dr.karagiozidis@hotmail.com
Τερματίστηκε ο πόλεμος στον Καύκασο. Ευτυχώς…
Ευτυχώς, γιατί είναι ευτύχημα να τερματίζεται ο κάθε πόλεμος. Γιατί θα σταματήσουν να σκοτώνονται άνθρωποι, στην πλειοψηφία νέα παιδιά 18-20 ετών. Θα σταματήσουν να κλαίνε μάνες και οικογένειες…
Κλαίει όμως σήμερα ένας λαός, ο λαός της Αρμενίας. Κλαίει ένας λαός με ιστορία χιλιετιών. Με τεράστιο πολιτισμό, γνωστό παγκοσμίως. Κλαίει, διότι υπέστη μεγάλη ήττα και ο πόνος είναι αβάσταχτος. Χάθηκαν εδάφη. Το μισό Αρτσάχ και όλες οι γύρω περιοχές. Χάθηκαν χριστιανικοί ναοί, χτισμένοι προ αιώνες. Πάνω από όλα χάθηκε η εμπιστοσύνη στο δίκαιο και στην δικαιοσύνη γενικότερα. Ο πολιτισμένος κόσμος έμεινε σιωπηλός και απ’ έξω και ο λαός αυτός βρέθηκε μόνος του να πολεμά το κακό.
Φαίνεται ότι στον κόσμο που ζούμε λίγη αξία έχει η ιστορική αλήθεια και το ιστορικό δίκαιο. Αντιθέτως, επικρατούν και βασιλεύουν τα συμφέροντα, οι ισορροπίες, το χρήμα και η απανθρωπιά και στον βωμό αυτών θυσιάζονται ολόκληρες χώρες και λαοί. Για άλλη μια φορά τούτο δυστυχώς επαληθεύτηκε και στον πόλεμο που τερματίστηκε χτες. Στον πόλεμο, όπου οι Αρμένιοι βρέθηκαν απέναντι όχι μόνο στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά πολέμησαν απέναντι και στην Τουρκία, στους μισθοφόρους τζιχαντιστές και μια σειρά άλλων κρατών, που υποβοηθούσαν και εξόπλιζαν τους αζέρους. Ο υπόλοιπος κόσμος σφύριζε αδιάφορα. Ειδικά, ήταν περίεργη η στάση της Ρωσίας,.. για ακόμη μια φορά.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ίσως την βασικότερη αιτία της ήττας, η οποία είναι πραγματικά μεγάλη. Το Αρτσάχ έχασε τα πέντε έκτα του εδάφους του. Αλλά υπάρχουν και άλλες αιτίες, οι οποίες στο εξής πρέπει να απασχολήσουν πάρα πολύ σοβαρά τον αρμένικο λαό. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και την νίκη στο πρώτο πόλεμο (1992-1994), οι άνθρωποι που βρέθηκαν στην εξουσία βρήκαν πρόσφορο έδαφος και άρχισαν να διοικούν την χώρα με βασικότερο σκοπό την πλουτισμό τους. Δημιούργησαν τεράστια διαπλοκή σε όλο τον κρατικό και όχι μόνο τομέα και εμφανίζονταν ως απόλυτοι και παντοδύναμοι άρχοντες, υπεράνω του κάθε νόμου. Άρχισαν να ξεπουλάνε τα πλούτη της χώρας και αντί να εξοπλίζουν τον στρατό και να αναπτύσσουν την χώρα γενικότερα, έκλεβαν τον λαό και πλούτιζαν οι ίδιοι σε απίστευτο βαθμό. Αρκεί να αναφέρουμε, ότι σε μια χώρα με προϋπολογισμό μόλις 2,5 δις δολάρια, ο πλούτος κάποιων έφτανε σε πολλαπλάσια επίπεδα. Έφταιξε βέβαια και ο ίδιος ο λαός, ο οποίος μην έχοντας εμπειρία ζωής σε δημοκρατικό καθεστώς, μπήκε σε αυτό το παιχνίδι, ψηφίζοντας στις εκλογές, κάθε φορά τους ίδιους, με κάποια ελάχιστα χρηματικά ή άλλα ανταλλάγματα. Έτσι η χώρα, μέσα σε 25 χρόνια οδηγήθηκε σε αφόρητη κατάσταση καθολικής πτώχευσης του λαού και την ηθική κρίση αξιών.
Το 2018 το λαϊκό ξέσπασμα έφερε στην εξουσία τον σημερινό πρωθυπουργό Νικόλ Πασινιάν, ο οποίος κατάφερε να ενώσει τον λαό και να ρίξει την κυβέρνηση της χώρας. Ο κόσμος τον πίστεψε και απ’ ότι φαίνεται, έκανε λάθος για άλλη μια φορά. Οι “κακές γλώσσες”, ειδικά σήμερα, λένε ότι ήταν ένα σχέδιο της δύσης, βαλτός να πραγματοποιήσει και στην Αρμενία μια από τις ” έγχρωμες επαναστάσεις”, σαν και αυτές που έγιναν σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι ίδιες γλώσσες αναφέρουν, ότι ένα από τα σχέδια των αφεντικών του ήταν και η παράδοση του Αρτσάχ στους αζέρους και σήμερα ανοιχτά πλέον ο λαός τον κατηγορεί για εθνική προδοσία. Ήδη σήμερα στο Ερεβάν χιλιάδες πολίτες ξεχείλισαν στους δρόμους ζητώντας την παραίτηση του Πασινιάν και της κυβέρνησής του. Δεν θέλω να κάνω προβλέψεις, αλλά φυσικά και πρέπει να παραιτηθεί! Ένας πρωθυπουργός μετά από τέτοια εθνική ήττα, απλά δεν έχει ηθικό δικαίωμα να παραμένει στον θώκο του. Ίσως αυτή η παραίτηση να αποτελέσει μια αρχή για την εξυγίανση και του λαού και της χώρας. Μιας χώρας και ενός λαού, που αναμφίβολα αξίζει μια καλύτερη τύχη. Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
