιγμή. Μια φωνή τύπου τσιρίδα αρκούσε. Αν ήταν μεσημέρι εισέπραττες μια αγριεμένη φωνή του τύπου…<ησυχία!Κοιμόμαστε!> Λίγο μετά τον 15 Αύγουστο επιστρέφαμε Θεσσαλονίκη. Το ραντεβού μας άτυπα δινόταν στο αγαπημένο μας στέκι. Το ζαχαροπλαστείο της κ. Θεοδοσίας. Φωνές, γέλια ουρλιαχτά και η κλασική ερώτηση ..
-Πόσα μπάνια έκανες φέτος ; Εγώ 35 . Χωρίς τα απογευματινά.! Και 64 παγωτά!
Αλήθεια! Εσύ ;
Λοιπόν….Εσύ; Πόσα καλοκαίρια θα ήθελες να πας πίσω;
