info@politispress.gr
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΕΞΙΟΙ ;
Ένα αναπάντητο ερώτημα που πλανάται ή και αιωρείται πολλές φορές στα χείλη ευσεβών και ασεβών είναι ο ορισμός του δεξιού και του αριστερού και κατά δεύτερο λόγο η διάκριση τόσο αυτών των εννοιών όσο και των φορέων αυτών των ιδεολογιών.
Αν πιστέψουμε τόσο στη βιβλιογραφία, όσο και στην εμπειρία, την αντίληψη. τη κρίση και τη παρατήρηση, η διάκριση των ιδεολογιών, όσο και αυτή των ιδεολόγων, σαν ποιοτικά χαρακτηριστικά είχαν από τη μια πλευρά-τη δεξιά- ένα καπιταλιστικό και ταξικό σύστημα αξιών και αρχών, με κεντρικό άξονα το χρήμα, τη διάκριση, τη προβολή, την ανισότητα, τη πρόσβαση και την εκμετάλλευση των ευκαιριών στους και από τους λίγους και τους περισσότερους να ιδρώνουν και να ματώνουν για την επιβίωσή τους.
Από την άλλη πλευρά-την αριστερά- οι ηγέτες ευαγγελίζονταν ένα σύστημα ανθρωποκεντρικό αξιών και αρχών, με ισότητα, ίσες ευκαιρίες σε όλους, κοινωνικές παροχές, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δικαιοσύνη, αταξική κοινωνία.
Και το μεν καπιταλιστικό σύστημα επέτυχε τους στόχους του, αύξησε σε χαώδη τη διαφορά πλούσιων-φτωχών, εκτροχίασε τους άτυχους, επιβράβευσε τους ημέτερους, που διακρίθηκαν κοινωνικά και οικονομικά και αποδυνάμωσε τόσο τη θέση όσο και τις ευκαιρίες των πολλών.
Το σοσιαλιστικό σύστημα- υπαρκτός σοσιαλισμός- που τα οράματά του απαιτούσαν άοκνες προσπάθειες, διαρκείς αγώνες, υποκατάσταση του εγώ από το εμείς, εντιμότητα, σεβασμό και αλληλεγγύη, όχι μόνο δεν κατόρθωσε να επιβάλλει τα θεωρητικά σχέδιά του, αλλά απεναντίας έστρεψε ιδεολογίες και ανθρώπους στην πέραν της δεξιάς πλευρά.
Οι αιτίες της αποτυχίας έχουν να κάνουν με τη έλλειψη ήθους, την παντελή απουσία ιδεολογικού υπόβαθρου, τη πάλη του καθενός με τις απαιτήσεις και τις προκλήσεις που δεχόταν, τις ευκαιρίες που παρουσιάζονταν και τέλος το στενό κύκλο συγγενειών, γνωριμιών και σχέσεων που έπρεπε να ικανοποιηθεί επαγγελματικά , οικονομικά και κοινωνικά.
Η εξουσία λοιπόν στα χέρια λίγων και η ολοκληρωτική απουσία ελεγκτικών μηχανισμών εξέτρεψαν από τις διαφαινόμενες καλές προθέσεις τους εξουσιαστές και τους μετέτρεψε σε αλαζόνες, υπερφίαλους και αυταρχικούς, έτοιμους να εξοντώνουν, να εκτοπίζουν και να φυλακίζουν ικανούς ανθρώπους, που αντιτίθεντο στη εφαρμοζόμενη πολιτική.
Δεν βοηθά σε τίποτε, νομίζω, η αναφορά χωρών, όπου ήκμασαν οι δύο διαφορετικές ιδεολογίες.
Υπήρξαν και υπάρχουν χώρες, που με παραδοσιακή νοοτροπία και ήθος τόσο των ηγετών, όσο και των πολιτών, κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν ένα οικοδόμημα πλήρες αξιών, που δεν περισσεύει κανένας, που προστατεύονται και εργάζονται όλοι, που τυχαίνουν πρόσβασης στα επαγγέλματα και γενικά δεν καυχώνται για τις αριστερές τους θέσεις, αλλά στη πράξη εφαρμόζουν ανθρώπινα συστήματα.
Και αντίθετα σε σοσιαλιστικά-νομιζόμενες- και κομμουνιστικά χώρες επικρατεί άκρατος φανατισμός, με εκτελέσεις αντιφρονούντων, εξευτελιστικά μεροκάματα, αλλά και παγκόσμια κυριαρχία.
Το δίπολο, λοιπόν, δεξιά-αριστερά, δεξιός-αριστερός, δεν υφίσταται ουσιαστικά, οι δύο ιδεολογίες τείνουν να ταυτισθούν και οι άνθρωποι-πολίτες ,μπροστά στην ομοιότητα των ιδεολογιών, ακολουθούν τη πρωτότυπη ιδεολογία, αυτή της δεξιάς.-
Ευάγγελος Ραφτόπουλος
