giasmina85@yahoo.gr
mimediavaseis.blogspot.com
Ο Γιώργος Περρής αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της μουσικής τα τελευταία χρόνια. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής και έχει πραγματοποιήσει εμφανίσεις σε σκηνές του κόσμου όσο κανένας άλλος καλλιτέχνης της γενιάς του. Με τα τραγούδια του να βρίσκονται επανειλημμένα στα top 20 των διεθνών charts σε πάνω από 40 χώρες, ισορροπεί πετυχημένα με μοναδική ευαισθησία ανάμεσα στην εμπορική και την καλλιτεχνική αξία του πενταγράμμου.
“Καρδιά Κοίτα” είναι ο τίτλος της καλοκαιρινής του περιοδείας που ξεκινά σε Ελλάδα και Κύπρο αυτό το καλοκαίρι και θα έχει τη σωστή δόση από τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν: έντονα συναισθήματα, δύναμη αλλά και γαλήνη μέσω των τραγουδιών του.
Ο τελευταίος του δίσκος «Σταθερά στα Όνειρα» με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τη Λίνα Νικολακοπούλου, με το «Καρδιά Κοίτα» από τους τίτλους της σειράς «Αγγελική», θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο θερινό αυτό ταξίδι, αφού έφτασε τα 2 εκατομμύρια views στο Youtube και συνεχίζει να αγαπιέται πολύ!
Παράλληλα, το «Disobey» , το τελευταίο του ξενόγλωσσο, ρυθμικό κομμάτι που λατρεύεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα, θα μας βοηθήσει να γιορτάσουμε την επιστροφή των live συναυλιών!
«Μετά από την καραντίνα και την απομόνωση που μας έφερε όλους αντιμέτωπους με τους φόβους, τις ανησυχίες και τις ανασφάλειές μας, θέλω να τραγουδήσω στο κοινό τραγούδια που θα γιατρέψουν τις μουδιασμένες μας καρδιές».
Έχει επίσης ανακηρυχθεί πρέσβης της χώρας μας στο εξωτερικό, μέσα από το τηλεοπτικό αφιέρωμα που θα προβληθεί σε δεκάδες διεθνή μέσα, το οποίο γυρίστηκε στον μοναδικής ομορφιάς και ιστορίας Ναό της Αφαίας, στην Αίγινα, υπό την αιγίδα του ΕΟΤ. Η ευαισθησία του δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα παρά με τη δέσμευση που έχει αναλάβει με ενθουσιασμό: είναι πρεσβευτής του Προγράμματος Αναδοχής Παιδιών του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων με στόχο το καλύτερο επίπεδο διαβίωσης παιδιών σε ανάγκη.
Μ. Δεσποτίδη: Σχεδόν 20 χρόνια επαγγελματίας τραγουδιστής, διεθνούς φήμης και μόνο 37 χρονών. Τι συναίσθημα συνοδεύει αυτή τη πορεία;
Γ. Περρής: Είναι πολλά τα συναισθήματα που έχω μαζέψει στο ψυχικό μου περιβόλι όλα αυτά χρόνια: χαρά, ικανοποίηση, απογοήτευση, περηφάνεια, κούραση, ενθουσιασμός, προσπάθεια, μπλέκονται όλα μέσα μου σε μία τεράστια αντίφαση όπως ακριβώς είναι και η ζωή. Αν μου επιτρέπετε όμως, κοιτώντας σήμερα πίσω, θα σας έλεγα ότι νιώθω απλά δικαιωμένος απέναντι σε μένα, γιατί δεν πρόδωσα το παιδικό μου όνειρο. Αφοσιώθηκα στο μοναδικό πράγμα που πάντα ήθελα να κάνω: το τραγούδι. Δεν παρασύρθηκα από τις φωνές που με ήθελαν να γίνω κάτι άλλο, δεν εκθαμβώθηκα από τα χρήματα ούτε και τα είχα ως κριτήριο ποτέ, αλλά έκανα πάντα το καλύτερο για τον κόσμο, για να του δώσω ό,τι πιο πολύτιμο και αληθινό έχω μέσα μου.
