Ο Δημήτρης Ασλανίδης αντιπεριφερειάρχης κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην συνέντευξη του στον Γαβριήλ Αβραμίδη για το politispress.gr καλεί τους νέους να ασχοληθούν με τα κοινά και τονίζει πως “το μόνο αντίδοτο που διαθέτουμε ως κοινωνία είναι το να ασχολούνται διαρκώς περισσότερο νέοι άνθρωποι με τα κοινά, να εκλέγονται και να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης”.
Γ. Αβραμίδης: Κύριε Ασλανίδη, σας έχει ορίσει ο κύριος Τζιτζικώστας αντιπεριφεριάρχη κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης. Ποιες είναι οι αρμοδιότητες σας και ποιες είναι οι δυνατότητες της περιφέρειας στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής;
Δ. Ασλανίδης: Κύριε Αβραμίδη, να έχουμε καλή και ευλογημένη χρονιά! Θέλω να γνωρίζετε ότι η Κοινωνική Αλληλεγγύη αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και οι επιμέρους αρμοδιότητες που μου έχουν ανατεθεί από τον Περιφερειάρχη κ. Απόστολο Τζιτζικώστα συνοπτικά είναι οι ακόλουθες:
Αρχικά, η εποπτεία και υποστήριξη συλλόγων και φορέων κοινωνικής φροντίδας, επί θεμάτων Κοινωνικής Μέριμνας σε όλες τις περιφερειακές ενότητες της Κεντρικής Μακεδονίας. Ακόμη, ο σχεδιασμός, η υποβολή προτάσεων, και η παρακολούθηση δράσεων Κοινωνικής Μέριμνας στην Κεντρική Μακεδονία. Επίσης, η εισήγηση για τη σκοπιμότητα της αναγνώρισης ή ανανέωσης φορέα κοινωνικής φροντίδας ως πιστοποιημένου. Η εφαρμογή προγραμμάτων στεγαστικής, οικονομικής και κοινωνικής επανένταξης ευπαθών ομάδων στη Κεντρική Μακεδονία. Τα προγράμματα προαγωγής της κοινωνικής μέριμνας και η συνεργασία με άλλους φορείς για την εκπλήρωση του στόχου, καθώς επίσης και η επίβλεψη των φορέων κοινωνικής φροντίδας στην οργάνωση, τη λειτουργία και την εν γένει ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Γ. Αβραμίδης: Έχετε διατελέσει σε πολύ νεαρή ηλικία δημοτικός σύμβουλος Παύλου Μελά, το 2019 εκλεγήκατε, με ρεκόρ ψήφων, στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας; Πώς κρίνετε τις δυνατότητες του πρώτου βαθμού αυτοδιοίκησης σε σχέση με τις δυνατότητες του δευτέρου βαθμού αυτοδιοίκησης. Μπορεί να σας δούμε στο μέλλον να επιστρέφετε στο δήμο ή σας ελκύει περισσότερο η Βουλή;
Δ. Ασλανίδης: Πράγματι, αναμείχθηκα με τα κοινά σε αρκετά νεαρή ηλικία και μάλιστα πάντοτε με ενεργό ρόλο. Αυτό οφείλεται στην εμπιστοσύνη και την αγάπη των συμπολιτών μου στους οποίους είμαι ευγνώμων. Θα ήταν παράλειψη μου να μην αναφερθώ στον αείμνηστο πρώην Δήμαρχο Παύλου Μελά Διαμαντή Παπαδόπουλο, ο οποίος πρώτος μου έδωσε την ευκαιρία και με μύησε στον ενδιαφέροντα και με πολλές ανάγκες και προκλήσεις κόσμο της Αυτοδιοίκησης. Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι όποια θέση και αν κατέχουμε είμαστε υπηρέτες και διάκονοι των συμπολιτών μας και των αναγκών τους και οφείλουμε να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών τους.
Ασφαλώς, οι αρμοδιότητες του πρώτου και του δευτέρου βαθμού αυτοδιοίκησης είναι σαφώς οριοθετημένες. Ο Δήμος επιτελεί πολυσχιδές έργο που αγγίζει την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ η Περιφέρεια διαδραματίζει ένα ρόλο ευρύτερο καθώς συντονίζει, αναλαμβάνει και υλοποιεί έργα μεγαλύτερης εμβέλειας ανά περιφερειακή ενότητα, διασυνδέει με την Ευρώπη και τα χρηματοδοτικά της εργαλεία, αδειοδοτεί, ελέγχει, και εν γένει έχει καθοριστικό ρόλο στην αναπτυξιακή πορεία του τόπου, χωρίς όμως αυτό να είναι πάντοτε άμεσα ορατό από τον πολίτη.
