maryleria@gmail.com
Καταρχάς, να σου πω, ότι λατρεύω ως σχήμα τον κύκλο. Σε ενδιαφέρει ή όχι. Ούτε τετράγωνα, ούτε τρίγωνα ούτε ρόμβοι. Κύκλοι.
Δύσκολο ως σχήμα αλλά τόσο άμεσο και οικείο. Κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν με προσωπική συγκατάθεση ή χωρίς. Κάθε αρχή ορίζεται και ως έναρξη ενός κύκλου. Άτυπα και συνάμα ουσιαστικά. Όπως ορίζεται από το, συναισθηματικού επιπέδου, προσωπικό πρωτόκολλο της ζωής του καθένα. Άτυπο και αυτό. Εν μέρη το λες και νομοτέλεια. Ως παιδί λοιπόν, ακούγοντας την έκφραση ένας κύκλος έκλεισε, αδυνατούσα να αντιληφθώ την μεταφορική έννοια του όρου. Και τι είναι ο κύκλος για να κλείσει; σκεφτόμουν… Και γιατί να κλείσει δηλαδή; Όταν στην πορεία αντιλήφθηκα ότι το κλείσιμο ενός κύκλου ορίζεται από ένα τέλος, τις περισσότερες φορές μελαγχολούσα. Ασυναίσθητα ένιωθα μια λύπη, ενίοτε και χαρμολύπη. Κύκλοι κοινοί και γενικοί αλλά και κύκλοι προσωπικοί και ξεχωριστοί για τον καθένα. Όταν ο κύκλος της σχολικής σου περιόδου έκλεισε, όσο και να αγαπούσες το σχολείο (προσωπικά λίγο έως καθόλου) ένιωσες μια ανακούφιση που αφενός τα κατάφερες αλλά και μια χαρά πασπαλισμένη με ζαχαρένιο άγχος για την ενήλικη ζωή σου που μόλις ξεκινούσε. Και αυτομάτως άνοιγε ένας νέος κύκλος. Κύκλος σπουδών, επαγγελματικής αναζήτησης και σταδιοδρομίας. Μέχρι να κλείσει και αυτός για να ξανανοίξει ένας άλλος. Όλο αυτό λοιπόν το <άνοιξε/κλείσε > μέσα από διαδοχικές ομαλές ή όχι, ως προς την προσαρμογή σου, αλλαγές.
Κύκλοι προσωπικοί, κύκλοι επαγγελματικοί, κύκλοι κοινωνικοί, κύκλοι φιλίας, κύκλοι ερωτικοί. Κύκλοι… Η όποια δυσκολία στο κλείσιμο ενός κύκλου έγκειται όταν στον κύκλο αυτόν υπάρχουν περισσότεροι από έναν. Δες είσαι μόνος σου. Θέλεις να κλείσεις εσύ τον κύκλο αλλά δεν θέλει ο άλλος. Μια δυσκολία όσο να πεις την βιώνεις. Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι σύνηθες σε πάσης φύσεως ερωτικούς/σεξουαλικούς ή συναισθηματικούς κύκλους. Από τους πιο απλούς, ξεκάθαρους και συγχρόνως ισχυρούς συναισθηματικά μέχρι τους κύκλους γιο-γιο.
Διότι το να βάζεις εσύ τέλος σε μια σχέση, συμβίωση, γάμο αποδεικνύεται δύσκολο μεν, εφικτό δε. Δεν νιώθεις πια, δεν αγαπάς, δεν εκτιμάς, δεν θέλεις άλλο…Παίζει και το ενδεχόμενο να θέλεις να κλείσει αυτός ο κύκλος για να ανοίξεις έναν άλλο κύκλο. Όσο λοιπόν και να μην επιθυμεί ο άλλος να κλείσετε τον κύκλο, ε! κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και συνηγορεί υπέρ του τέλους. Τα δύσκολα έρχονται όταν κάτι ξεκινάει δεν ολοκληρώνεται όπως το είχες ονειρευτεί (στο δικό σου το μυαλό μόνο) και αποφασίζεις να το τελειώσεις. Τον κλείνεις λοιπόν τον έρημο τον κύκλο και προχωράς. Και εκεί που είχες αρχίσει να ξεχνάς και την ύπαρξη του κύκλου, ως εκ θαύματος εμφανίζεται ο άλλος (μετά από πολυυυύ καιρό) και αποφασίζει να τον ξανανοίξει τον κύκλο. Είναι εκεί που εσύ είχες βάλει τελεία και έρχεται ο άλλος και χωρίς να σε ρωτήσει την κάνει κόμμα.
