Παιδεία εθνική και κοινωνική υπόθεση- Σκέψεις και προβληματισμοί για την συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στην Βουλή

του Θανάση Μανουσάκη

Στα πρώτα θέματα της επικαιρότητας τις τελευταίες ημέρες , με έντονη συζήτηση στον δημόσιο διάλογο βρίσκεται το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στην πολύπαθη ελληνική παιδεία που συζητείται και ψηφίζεται στην Βουλή την Τετάρτη 10 Ιουνίου , ένα σχέδιο νόμου που σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως στοχεύει σε ένα σχολείο πιο δημιουργικό, πιο ποιοτικό και ανοιχτό υψηλότερων προσδοκιών και απαιτήσεων που θα ανταποκρίνονται στην ανάγκη για την σφαιρική μόρφωση.
Στο ίδιο μήκος κύματος με την υπουργό Παιδείας κινήθηκε κατά την ομιλία του στην Βουλή και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης που είπε ότι στην Παιδεία ότι δεν αλλάζει παραλύει και τόνισε διαβάζοντας σχετική αναφορά του υποστηρικτή του εκπαιδευτικού δημοτικισμού Αλέξανδρου Δελμούζου, ότι το σχολείο πρέπει να αφεθεί εκτός του κομματικού ανταγωνισμού.
Από την πλευρά τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιμετωπίζουν το νομοσχέδιο για την Παιδεία αρνητικά με τον ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου Αλέξη Χαρίτση να τονίζει ότι ο νόμος αυτός θα μείνει στα χαρτιά , αποτελεί μια συντηρητική οπισθοδρόμηση που μοναδικό στόχο έχει την οπισθοδρόμηση του δημοσίου σχολείου και την ενίσχυση των ιδιωτικών συμφερόντων, την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά και τον γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα ότι δεν ενισχύει την μόρφωση στο σύγχρονο σχολείο αλλά την ημιμάθεια ,τον γραμματέα του ΜΕ.ΡΑ 25 Γιάνη Βαρουφάκη πως γυρίζει το σχολείο στην εποχή της ΕΡΕ και ενισχύει τα ιδιωτικά συμφέροντα και τον πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης Κυριάκο Βελόπουλο να υποστηρίζει ότι το νομοσχέδιο αυτό είναι τεχνοκρατικό και ιδεοληπτικό, αλλά θα ψηφίσει κάποια σημεία του, που τα θεωρεί θετικά.
Να σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο προβλέπει μεταξύ άλλων τις εξής δομικές αλλαγές στον χώρο της ελληνικής παιδείας :
– Εισάγονται πιλοτικά τα ” εργαστήρια δεξιοτήτων ” στο υποχρεωτικό πρόγραμμα των νηπιαγωγείων, δημοτικών και γυμνασίων από το επόμενο σχολικό έτος (2020-2021) .
– Νέες θεματικές όπως ο εθελοντισμός, η πρόληψη από εξαρτήσεις , η οδική ασφάλεια , ο αλληλοσεβασμός, η διαφορετικότητα, η ρομποτική και η σεξουαλική αγωγή (κάθε θεματική θα είναι σταθμισμένη με την εκπαιδευτική βαθμίδα και ηλικία των μαθητών ).
– Ενισχύεται πιλοτικά στο νηπιαγωγείο η ενασχόληση των μαθητών με την αγγλική γλώσσα μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων.
– Συστήνεται η τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας στους μαθητές του Λυκείου.
– Εξορθολογίζεται η διδασκαλία προαγωγής και απόλυσης των μαθητών με την βάση του 10, αντί του 9,5 που ισχύει μέχρι σήμερα , στο Λύκειο αυξάνονται τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα στην Β΄- Γ΄ Λυκείου , ενώ οι μαθητές θα παρακολουθήσουν υποχρεωτικά και μαθηματικά και οι θετικής κατεύθυνσης θα παρακολουθήσουν ιστορία (λογική ΄΄ κόντρα μαθήματος ΄΄ ) .
– Ενισχύεται και διευρύνεται ο θεσμός των Πρότυπων και των Πειραματικών σχολείων . Από τον Σεπτέμβριο θα λειτουργούν 28 Πρότυπα και 34 Πειραματικά σχολεία , ενώ προβλέπεται ακολούθως και η επέκταση του θεσμού.
