ktsakitzian@gmail.com
Χωρίς να έχω καμία διάθεση να υπερασπιστώ τον υπουργό Εργασίας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, άλλωστε δεν το έχω κάνει για κανένα πολιτικό μέχρι σήμερα, θέλω να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους.
Πολύς θόρυβος ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες, για το νέο νομοσχέδιο που προωθεί η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας, προκειμένου να έχουν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα να εργάζονται δύο συνεχόμενα 8ωρα ή ακόμη και σπαστά, μέσα στο ίδιο εικοσιτετράωρο, αλλά σε διαφορετικό εργοδότη.
Κι ερωτώ εγώ, είστε σίγουροι ότι χρόνια τώρα, δεν ισχύσει κάτι τέτοιο στη χώρα μας, για άλλους νόμιμα και για άλλους παράνομα;
Δεκαετίες τώρα, τουλάχιστον δύο κλάδοι που γνωρίζω εγώ, έχουν το δικαίωμα να κολλάνε 50 ένσημα το μήνα, γεγονός που σημαίνει ότι μπορούν να δουλεύουν σε δύο δουλειές ταυτόχρονα και να είναι νόμιμοι.
Πρόκειται για το δικό μου κλάδο των δημοσιογράφων και τον κλάδο των σκηνοθετών.
Μεγάλη μερίδα εργαζομένων σε αυτούς τους κλάδους, επί δεκαετίες τώρα, κάνουν δυο και τρεις δουλειές και κολλάνε κανονικά μέχρι 50 ένσημα το μήνα. Ειδικά οι δημοσιογράφοι, άλλοι εργάζονται σε ιδιώτες και ταυτόχρονα σε δημόσιες υπηρεσίες, νομικά πρόσωπα του δημοσίου, όπως Γραμματεία Τύπου, ΕΡΤ, ΑΠΕ – ΜΠΕ, αλλά και σε δύο ιδιώτες ταυτόχρονα, εφημερίδα συν ραδιόφωνο. Τηλεόραση συν ραδιόφωνο κ.ο.κ. Στις περιπτώσεις αυτές κολλάνε κανονικά ένσημα και από τις δύο δουλειές.
Πολλοί σκηνοθέτες εργάζονται σε τηλεοράσεις και θέατρα ταυτόχρονα κ.λ.π.
Όλα αυτλα τα χρόνια, δεν είδα κανέναν να αντιδρά από τους λαλίστατους εργατοπατέρες και υπερευαίσθητους, επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους.
Σας βεβαιώνω, ότι όλοι οι εργαζόμενοι διπλοθεσίτες, ουδέποτε κόλλησαν τα επιπλέον ένσημα στον ίδιο εργοδότη και μάλιστα αυτό ισχύει για μια μακρά περίοδο που δεν υπήρχε το νομικό πλαίσιο να τους προστατέψει.
Όσο για τους άλλους κλάδους. Επειδή γνωρίζω πάρα πολύ κόσμο, που αναγκάζεται να κάνει δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα, ένσημα λαμβάνει μόνο από μια δουλειά και στις υπόλοιπες εργάζεται με μαύρα και φυσικά ανασφάλιστος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος.
Μήπως πρέπει να ξαναδούμε τα πράγματα από την αρχή και από μια άλλη οπτική, πιο ουσιαστική και παραγωγική κι όχι από την οπτική της μόνιμης και στείρας διαμαρτυρίας, χωρίς κανένα όφελος για τους άμεσα ενδιαφερόμενους;
Φτάνει πια με την αντίδραση, μόνο για την αντίδραση. Ας δούμε και την ουσία του πράγματος κι ας αντιληφθούμε ότι οι εποχές αλλάζουν. Ο κόσμος αλλάζει με τρομακτική ταχύτητα. Αν δεν προσαρμοστούν κάποιοι όσο είναι καιρός, είναι βέβαιο ότι θα εξοβελιστούν από την ίδια την κοινωνία η οποία καλπάζει και δεν περιμένει κανένα να την ακολουθήσει με το δικό του αργό ρυθμό.