Και πάμε ξανά από την αρχή. Αυτοί είναι οι κύκλοι γιο-γιο. Κούραση. Κάτι το οποίο όμως δεν αντιλαμβάνεσαι εκ πρώτης. Άσε που μπορεί να είσαι και μέσα στη καλή χαρά διότι νιώθεις ερωτικά συναισθήματά. Ξανά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Οι λόγοι που σε οδήγησαν να κλείσεις τον κύκλο την πρώτη φορά εμφανίζονται και πάλι μπροστά σου ως εκ θαύματος και αυτοί μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Και ως εκ θαύματος (είναι μαγικοί αυτοί οι κύκλοι) και πάλι είναι οι ίδιοι λόγοι που θα σε οδηγήσουν να προσπαθήσεις να κλείσεις τον ίδιο κύκλο. Κούραση. 2η Κούραση. Είναι το πολύ γνωστό κινηματογραφικό έργο, στο σινεμά της ζωής σου, που δεν έχει πάντα happy end.
Όταν λοιπόν φίλοι, γνωστοί, πρώην ερωτικοί σύντροφοι που ενώ φέρθηκαν άκομψα και προσβλητικά βρίσκουν μετά από εβδομάδες, μήνες, χρόνια το θράσος να ξανάρθουν σε επαφή μαζί σου. Κάτι το οποίο μεταφράζεται αρχικά σε μήνυμα, ευχές, follow στο instagram, add στο facebook ή όλα αυτά μαζί. Και ενώ νόμιζες, μέσα στη σιγουριά ήσουν, ότι ο κύκλος είχε κλείσει αισθάνεσαι ότι κάποιος πάει να τον ξανανοίξει. Και καλά κάνει…Ελευθερία συναισθημάτων έχουμε. Δεν φταίει ο άλλος ή η άλλη αγαπημένε μου. Όχι. Αν διέθετε ευαισθησία ή εν συναίσθηση δεν θα είχε θράσος. Διότι αυτά τα δύο, θράσος και εν συναίσθηση, ποτέ δεν υπήρξαν κολλητοί.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που μπορεί να βρίσκουν διασκεδαστικό όλο αυτό με το άνοιξε-κλείσε. Άσε που ενδέχεται και να μην έχουν τι να κάνουν… οπότε παίζουν και εμπαίζουν. Ή μπορεί να <ξέμειναν> από ερωτικά ενδιαφέροντα, οπότε σου λέει δε πάω να ανοίξω εκείνο τον κύκλο που είχε κλείσει πριν καιρό; Και ξεκινάει. Με το ακαταλόγιστο της εγωιστικής θρασυδειλίας από το οποίο διακατέχεται. Και πάλι όμως θα σου πω ότι δεν φταίει η άλλη ή ο άλλος. Όχι ! Εσύ φταις. Εγώ φταίω. Εμείς φταίμε για το αν θα επιτρέψουμε να ξανανοίξει ο κύκλος. Διότι οι κύκλοι αγαπημένη και αγαπημένε, είναι για να κλείνουν.
Για να υπάρχει διάθεση και χώρος προκειμένου να ανοίξουν οι επόμενοι. Το σύμπαν απεχθάνεται τα μπερδέματα και το συνωστισμό.(Δεν σου το είπε ο Κοέλιο, σου το λέω όμως εγώ).
Γιατί σε περιμένουν άλλοι κύκλοι. Μεγαλύτεροι. Πιο φωτεινοί. Πιο ξεκάθαροι.
Που σου χαμογελάνε, που σε σέβονται. Που σε χωράνε. Που δεν θα στριμώχνεσαι.
Που περιμένουν να τους ανοίξεις.
Για αυτό σου λέω.
Οι κύκλοι είναι για να κλείνουν.
Και όταν κλείνουν ….
Να μην ξανανοίγουν.