Μ. Δεσποτίδη: Όταν ο Γιώργος μένει μόνος του, μακριά από τα φώτα, το μικρόφωνο και τον κόσμο, ποιος είναι;
Γ. Περρής: Είναι ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει τη θέση του στον κόσμο, να εξελιχτεί κοινωνικά και πολιτικά, που παλεύει να είναι πιο επιεικής με όλους τους ανθρώπους και κυρίως με τον εαυτό του.. Πέρασα πάρα πολλά χρόνια να είμαι υπερβολικά και ανεύθυνα αυστηρός με μένα, δεν μου συγχωρούσα τίποτα. Είναι επίσης ένας άνθρωπος που χαίρεται την ζωή, τους φίλους του, το φαγητό, τον έρωτα και προσπαθεί τουλάχιστον μία φορά την ημέρα να βρεθεί στο πάτωμα από τα γέλια, για να μην αισθάνεται ότι πήγε χαμένη η μέρα!
Μ. Δεσποτίδη: Έχετε δηλώσει βαθύτατα ανασφαλής ως άνθρωπος και ιδιαίτερα τολμηρός στα βήματά σας στο τραγούδι. Σίγουρα ένα τέτοιο δίπολο μπορεί να συνυπάρξει σε έναν άνθρωπο, χρειάζεται όμως μια εξισορρόπηση. Εσείς πώς τα καταφέρατε;
Γ. Περρής: Με καθημερινή προσπάθεια όπως όλοι μας. Κουβαλάω από τα δύσκολα παιδικά μου χρόνια μία ανασφάλεια που δεν με εγκαταλείπει ποτέ, που μου δηλώνει συχνά πυκνά και ευθαρσώς: είσαι ανεπαρκής. Από την άλλη, για το τραγούδι πραγματικά έχω πάρει τα μεγαλύτερα ρίσκo χωρίς δεύτερη σκέψη. Έχω πάρει αεροπλάνα και έχω βρεθεί στην άλλη άκρη του κόσμου από τη μια στιγμή στην άλλη, έχω επενδύσει όλα μου τα χρήματα ξανά και ξανά και όλα αυτά ενώ στην προσωπική μου ζωή θα έλεγα ότι είμαι σχεδόν δειλός. Με την ψυχανάλυση που κάνω τα τελευταία χρόνια και τα μαθήματα της ζωής μαθαίνω να το κουμαντάρω όλο αυτό με το δικό μου τρόπο. Η εξισορρόπηση έρχεται άλλοτε με κόπο κι άλλοτε πανεύκολα. Σίγουρα πάντως η αγάπη παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό. Δίνω και παίρνω πολλή αγάπη.
Μ. Δεσποτίδη: Φτάσατε ποτέ στο άλλο άκρο έστω και ως «άμυνα» ; Αυτό που θα λέγαμε να «καβαλήσετε το καλάμι»;
Γ. Περρής: Ξέρετε, η δική μου η πορεία δεν προέκυψε από κάποιο πυροτέχνημα, από κάποια τεράστια και απότομη επιτυχία που ενδεχομένως να με έκανε να καβαλήσω το καλάμι και να έχω έπαρση. Αντιθέτως, δούλεψα και δουλεύω πολύ σκληρά για να είμαι εδώ που είμαι, ανέβηκα και εξακολουθώ να ανεβαίνω ένα ένα όλα τα σκαλοπάτια αυτής της σκάλας που σε πάει στην αγκαλιά του κόσμου κι αυτό δεν αφήνει χώρο στην έπαρση. Έχω ρίξει ιδρώτα και κόπο για κάθε εκατοστό της καριέρας μου. Αυτό μου δίνει μια σιγουριά όμως, ότι το δικό μου δέντρο έχει βαθιές ρίζες, είναι σταθερό και δεν το κουνάει εύκολα ο άνεμος.
