maryleria@gmail.com
Αυτό που μου έλειψε ίσως περισσότερο, όσον αφορά στα της εστίασης, κατά την περίοδο της καραντίνας και της αναγκαστικής αυτοαπομόνωσης ήταν τα γεμάτα shopping, βόλτες και καφέδες, Σαββατιάτικα πρωινά. Και μην φανταστείς ανελέητο ακριβό shopping, διότι αυτό προϋποθέτει παχουλά πορτοφόλια και καταναλωτικό εθισμό, τα οποία δυστυχώς δεν διαθέτω. Shopping και χάζεμα στις βιτρίνες όμως που ξεγελιέται με μικροαγορές, ίσα ίσα για να σε χαλαρώσουν μέσω της αγχολυτικής ικανότητας του shopping therapy, μπορώ να έχω. Και μετά.. Α! Μετά έχει καφεδάκι στο κέντρο με θέα τις περισσότερες φορές τον Θερμαϊκό. Συνήθεια αγαπημένη τα τελευταία χρόνια. Το καφεδάκι. Αυτή η λέξη. Χωρίς να έχει απαραίτητα κυριολεκτική μετάφραση. Διότι το καφεδάκι μπορεί να είναι χυμός, παγωμένο τσάι ή ακόμη και ανθρακούχο νερό. Βλέπεις πίσω από τη λέξη < καφεδάκι > υπάρχει μια ολόκληρη φιλοσοφία που δεν μπορεί να περιοριστεί στη μυρωδιά και στη θέα ενός Φρέντο εσπρέσο. Κουβέντες, ανταλλαγές απόψεων, χαμόγελα, χαχανητά ανησυχίες, κουτσομπολιό και κυρίως χαλαρή διάθεση. Όλα όσα κουβαλάει ένα Σαββατιάτικο πρωινό παρέα με τον κολλητό ή την κολλητή. Όλη αυτή την ιστορία λοιπόν την βιώνω έντονα τα τελευταία 5 χρόνια. Πριν από αυτή την περίοδο τα πρωινά του Σαββάτου διακατέχονταν από σωματική κούραση λόγω φασίνας. Καθάρισμα, σφουγγάρισμα, τακτοποίηση, μαγείρεμα….και κάπως έτσι μετά από ένα οκτάωρο, έφθανα απόγευμα Σαββάτου να νιώθω ένα ερείπιο. Σωματικά και ψυχολογικά.
Κάπου εκεί λοιπόν συνειδητοποίησα την αλήθεια που έκρυβε η ουσιαστική ρήση της γιαγιάς μου. <Οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ. Αν δεν τις αφήσεις δεν θα σε αφήσουν >.
Έλα όμως που είναι και απαραίτητες, κυρίως αν διακατέχεσαι από ψυχαναγκαστικά σύνδρομα της μέσης Ελληνίδας νοικοκυράς. Βέβαια πάντα υπάρχουν εναλλακτικές και λύσεις σκέφτηκα και κάπως έτσι άρχισα να μοιράζω τις ώρες της φασίνας στη διάρκεια της εβδομάδας. Το λες και λίγο κουραστικό αν είσαι full εργαζόμενη και full μαμά αλλά σε αποζημιώνει το ξεκούραστο Σαββατιάτικο πρωινό.
Πάλι βέβαια έχεις μια κούραση γλυκιά, κυρίως αν έχεις διανύσει χιλιόμετρα με τα ψηλοτάκουνα χαζεύοντας βιτρίνες και δοκιμάζοντας ρούχα, αλλά είναι αυτή η κούραση που συνοδεύεται με χαμόγελο και ικανοποίηση. Την λες και δημιουργική. Σαββατιάτικα πρωινά που γεμίζουν μπαταρίες, αποφορτίζουν και δυναμώνουν το συναισθηματικό σου ανοσοποιητικό. Όταν κάποιες φορές εργάζομαι Σάββατο όλο το σκηνικό μεταφέρεται την Κυριακή. Το shopping και το χάζεμα στις βιτρίνες το αντικαθιστούν οι βόλτες στη παραλία με ποδήλατο ή περπατώντας. Ο <καφές> όμως δεν αλλάζει .Σταθερή αξία. Σαν τα ανέμελα Σαββατιάτικα πρωινά της παιδικής σου ηλικίας που ξυπνούσες νωρίς, χωρίς ξυπνητήρι και γκρίνια για να χαρείς όσο περισσότερες ώρες παιχνιδιού μπορούσες. Σαββατιάτικα πρωινά που κλείνουν παρέα με ποπ κορν και ταινίες ή ένα ποτήρι κρασί ακούγοντας το αγαπημένο σου CD.
Σαββατιάτικα πρωινά ανεξαρτήτου καιρού, θερμοκρασίας και εποχής. Που ξοδεύεις χρόνο για σένα. Που σε πας βόλτες, σε φροντίζεις, σε καλομαθαίνεις.
Σαββατιάτικα πρωινά που δεν έχουν τίποτα από την κυριακάτικη βραδινή μελαγχολία και που μοιάζουν σαν ένα μικρό restart που θα σε οδηγήσει σε μια καινούργια εβδομάδα.
Ίσως τελικά να μην μας χαλούσαν τα πρωινά της Δευτέρας αν εκμεταλλευόμασταν σωστά τα Σαββατοκύριακα.
Ξεκινώντας με ανάλαφρα Σαββατιάτικα πρωινά.
Τι λες;