Όσον αφορά το δικό μου μέλλον στην αυτοδιοίκηση εδώ φοβάμαι ότι θα σας απογοητεύσω, καθώς μου αρέσει να εστιάζω περισσότερο στο παρόν και στο πώς θα είμαι λυσιτελής και δημιουργικός στη θέση από την οποία τώρα προσφέρω τις υπηρεσίες μου στους πολίτες. Το μέλλον «άδηλον παντί» συνήθιζαν να λένε οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Γ. Αβραμίδης: Είστε πρόεδρος του φιλανθρωπικού σωματείου “Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”, ενός σωματείου με πλούσια ανθρωπιστική δράση στις χώρες του τρίτου κόσμου. Σε ποιες χώρες αναπτύσσει δράσεις το σωματείο σας και τι ακριβώς κάνει;
Δ. Ασλανίδης: Ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός, νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από την ίδρυσή του, το 1990, διατηρεί μόνιμη συνεργασία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, καθώς και με τα Ορθόδοξα ιεραποστολικά Κλιμάκια που υπάγονται στην δικαιοδοσία τους σε 20 κράτη ανά τον κόσμο. Συνεργαζόμαστε με τους υπευθύνους των ιεραποστολικών Κλιμακίων στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, οι οποίοι με ανιδιοτέλεια αφιερώνουν τη ζωή τους στην κοινωνική και πνευματική αναβάθμιση των τοπικών κοινοτήτων. Κατασκευάζουν νοσοκομεία και κέντρα υγείας, ιδρύουν σχολεία, ανεγείρουν Ναούς, σιτίζουν τους ενδεείς, αρδεύουν τις άνυδρες περιοχές, επιμορφώνουν τους γηγενείς πληθυσμούς στη χρήση εργαλείων και μηχανημάτων καθώς και στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Και το σπουδαιότερο μεταγγίζουν τον λόγο του Ευαγγελίου του Χριστού στις ψυχές των ανθρώπων που μαθαίνουν έτσι να αγαπούν, να ενστερνίζονται την αρχή της ισότητας και να διεκδικούν τη δικαιοσύνη του Θεού πάνω στη γη. Στην Ελλάδα, την τελευταία δεκαετία, λόγω της οικονομικής ύφεσης, αναπτύξαμε πλούσιο κοινωνικό έργο με διανομές πάσης φύσεως αγαθών πρώτης ανάγκης σε ενδεείς και πολύτεκνες οικογένειες της.
Γ. Αβραμίδης: Τι είναι για σας η Κωνσταντινούπολη;
Δ. Ασλανίδης: Η βασιλεύουσα Πόλη αποτελεί ιστορικά και διαλάμπει ανά τους αιώνες ως η συμβολική πατρίδα όλου του Ορθόδοξου κόσμου και επάξια θεωρείται το πολιτικό, εκκλησιαστικό και ιστορικό κέντρο του οικουμενικού Ελληνισμού.
Ας μην λησμονούμε μάλιστα, ότι στην Αναγέννηση της Ευρώπης, στο σύνθετο αυτό πολιτιστικό, ιστορικό, και κοινωνικό φαινόμενο του 15ου και 17ου αιώνα, συνετέλεσε πρωτίστως η έξοδος των Βυζαντινών Φιλοσόφων προς τη Δύση που συνεισέφεραν στη διάχυση της αρχαιοελληνικής παιδείας και φιλοσοφίας, αλλά ταυτόχρονα και της κουλτούρας και της σκέψης του Βυζαντίου.
Η μετέπειτα ακτινοβολία της δυτικής Ευρώπης βασίζεται στο βυζαντινό υπόβαθρο, αντλώντας τα επιμέρους στοιχεία της από μια δεξαμενή παραδόσεων και συμβολισμών που παρέπεμπαν στην ιδεώδη πολιτεία, την Κωνσταντινούπολη. Επιβεβαιωμένα η Πόλη αποτελεί το αδιαμφισβήτητο κέντρο του Ελληνισμού, καθώς ακόμη και την περίοδο του οθωμανικού της βίου και της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας της, συνεχίζει να αποτελεί προέκταση του ελληνικού και του βυζαντινού κόσμου. Προσωπικά για μένα η Κωνσταντινούπολη θα συνεχίσει να είναι ένας χώρος ιερός που εγκολπώνει την Αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, ένας τόπος μνήμης που αέναα ακτινοβολεί το ένδοξο παρελθόν και γιατί όχι ένας πόθος μελλοντικός των θρύλων και των παραδόσεών μας.
Γ. Αβραμίδης: Τι σημαίνει για σας ο Πόντος;
Δ. Ασλανίδης: Αυτό που προσδιορίζει την ιδιαίτερη σημασία του Πόντου για εμένα και με συνδέει συναισθηματικά με αυτόν πρωτίστως είναι η ποντιακή καταγωγή μου. Η «πατρίδος αρωθυμία», ο πόθος της αλησμόνητης πατρίδας, ο Ξεριζωμός και η Γενοκτονία του Πόντου συνοδεύουν πάντα τα βήματά μου, καθώς αντρώθηκα με τις αναμνήσεις και τις εξιστορήσεις των παππούδων μου για τις χαμένες πατρίδες. Η πλούσια πολιτισμική κληρονομία των Ποντίων αναδεικνύει αδιάψευστα την οικουμενικότητα του ελληνισμού αλλά και τα δεινά του. Η διαφύλαξη και η ανάδειξή της, σε μια εποχή που ο διεθνισμός θεωρείται πολιτιστικό και πολιτικό πρότυπο και η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης παρεξηγημένη έννοια, αποτελεί το μεγάλο στοίχημα για τη νέα γενιά. Ο Σεφέρης γράφει χαρακτηριστικά: «Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητά του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σε αυτό με υπερβολική αγάπη. Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και κινδυνεύουμε καταφρονώντας τη ζωντάνια του».