Μ. Δεσποτίδη: Το ελληνικό κοινό συχνά αμφισβητεί τους καλλιτέχνες που από νεαρή ηλικία τους δίνονται μεγάλες ευκαιρίες. Εσείς πώς το βιώσατε όλο αυτό;
Γ. Περρής: Νομίζω ότι στην Ελλάδα πάσχουμε από… «γεροντολαγνεία». Θεωρούμε νέο καλλιτέχνη τον 35άρη και καταξιωμένο τον 55άρη, ενώ σε όλο τον κόσμο ο 20άρης είναι ο νέος και του δίνεται πολύς χώρος για να εξελιχθεί έτσι ώστε στα 35 του να είναι πλέον καταξιωμένος, όσο είναι ακόμα στην κορυφή της δημιουργικότητάς του. Με θυμώνει που στην Ελλάδα δεν σεβόμαστε πραγματικά τους νέους και τους αντιμετωπίζουμε με μία διάθεση «εγώ θα σου μάθω», ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι το ακριβώς αντίθετο. Οι νέοι μαθαίνουν στους υπόλοιπους, φέρνουν την καινοτομία και την φρεσκάδα. Στη δική μου περίπτωση νομίζω πως υπήρχε κάποια καχυποψία γιατί πχ στα 23 μου τραγούδησα με τον Μάριο Φραγκούλη και στα 25 με την Lara Fabian, αλλά νομίζω πως η μετέπειτα πορεία μου έδειξε ότι ήταν όλα αποτέλεσμα δουλειάς κι ότι δεν ήρθαν τυχαία. Δεν είναι κάτι που με απασχόλησε όμως γιατί απλά είχα μπει στην αρένα της μουσικής και ήθελα να αρπάξω όλες τις ευκαιρίες που μου δίνονταν.
Μ. Δεσποτίδη: Τραγουδιστικά πειραματίζεστε με πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους είδη. Κατά μία ευρεία έννοια αυτό αποτελεί και στάση ζωής;
Γ. Περρής: Θεωρώ πως ο καλλιτέχνης οφείλει να πειραματίζεται και να δοκιμάζεται στο μέτρο που όλο αυτό προέρχεται από ειλικρινή θέση. Αν δηλαδή κάτι όντως σε τρώει μέσα σου να τραγουδήσεις κάτι τελείως διαφορετικό εξ ενστίκτου, γιατί να μην το κάνεις; Οφείλεις να εξελιχθείς γιατί εξελίσσεσαι κυρίως σαν άνθρωπος κι αυτό το μεταφέρεις και στο κοινό σου. Επομένως είναι και στάση ζωής, προσπαθώ να έχω το πνεύμα μου και το μυαλό μου ανοιχτό σε νέα πράγματα. Βέβαια σας ομολογώ πως είμαι πιο συντηρητικός στην προσωπική μου ζωή, παρά στο τραγούδι. Εκεί μπορεί να δοκιμάσω τα πάντα, στο τραγούδι έχω την αθώα περιέργεια ενός μικρού παιδιού.
Μ. Δεσποτίδη: Θα σταθώ και σε μια ακόμα παλαιότερη δήλωσή σας, που μου έκανε, εντύπωση περισσότερο για την ευθύτητά σας. Έχετε πει πως δεν σας απασχολεί, αν και σας πληγώνει λίγο, το να μην γνωρίζει ένας άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική για τον δικό σας δίσκο. Το δικό σας όνειρο λοιπόν είναι μια υπόθεση… προσωπική κυρίως ή θα επιθυμούσατε να το επικοινωνήσετε με ακόμα περισσότερο κόσμο;
Γ. Περρής: Το όνειρό μου δεν είναι καθόλου υπόθεση προσωπική, αλλιώς θα τραγουδούσα μόνος μου στην μπανιέρα μου! Απεναντίας, τραγουδώ για να επικοινωνήσω με όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Από μικρός ήθελα να πάω να βρω τον κόσμο, να τον καταλάβω και να με καταλάβει. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ειδικά στην εποχή μας, δεν είναι εφικτό να σε ξέρει όλος ο πλανήτης, πλην κάποιων εξαιρέσεων. Επομένως αυτό που εννοούσα είναι ότι προσπαθώ να μην στέκομαι στο αν κάποιος με ξέρει ή όχι, αλλά στο αν έχουμε κάτι κοινό.
Μ. Δεσποτίδη: Θεωρείτε πως η επιτυχία ενός καλλιτέχνη καθορίζεται από το κοινό του ή και από την αναγνώριση των συναδέλφων του;
Γ. Περρής: Πρωτίστως από το κοινό και τη διαχρονικότητα της σχέσης αυτής. Το κοινό ορίζει και αποφασίζει με το χρόνο αν θα σε βάλει στην καρδιά του και στο σπίτι του. Αυτό είναι ιερή υπόθεση, είναι μία σχέση μεταφυσική που μόνο ο καλλιτέχνης με το κοινό του μπορούν να καταλάβουν, ενώ σε άλλους να φαίνεται ανεξήγητη. Από την άλλη όμως η αναγνώριση των συναδέλφων είναι πολύ σημαντικό πράγμα, σου δίνει ένα πάτημα ότι ανήκεις σε μία οικογένεια, ότι δεν πλέεις μόνος σου.