Σε ότι αφορά τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα , προβλέπεται η δυνατότητα ίδρυσης ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων, καθιέρωση βάση μεταγραφής ( βάση εισαγωγής μείον 2.750 μόρια ) και ο εξορθολογισμός των υφιστάμενων οικονομικών και κοινωνικών κριτηρίων , όπως για παράδειγμα η εξέταση του μέσου όρου των 3 τελευταίων ετών και όχι μόνο ένα.
Η εκλογή των διοικήσεων στην διαδικασία ανάδειξης των Πρυτανικών αρχών θεσμοθετείται με το ενιαίο ψηφοδέλτιο Πρυτάνεων και Αντιπρυτάνεων, με ηλεκτρονική ψηφοφορία για την διασφάλιση του αδιάβλητου και την διαδικασία συμμετοχής στην διαδικασία , αλλάζει το εκλεκτορικό σώμα και καθιερώνεται η 4η θητεία.
Με βάση όλα τα παραπάνω και ανεξάρτητα από τις προσωπικές κρίσεις και εκτιμήσεις , για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που πρόκειται να επιφέρει πολύ σημαντικές αλλαγές και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης , λείπει κάτι που είναι απαραίτητο ειδικά σε τέτοια ευαίσθητης και μείζονος σημασίας για το παρόν και το μέλλον της χώρας , η ελάχιστη έστω συναίνεση .
Αυτό γιατί το νομοσχέδιο αυτό που κατά την προσωπική μου άποψη , ειδικότερα στις διατάξεις για την δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση , κινείται σε γενικές γραμμές στην σωστή κατεύθυνση , για τις αλλαγές που είναι αναγκαίες στην ελληνική παιδεία, μετά από πολλά χρόνια παθογενειών και δυσλειτουργιών , θα έπρεπε τουλάχιστον όχι μόνο θεσμικά αλλά και με βάση τα λεγόμενα τους, να ψηφισθεί από τις υπεύθυνες τουλάχιστον κοινοβουλευτικές δυνάμεις της σημερινής σύνθεσης της ελληνικής Βουλής.
Η Ελλάδα χρειάζεται σε τομείς όπως η Παιδεία τις άκρως απαραίτητες και αναγκαίες
αλλαγές έτσι ώστε οι νεότερες γενιές να έχουν τα απαραίτητα εφόδια, σε ένα πολύ δύσκολο
και ανταγωνιστικό κόσμο, όπου η εξειδικευμένη γνώση είναι απαραίτητη και για αυτό
πιστεύω ότι οι στείρες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε
άλλο παρά μονό ένταση χωρίς ουσιαστικά να μπορούν να συμβάλουν όσοι αντιδρούν και
στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο με υπεύθυνες και σοβαρές προτάσεις στην λύση των
μακροχρόνιων προβλημάτων της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της, όπως
αναδεικνύονται και από της αντιδράσεις εκπαιδευτικών σωματείων που πρόσκειται κυρίως
στον χώρο της Αριστεράς και της Άκρας αριστεράς που έχουν ήδη προχωρήσει σε
σχετικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ζητώντας την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Από την άλλη πλευρά όμως το νομοσχέδιο που έχει φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση της
Ν.Δ. δεν θα πρέπει να μείνει μόνο στις διατάξεις αλλά να εφαρμόσει ουσιαστικά και
αποτελεσματικά τις διατάξεις του, βελτιώνοντας το αν χρειαστεί γιατί πολλοί νόμοι για την
παιδεία ψηφίστηκαν μετά την μεταπολίτευση του 1974, αλλά έπασχαν στην ουσιαστική
εφαρμογή τους.
Ας ελπίσουμε πάντως στο μέλλον να υπάρξει η στοιχειώδης έστω συναίνεση ανάμεσα
κυρίως στις υπεύθυνες κυρίως κατά όνομα πολιτικές δυνάμεις, για της απαραίτητες
αλλαγές στη Παιδεία και που το νομοσχέδιο αυτό σε γενικές γραμμές δείχνει προς
την σωστή αυτή κατεύθυνση , έτσι ώστε ο ευαίσθητος και πολύπαθος τομέας να γίνει
μια πραγματική ουσιαστική εθνική και ευρεία με κοινωνική στήριξη υπόθεση.