Καλούμαστε, λοιπόν, να γνωρίσουμε την ιστορία μας και να ανακαλύψουμε το ζωντανό μέρος της παράδοσής μας, να το υιοθετήσουμε και να ανοίξουμε νέους δρόμους. Κι όσο κι αν η παράδοση θεωρείται παρεξηγημένη στην εποχή μας, αυτή υπάρχει και μας κατευθύνει. Οφείλουμε να διατηρήσουμε την ιστορική μνήμη και να την μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές, για να αποκαταστήσουμε και να δικαιώσουμε τα θύματα της Γενοκτονίας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Πόντιος που δεν κρατά μέσα στην καρδία του ζωντανές τις μνήμες του Ποντιακού Ελληνισμού.
Γ. Αβραμίδης: Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μέλλον της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο;
Δ. Ασλανίδης: Πολλοί από τους σύγχρονους, φωτισμένους Πατέρες προφητικά λένε ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της Ορθοδοξίας και νομίζω ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, αν μη τη άλλο, σήμερα η ανθρωπότητα εναγωνίως χρειάζεται την διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού. Γιατί, όσο βαθυστόχαστα και δυσνόητα φαντάζουν τα θεολογικά συγγράμματα, το κήρυγμα του Χριστού είναι απλό και συμπερικλείεται σε μία λέξη: την Αγάπη. Και μια πάντα καινούργια εντολή: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». Και επομένως, στην συγκρουσιακή και απάνθρωπη λογική της εποχής μας, στην άκρατη ατομικιστική και αλαζονική κοσμοθεωρία, σε περίοδο διεθνών αναταράξεων, φόβου, ανασφάλειας και ακαταστασίας η καινή αυτή εντολή του Χριστού, της Αγάπης, και άρα της δικαιοσύνης ,της ισότητας, της ισονομίας, της ισοπολιτείας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αλληλεγγύης αναμεσά στους λαούς και τις κοινότητες είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Γ. Αβραμίδης: Τι θα λέγατε σε ένα νεαρό που θα ήθελε να ασχοληθεί με τα κοινά αλλά τον προβληματίζει η απαξίωση της πολιτικής;
Δ. Ασλανίδης: Ευθαρσώς θα του απαντούσα να ασχοληθεί, ακριβώς επειδή τον προβληματίζει η διαφθορά και η σήψη στην πολιτική. Γιατί είναι φυσικό επακόλουθο η πολυετής διαχείριση της εξουσίας να φθείρει και να διαφθείρει ακόμα και τον αγνότερο και τον πιο ανιδιοτελή. Επομένως, το μόνο αντίδοτο που διαθέτουμε ως κοινωνία είναι το να ασχολούνται διαρκώς περισσότερο νέοι άνθρωποι με τα κοινά, να εκλέγονται και να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης. Και έτσι συνεχώς να ανανεώνεται η σύνθεση του πολιτικού προσωπικού στη χώρα μας. Αυτό, βεβαίως, δεν αποτελεί πανάκεια, καθώς απαιτείται οι νέοι που θα ασχοληθούν να έχουν μόρφωση και εξειδίκευση, ικανότητα, διάθεση προσφοράς, πνεύμα ανιδιοτέλειας και όραμα. Έτσι μόνο μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δούμε στο μέλλον τους αξιότερους και τους ικανότερους να βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης και τους πολίτες να μην απαξιώνουν πλέον τον μετέχοντα των πολιτικών πραγμάτων.
Γ. Αβραμίδης: Ποια είναι η ευχή σας και η προσδοκία σας για το 2021;
Δ. Ασλανίδης: Να ευχηθούμε το 2021 η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ανθρωπότητα με τον κορωνοϊό να αρχίσει σιγά-σιγά να εξομαλύνεται και να επανέλθουμε στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής. Να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων. Και βγαίνοντας από την απομόνωσή μας ο καθένας, να ξανασυναντηθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να κοιτάξουμε πλέον με άλλη ματιά και να δώσουμε αξία στις απλές χαρές της ζωής, στην συνύπαρξη, στην συνάντηση, στην αγκαλιά, στο τρυφερό βλέμμα, σε αυτά τα μικρά μα τόσο σπουδαία, που πριν την πανδημία είχαμε απαξιώσει και που τελικά είναι το αλάτι που νοστιμεύει την ζωή μας.
Διαβάστε επίσης :
Ο Σπύρος…το χαβά του, μέχρι που θα πάει αυτή η κοροϊδία; – Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