Μ. Δεσποτίδη: Τι σας εμπνέει ώστε να εξελιχθείτε;
Γ. Περρής: Στην κυριολεξία τα πάντα. Από την προσωπική μου ζωή, μέχρι την επικαιρότητα, τις ζωές των φίλων μου, αυτά που παρατηρώ στον δρόμο. Έχω μεγάλη περιέργεια από τη φύση μου και αίτημα μέσα μου να εξελιχθώ. Δεν θέλω να μένω στάσιμος.
Μ. Δεσποτίδη: Υπάρχει κάτι που να σας φοβίζει;
Γ. Περρής: Με φοβίζει η έλλειψη επιείκειας στους ανθρώπους και η άρνηση για κατανόηση του άλλου. Την θεωρώ πολύ επικίνδυνη στάση ζωής. Με φοβίζει ο καταπιεσμένος θυμός που οδηγεί τον άνθρωπο να γίνει τέρας χωρίς να το καταλάβει και να θεωρεί πως έχει δικαίωμα στην ζωή του άλλου. Με φοβίζει το ότι παιδιά ξεβράζονται νεκρά στις παραλίες προσπαθώντας να βρουν μία καλύτερη ζωή ή το ότι ένας νεαρός δολοφονήθηκε από ξυλοδαρμό επειδή απλά ήταν ομοφυλόφιλος. Με φοβίζει πάνω από όλα το μουδιασμένο συναίσθημα, αυτό που βαλτώνει χωρίς ελπίδα.
Μ. Δεσποτίδη: Περισσότερο από ένα χρόνο σε καθεστώς πανδημίας, καραντίνας, απαγορεύσεων και αναβολών. Τι πήρατε από όλο αυτό, τι αφήσατε πίσω σας και τι σας δίδαξε ενδεχομένως;
Γ. Περρής: Θα σας είμαι απόλυτα ειλικρινής. Την πρώτη καραντίνα την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Συνειδητοποίησα πως ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου σε περίπου 10 χρόνια που έμενα στην ίδια πόλη για πάνω από 2-3 εβδομάδες. Δεν μου είχε ξανασυμβεί, λόγω των υποχρεώσεων μου και των συνεχών ταξιδιών. Ασχολήθηκα με το σπίτι μου, τον εαυτό μου, τα θέλω μου, τις προτεραιότητες μου. Ρίχτηκα με τα μούτρα στην ψυχανάλυση, τη γυμναστική, τη μαγειρική και έβλεπα τον εαυτό μου πολύ σύντομα να βλέπει τα πράγματα πολύ πιο καθαρά από ό,τι πριν. Κάποια στιγμή, θυμάμαι μία μέρα τον Μάιο που κατέβηκα από το διαμέρισμα για να πάω για ψώνια και είδα τα δέντρα ανθισμένα και τότε σκέφτηκα πως ό,τι και να συμβαίνει σε εμάς τους ανθρώπους, στις οικονομίες και στα κράτη, η φύση είναι εκεί, ακλόνητη συνεχίζει το έργο της. Αυτό με καθησύχασε, ήταν μεγάλο μάθημα για μένα. Από την άλλη, η δεύτερη καραντίνα -όπου πια είχα επιστρέψει στην Ελλάδα- με άδειασε. Αισθάνθηκα εγκλωβισμένος, σχεδόν άχρηστος μιας και δεν μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου και απογοητευμένος από μία κατάσταση που δεν έδειχνε να βγάζει πουθενά. Δεν γίνεται η έλλειψη οικειότητας και επαφής με τους ανθρώπους να είναι φυσιολογική. Το πιο σημαντικό πάντως που θεωρώ ότι μου δίδαξε όλο αυτό, είναι το να δω ποιοι άνθρωποι αποτελούν προτεραιότητα στη ζωή μου. Αφιέρωσα χρόνο και έκανα εσωτερικό «κατάλογο» με όλα όσα δεν λειτουργούν για μένα πια. Ποιοι είναι εδώ για να μείνουν, ποιοι πρέπει να αποστασιοποιηθούν και με ποιους δεν έχουμε πια κάτι κοινό.
Μ. Δεσποτίδη: Μετά την καλοκαιρινή σας περιοδεία, κατά την οποία θα σας απολαύσουμε εδώ στην Ελλάδα, ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Γ. Περρής: Όπως είπατε, αυτό το καλοκαίρι γυρίζουμε την Ελλάδα με το «Καρδιά Κοίτα» που είναι και το τραγούδι που αγάπησε πολύ ο κόσμος φέτος μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Αγγελική», από τον δίσκο που ηχογραφήσαμε με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Λίνα Νικολακοπούλου. Παράλληλα, πριν από μερικές μέρες κυκλοφόρησε το πρώτο μικρό απόσμασμα από το «A Sunset In Greece», το τηλεοπτικό αφιέρωμα που μαγνητοσκοπήσαμε σε συνεργασία με τον ΕΟΤ στον αρχαίο Ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Είναι κάτι το πολύ ξεχωριστό καθώς είναι η πρώτη φορά που δόθηκε η άδεια στην ιστορία της χώρας μας για κάτι τέτοιο και χαίρομαι που θα χρησιμοποιηθεί για την προώθηση της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο. Θα μεταδοθεί αρχικά στο αμερικανικό κανάλι PBS, μιας και είναι αμερικανική συμπαραγωγή, ενώ στη συνέχεια θα προβληθεί σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου. Ηχογραφώ ταυτόχρονα τον επόμενο διεθνή μου δίσκο που αν όλα πάνε καλά θα κυκλοφορήσει το χειμώνα και θα περιέχει τραγούδια σε 4 γλώσσες. Τέλος, αυτή την περίοδο και στο κάλεσμα της Υφυπουργού Εργασίας κας Δόμνας Μιχαηλίδου έγινα πρεσβευτής του Προγράμματος Αναδοχής Παιδιών. Στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να μην υπάρχουν καθόλου παιδιά σε ιδρύματα, καθώς με το νέο σύστημα Υιοθεσιών και Αναδοχών, κάθε πολίτης μπορεί να γίνει ανάδοχος, ανεξαρτήτως φύλου και θρησκευτικών ή σεξουαλικών προτιμήσεων. Για πρώτη φορά είναι δυνατό τα ομόφυλα ζευγάρια ή οι μονογονεϊκές οικογένειες να προσφέρουν θαλπωρή και σπίτι σε παιδιά που το έχουν ανάγκη. Στο paidi.gov.gr υπάρχουν όλες οι λεπτομέρειες για αυτή την τόσο σημαντική πρωτοβουλία και εύχομαι όσοι περισσότεροι συμπολίτες μας μπορούν να ανταποκριθούν και να αγκαλιάσουν ένα παιδί. Κάθε παιδί που είναι μόνο του, είναι παιδί όλων μας, δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Παράλληλα με τη στήριξη του θεσμού της αναδοχής, βρισκόμαστε σε συζητήσεις με την UNICEF για μία σειρά κοινών πρωτοβουλιών που θα στηρίζουν όλο το φάσμα των δικαιωμάτων των παιδιών στην Ελλάδα και τον κόσμο και σύντομα θα μπορώ να σας περισσότερα για αυτή τη συνεργασία.
Η επανεκκίνηση του πολιτισμού και της μουσικής είναι ό,τι πιο σημαντικό και αναζωογονητικό μετά από μία δύσκολη περίοδο. Ας αφήσουμε τα τραγούδια να βρουν τη θέση τους στο πιο πολύτιμο σημείο της ύπαρξης μας: την καρδιά.
Συντελεστές παράστασης :
Αλέξανδρος Λιβιτσάνος – πλήκτρα και ενορχηστρώσεις
Κώστας Νικολόπουλος – κιθάρα
Κωστής Βήχος -μπάσο
Γιάννης Καρακασίδης – τύμπανα
Δημήτρης Μπουρμπούλης, Ηλίας Λάκκας – ηχος
Γιώργος Χαραλάμπους , Νεκταρία Εμμανουηλίδου – φώτα
